سایه:خسته و بیماروش به گردنم آویخت آن هوس انگیز دلبر ِ گنه آموز
❈۱❈
خسته و بیماروش به گردنم آویخت
آن هوس انگیز دلبر ِ گنه آموز
دیده اش آشفته از خمار ِ هوس بار
گونه اش از آتش ِ گناه گل افروز
❈۲❈
چنگ فرو برد و گیسوان ِ سیه را
نرم ز پیشانی ِ بر آمده پس ریخت
ناز ِ سرانگشت ِ وی که گم شده ای داشت
روی بنا گوش ِ من خزید و هوس ریخت
❈۳❈
سینه اش افشرده روی سینه ی من تنگ
در تپش از مستی ِ گناه ِ دل آویز
نرم و نوازشگر آرمیده به دوشم
گرمی ِ آن بازوان ِ لخت ِ هوس خیز
❈۴❈
شعله ی سرد ِ شکیب و سایه ی پرهیز
رفته در آن چشم های می زده در خواب
در نگهش آرزوی تشنه ی لبریز
در نفسش التهاب ِ بوسه ی بی تاب
❈۵❈
گرم در آغوش ِ من خزید و هوسناک
بر لبم افشرد آن لبان ِ تب آلود
من ز خیالی رمیده سرد و سبک مهر
بوسه ی من سردتر ز بوسه ی بدرود
❈۶❈
لب ز لبم برگرفت و از سر ِ افسوس
غمزده در چشم ِ من دوید نگاهش
وز نگه ِ خسته اش به چشم ِ من آویخت
سرزنش ِ بی زبان ِ چشم سیاهش
❈۷❈
دید که باز اندرین دو دیده ی نمناک
عشق ِ کسی شمع ِ یادگار فروزد
دید که باز این دل ِ رمیده ی بی تاب
در غم آن آرزوی گم شده سوزد
❈۸❈
از پس ِ اشکی که همچو هاله ی اندوه
پرده در آن چشم های می زده آویخت
باز تمنای کام و حسرت ِ آغوش
زان نگه تشنه ی هوس زده می ریخت
کامنت ها