گنجینه تاریخ ما

شعر پارسی یا شعر کلاسیک فارسی به شکل امروزی آن بیش از هزار سال قدمت دارد. شعر فارسی بر پایه عروض است و عمداً در قالب های مثنوی، قصیده و غزل س روده شده است. در گنج تاریخ ما به اشعار شاعران نامی ایران زمین به رایگان دسترسی خواهید داشت. همچنین به مرور زمان امکانات مناسبی به این مجموعه اضافه خواهد شد.

سلمان ساوجی:یارب به آب این مژه اشکبار ما کان سرو ناز را، بنشان در کنار ما

❈۱❈
یارب به آب این مژه اشکبار ما کان سرو ناز را، بنشان در کنار ما
از ما غبار اگر چه بر انگیخت، درد او گردی به دامنش مرصاد، از غبار ما
❈۲❈
ای دل درین دیار، نشان و نامجوی جز در دیار ما، مطلب، در دیار ما
آبی به روی کار من، آمد ز دیده باز و آن نیز اگر چه باز نیاید، به کار ما
❈۳❈
آب روان ما، ز گل ما، مکدر است صافی شود چو پاک شود رهگذار ما
یا اختیار ماست ز گیتی، ولی چه سود در دست ما چو نیست، کنون اختیار ما
❈۴❈
غمهای عالم ار همه، بر ما شوند جمع ما را چه غم چو یار بود، غمگسار ما
بهر غم تو داد به سلمان، که گوش دار چندین هزار دانه در، یادگار ما
❈۵❈
تا بر سوار مردمک دیده می‌نهد مردم سواد این سخن آبدار ما

فایل صوتی دیوان اشعار غزل شمارهٔ ۱۶

صوتی یافت نشد!

تصاویر

تصویری یافت نشد!

کامنت ها

محمود مهری
2011-03-31T14:31:50
با سلامدر مصرع دوم از بیت دوم ، " مرصاد " باید به صورت " مرساد " نوشته شود ، مقصود همان " مرسد " یا " نرسد " استموفق باشید ...
مهرنوش
2014-05-29T02:44:45
بیت سوم مصرع اول: نامجوی-->نام مجویو در مصرع دوم همین بیت به جای " مطلب، در دیار ما" ، " مطلب دردِ یار ما" به نظر منطقی‌تر می‌رسه.
سید محسن
2019-12-18T14:56:49
در مورد مصرع اول بیت سوم عقلم بجائی نرسید---اما در مورد مصرع دوم با تصحیح فاصله کار درست میشود---جز-درد-یارما---مطلب---در--دیار ما---ودر بیت آخر----پا بر سواد مردمک دیده می نهد----درست است
سید محسن
2019-12-18T14:58:58
بیت آخر مصرع دوم----هر دم سواد این سخن آبدار ما---درست است
فاطمه کاوه
2021-03-01T16:26:02
ما را چه غم ز غم که غمت غمگسار ماست
روح اله مزارعی
2017-12-04T21:05:31
بین سوم را شاید بتوان این گونه نگاشت:ای دل در این دیار، نشانِ «وفا» مجویجز «دردِ» یار ما، مطلب، در دیار ما
اکبر خلیلی
2018-02-17T10:17:36
باسلامبه نظر می رسد در یک بیت مانده به آخر، واژه "بهر" باید "بحر" به معنی دریا نوشته می شد و دلیل و قرینه آن، واژه "در" به معنی مروارید است که در مصرع دوم و پرورده ی صدف است و جایگاه صدف هم دریا است.