سلمان ساوجی:کشیده کار ز تنهایم به شیدایی ندانم این همه غم چون کشم به تنهایی
❈۱❈
کشیده کار ز تنهایم به شیدایی
ندانم این همه غم چون کشم به تنهایی
ز بس که داده قلم شرح سرنوشت فراق
ز سرنوشت قلم نامه گشت سودایی
❈۲❈
مرا تو عمر عزیزی که رفته‌ای ز سرم
چه خوش بود اگر ای عمر رفته بازآیی
زبان گشاده کمر بسته‌ایم تا چو قلم
به سر کنیم هر آن خدمتی که فرمایی
❈۳❈
به احتیاط گذر بر سواد دیده من
چنانچه گوشه دامن به خون نیالایی
چه مرد عشق توام من درین طریق که عقل
درآمدست به سر با وجود دانایی
❈۴❈
درم گشایی که امید بسته‌ام در تو
در امید که بگشاید ار تو نگشایی
به آفتاب خطای تو خواستم کردن
دلم نداد که هست آفتاب هر جایی
❈۵❈
سعادت دو جهان است دیدن رویت
زهی سعادت اگر زانچه روی بنمایی!
کامنت ها