صامت بروجردی:کشت چون از کید اخوان در بدر یوسف صدیق ار نزد پدر
❈۱❈
کشت چون از کید اخوان در بدر
یوسف صدیق ار نزد پدر
پس برادرها دلش را سوختند
یعنی اندر بندگی بفروختند
❈۲❈
چون ندارد با کسی دست ستیز
لاجرم پیوسته باشد در گریز
آب بی‌رحمی همه در شیر کن
دست و پایش بسته در زنجیر کن
❈۳❈
خواجه غل بنهاد اندرگردنش
شد لباس بندگان زیب تنش
بست در زنجیر دست و پای او
داد در دست غلامی زشت خو
❈۴❈
بر شتر جا داد از روی غضب
یوسف گل چهره را آن بی‌ادب
در سحرگاهان چو خیل کاروان
شد به سوی مصر از کنعان روان
❈۵❈
شد عبور یوسف مهر از وفا
در قبول آل اسحق از قضا
روی قبر مادر اندوهگین
از شیر انداخت خود را بر زمین
❈۶❈
در شکایت کردن از دهر دغل
قبر مادر را گرفت اندر بغل
گفت ای مادر بر آر از قبر سر
یوسف خود را بدین خواری نگر
❈۷❈
بین لباس کهنه را زیب تنم
پای در زنجیر و غل در گردنم
از برادرها دلی دارم کباب
طاقتم طاقتست از هجران باب
❈۸❈
در شکایت بد به قبر مادرش
چون اجل آمد غلام اندر سرش
زد طپانچه بر گل رخسار او
کرد خوئین عارض گلنار او
❈۹❈
شد ز سیلی قلب یوسف پر ز خون
عرش و فرش افتاد در جوش و خروش
مشتعل شد نار قهر کردگار
شد هوا از صر صر غم پر غبار
❈۱۰❈
گشت ظاهر صاعقه از آسمان
شد زمین چون کشتی بی‌بادبان
مشتعل شد نار قهر کردگار
شد هوا از صرصر غم پرغبار
❈۱۱❈
گشت ظاهر صاعقه از آسمان
شد زمین چون کشتی بی‌بادبان
در تعجب گشت خیل کاروان
زین تنزل در زمین و آسمان
❈۱۲❈
جمله می‌گفتند با قلب زده
گوئیا کز ما گناهی سر زده
گفت یقلوس این غریو و ولو برای او
از گناه من بود در قافله
❈۱۳❈
شد گریزان چون غلام مه‌لقا
من زدم سیلی به رویش از جفا
از گناهم روز روشن تار شد
شومی من باعث این کار شد
❈۱۴❈
جمله بهر بخشش عفو و گناه
سوی یوسف رو نمودند عذرخواه
لب بجنبانید در نزد خدا
شد دعایش باعث رفع بلا
❈۱۵❈
دست و پا وگردن آن سرفراز
ساختند از صدمه زنجیر باز
بر قدوم یوسف والامقام
او فتادند از برای احترام
❈۱۶❈
گرچنین می‌باشد ای آزادگان
حرمت و شان پیمبرزادگان
پس چرا در قتلگاه زد چون قدم
در اسیری عترت فخر امم
❈۱۷❈
از شتر افتاد با چشمان تو
چون سکینه بر سر نعش در
دید ببریده گلوی شاه دین
از قفا با خنجر شمر لعین
❈۱۸❈
بر گلوی شاه بی‌سر سر نهاد
سر به جای ناوک خنجر نهاد
آه آتشبار از دل برفروخت
جان انس و جان ز برق آه سوخت
❈۱۹❈
گفت ای بابا به قربان سرت
جان و سر قربان بی‌سر پیکرت
گو که کرد ای زینت عرش عظیم
ای پدر در کودکی ما را یتیم
❈۲۰❈
ای پناه کودکان بی‌پدر
دختر خود را بکش دستی بسر
تا نمایی از دلم بیرون غمی
چون یتیمم غم‌خور من شود می
❈۲۱❈
تشنه‌کامی و یتیمی بس نبود
صورتم را بنگر از سیلی کبود
از پی تسکین قلب خسته‌ام
خیز و بگشا هر دو دست بسته‌ام
❈۲۲❈
بود آن شیرین زبان با چشم تر
روی نعش باب بی‌سر نوحه‌گر
ناگهان شومی ز کفار شریر
چون اجل شد سوی آن طفل صغیر
❈۲۳❈
از سر نعش شهید کربلا
تا کند آن طفل بی‌کس را جدا
آن یکی رخساره‌اش نیلی نمود
ماه رویش نیلی از سیلی نمود
❈۲۴❈
دیگری کرد از ستم با کعب نی
دور از دامان بابا دست وی
عاقبت قلب کباب و چشم تر
شد جدا با گریه از نعش پدر
❈۲۵❈
نیست یارای نوشتن خامه را
مختصر کن (صامت) این هنگامه را
کامنت ها