گنجینه تاریخ ما

شعر پارسی یا شعر کلاسیک فارسی به شکل امروزی آن بیش از هزار سال قدمت دارد. شعر فارسی بر پایه عروض است و عمداً در قالب های مثنوی، قصیده و غزل س روده شده است. در گنج تاریخ ما به اشعار شاعران نامی ایران زمین به رایگان دسترسی خواهید داشت. همچنین به مرور زمان امکانات مناسبی به این مجموعه اضافه خواهد شد.

سنایی:آن شنیدی که از سر سوزی گفت عیسی به همرهان روزی

❈۱❈
آن شنیدی که از سر سوزی گفت عیسی به همرهان روزی
زین جهان دل به طبع بردارید مهر او جمله کینه انگارید
❈۲❈
که جهان زودسیر و بد مهر است همه خاری ست اگر چه‌گلچهراست
همه معشوقه‌ایست عاشق کش عاشق او خرد ندارد و هش
❈۳❈
دایه‌ای دان که هر که را پرورد خون پرورده را بریخت و بخورد
تا جهان است کارش این بوده‌است رسم و آیینش اینچنین بوده است
❈۴❈
آن کزو زاد و آنکه از تو بزاد هر دو راکشت و تو بدو شده شاد
او به آزردنت چنین مایل تو درو بسته دل زهی غافل‌!
❈۵❈
دل منه بر جهان‌که آن نه نکوست اوترا دشمن و تو او را دوست
گر بمانی در این جهان صد سال بی غم و رنج جفت نعمت و مال‌،
❈۶❈
روزی آید که دلفگار شوی خستهٔ زخم روزگار شوی
چیست‌ نام جهان سرای مجاز در سرای مجاز جای مساز
❈۷❈
کار و بار جهانیان هوس است وین همه طمطراق یک نفس است
من بر این کار و بار می‌خندم دل در این روزگار چون بندم
❈۸❈
چون ندانی‌که چند خواهی زیست این همه طمطراق بیهده چیست‌؟
از پی یک دو روزه عمر قصیر چند هیزم کشی به قعر سعیر؟
❈۹❈
زین جهانت بدان جهان سفرست گذرت راست بر پل سقرست
غم این ره نمی‌خوری چه کنم‌؟ هیمه با خود همی بری چه‌کنم‌؟

فایل صوتی طریق التحقیق بخش ۶۶ - خسر الدنیا و الآخرة ذلک هو الخسران المبین

صوتی یافت نشد!

تصاویر

تصویری یافت نشد!

کامنت ها

علی زاهد پور
2016-11-12T19:38:47
با سلامشش بیت مانده به آخر یک غلط املائی رخ داده است.در مصراع دوم آمده: «و تن همه طمطراق ...» درست آن «وین ...» است.در چهار بیت مانده به آخر، در پایان مصراع نخست، به جای «پست» باید نوشت: «زیست».
علیرضا
2013-04-24T16:14:23
دلفگار:دل افکار ،محزون، ملول دلریش چنان که فردوسی فرمود چنین است آیین این روزگارگهی شاد دارد گه دل فگار