گنجینه تاریخ ما

شعر پارسی یا شعر کلاسیک فارسی به شکل امروزی آن بیش از هزار سال قدمت دارد. شعر فارسی بر پایه عروض است و عمداً در قالب های مثنوی، قصیده و غزل س روده شده است. در گنج تاریخ ما به اشعار شاعران نامی ایران زمین به رایگان دسترسی خواهید داشت. همچنین به مرور زمان امکانات مناسبی به این مجموعه اضافه خواهد شد.

سنایی:بی تو ای آرام جانم زندگانی چون کنم چون تو پیش من نباشی شادمانی چون کنم

❈۱❈
بی تو ای آرام جانم زندگانی چون کنم چون تو پیش من نباشی شادمانی چون کنم
هر زمان گویند دل در مهر دیگر یار بند پادشاهی کرده باشم پاسبانی چون کنم
❈۲❈
داشتی در بر مرا اکنون همان بر در زدی چون ز من سیر آمدی رفتم گرانی چون کنم
گر بخوانی ور برانی بر منت فرمان رواست گر بخوانی بنده باشم ور برانی چون کنم
❈۳❈
هر شبی گویم که خون خود بریزم در فراق باز گویم این جهان و آن جهانی چون کنم
بودم اندر وصل تو صاحبقران روزگار چون فراق آمد کنون صاحبقرانی چون کنم
❈۴❈
هست آب زندگانی در لب شیرین تو بی لب شیرین تو من زندگانی چون کنم
ساختم با عاشقان تا سوختم در عاشقی پس کنون بی روی خوبت کامرانی چون کنم
❈۵❈
هم قضای آسمانی از تو در هجرم فکند دلبرا من دفع حکم آسمانی چون کنم
بر جهان وصل باری بنده را منشور ده تات بنمایم که من فرمان روانی چون کنم
❈۶❈
من چو موسی مانده‌ام اندر غم دیدار تو هیچ دانی تا علاج لن ترانی چون کنم
نیستم خضر پیمبر هست این مفخر مرا چاره و درمان آب زندگانی چون کنم
❈۷❈
مر مرا گویی که پیران را نزیبد عاشقی پیر گشتیم در هوای تو جوانی چون کنم

فایل صوتی دیوان اشعار شمارهٔ ۲۶۶

صوتی یافت نشد!

تصاویر

تصویری یافت نشد!

کامنت ها

سید علی انجو
2016-03-29T14:56:10
سلامبیت آخر، مصرع آخربا توجه به وزن غزل به نظر می رسد «پیر گشتیم» صحیح نیست و احتمالاً درستِ آن «پیر گشتم» باشد.ممنون از توجهتون
سید علی انجو
2016-03-29T15:03:48
تمام غزل اول شخص است، ردیف «چون کنم»، «هر شبی گویم»، «بودم اندر وصل تو صاحبقران ...»، «ساختم با عاشقان تا سوختم ...»، «... در هجرم فکند»، «من چو موسی مانده ام ...»، «نیستم خضر پیمبر ...» و در مصرع ماقبل آخر «مر مرا گویی که ...» همه دلالت بر اول شخص (متکلم وحده) می کند لذا بجز موضوع وزن که عرض کردم با توجه به این شواهد «پیر گشتیم» در مصرع آخر به «پیر گشتم» تبدیل شود صحیح تر به نظر می رسد.ارادتمند شما انجو
سام
2020-05-21T07:53:29
بیت آخر همان ‘پیر گشتیم ‘ صحیح است، دلیل اول آنکه در دیوان سنایی با مقدمه استاد بدیع الزمان فروزانفر که تاییدی بر معتبر بودن نسخه است با همین املا نوشته شده است.هر آنچه شاعر بگوید هم آنست چه صحیح بنظر آید و چه نیاید. نکته دیگر اینکه با توجه به مصراع اول همین بیت ، ،شاعر به صورت جمع (پیران را نزیبد)مورد خطاب قرار گرفته است و پاسخ شاعر هم به صورت جمع(پیران) بیان شده است. حتما دلیلی بر جمع بودن پیران وجود داشته وگرنه شاعر میتوانسته بطور مثال بگوید:مرمرا گویی که در پیری نزیبد عاشقیپیر گشتم در هوای تو جوانی چون کنم