سلمان ساوجی:می‌آیی و دمی دو سه در کار می‌کنی ما را به دام خویشتن گرفتار می‌کنی

پیشنهادِ آخر از حاشیه ی قبل اشتباه بود؛ وزن را کوتاه تر می کرد. پیشنهادِ جدید، دست کم، موزون است: چون سایه سجده بر پسِ دیوار می کنی.

در چهار مصراعْ هجاهای اضافی ای نوشته شده که آشکارا وزنِ مصراع را خراب می کند. جایگزین های مناسب تر این ها هستند:مصراعِ دوم، بیتِ اول: ما را به دامِ خویش گرفتار می کنیمصراعِ دوم، بیتِ چهارم: هرچه غم است بر دلِ من بار می کنیمصراعِ دوم، بیتِ پنجم: زنهار فتنه را به چه بیدار می کنیمصراعِ دوم، بیتِ آخر: چون سایه سجده به دیوار می کنی (در یک خوانش، دیوار می شود مسجود. اما خوانشِ بهتری ممکن است که طبقِ آن، دیوار مسجِد--مکانِ سجده--است؛ شبیهِ تعبیرِ "به" در "سجده به خاک کردن".)

هر جا غمی است بر دل من بار میکنی------چون سایه سجده به دیوار میکنی---در بیت المقدس یک دیوار هست بنام دیوار ندبه که یهودیان در مقابل آن مناسکی را انجام میدهند و همانطور که هر جا نام رود بیاید منظور رودی است که عیسی مسیح غسل تعمید گرفت در این مورد هم هرجا نام دیوار بیاید منظور همان دیوار ندبه است