گنجینه تاریخ ما

شعر پارسی یا شعر کلاسیک فارسی به شکل امروزی آن بیش از هزار سال قدمت دارد. شعر فارسی بر پایه عروض است و عمداً در قالب های مثنوی، قصیده و غزل س روده شده است. در گنج تاریخ ما به اشعار شاعران نامی ایران زمین به رایگان دسترسی خواهید داشت. همچنین به مرور زمان امکانات مناسبی به این مجموعه اضافه خواهد شد.

سلمان ساوجی:به صنوبر قد دلکشش اگر ای صبا گذری کنی ز هوای جان حزین من دل خسته را خبری کنی

❈۱❈
به صنوبر قد دلکشش اگر ای صبا گذری کنی ز هوای جان حزین من دل خسته را خبری کنی
چو رسی به کعبه وصل او بکنی مقام و از ره گذر ز پی دعا نفسی زنی ز سر صفا گذری کنی
اگرت مجال نفس زدن بود از زبان منش بگو
که چه باشد ار به وصالت این شب تیره را سحری کنی
به زیارتی چه شود که بر سر خاکیان قدمی نهی
به عیادتی چه زیان دهد که به حال ما نظری کنی؟
❈۲❈
سحری وصال تو از خدا به دعای شب طلبیده‌ام مگر ای سحر نفسی زنی مگر ای دعا اثری کنی
خجلم که چون برت آورم می لعل اشک و کباب دل اگر از درون خراب من طمعی به ما حضری کنی

فایل صوتی دیوان اشعار غزل شمارهٔ ۳۷۷

صوتی یافت نشد!

تصاویر

تصویری یافت نشد!

کامنت ها

رسته
2013-01-02T12:12:52
این وزن را کامل مثمن نامیده اند. این همان وزنی است که بعدها هاتف غزل معروفش را در آن وزن سروده است. هم عصران هاتف مثل مشتاق (‌که خود استاد هاتف بوده است)‌در این وزن غرل دارد. گفته شده است که قبل از قرن هشتم شعری در این وزن دیده نشده است.
...
2017-05-13T17:22:41
قدیمی ترین غزلی که من در این وزن دیدم، همین غزل از اوحدی هست که دوستمون بهش اشاره کردن. ظاهراً این بحر (کامل) به همراه چهار بحر دیگه (طویل، مدید، بسیط و وافر) بیشتر در اشعار عرب کاربرد داشته و اگر هم شعرای فارسی زبان از این اوزان استفاده می کردن، نوعی تظاهر و تکلف به شمار می رفته.ولی در اشعار عرب نمونه های خوبی از این اوزان هست. مثل قصیده ای مشهور از ابوعقیل لبید بن ربیعه (م. 41 ه.ق) با مطلع:عفت الدیار محلها فمقامها / بمنی تأبد غولها فرجامهادر بحر کامل.البته بعدها از این وزن بیشتر استفاده شد. جامی هم البته غزل دلنشینی در این وزن سروده با این مطلع:نفحات وصلک اوقدت جمرات شوقک فی‌الحشاز غمت به سینه کم‌ آتشی ‌که ‌نزد ‌زبانه ‌کما تشامعاصران هم از این وزن استفاده کردن، من غزلی از امیری فیروزکوهی هم در بحر کامل دیدم.