سنایی:بازدیدم که ظالمان بودند در جهان هفته‌ای نیاسودند

دقت شود که گفتاورد "الملک یبقی مع الکفر و لا یبقی مع الظم" بر خلاف آن چه مشهور است، حدیث نیست و در هیچ یک از جوامع روایی هم ثبت نشده است (با جستجوی در نرم افزار جامع الاحادیث). بلکه هر جا این گفته در کتب روایی آمده، قید شده که "قیل" یعنی "گفته شده".

عبارت مشهور "الملک یبقی..." فقط در یکی از منابع روایی ذکر شده و اون هم کتاب جامع الاخبار شعیری است که اولا سندش بکلی حذف شده و ثانیا در متن روایت ، از عبارت "قیل" استفاده شده که اصل حدیث بودنش رو زیر سوال میبره.(جامع الاخبار ص 119)در مورد کتاب امالی صدوق هم که برخی دوستان آدرس دادن، در متن کتاب چنین روایتی نیومده، بلکه در پاورقی و بدون سند ذکر شده که از تعلیقات مصحح کتاب امالیه.(الامالی ص 310)سایر کتب روایی و غیر روایی دسته دوم هم اهمیت نداره چون برای بررسی صدور و صحت یک روایت فقط باید به منابع دست اول رجوع کرد.

سلام در جواب آقایی که گفته « الملک یبقی مع الکفر و لا یبقی مع الظلم »حدیث نیست به آدرسهای زیر مراجعه شود:1-در عدالت سیاسی مبحث عدالت دارای جایگاهی بلند مرتبه است به صورتی که در احادیث از حضرت علی (ع) داریم که: «المُلک لا یبقی مع الظلم»[49] پس رعایت کردن عدالت در اجتماع یکی از شروط اصلی حفظ اجتماع است. تصنیف غررالحکم ودرر الکلم.2-در حدیث دیگری از پیامبر مکرم اسلام حضرت محمد(ص) آمده است که: «الملک یبقی مع الکفر و لایبقی مع الظلم»[51] به این معنا که حکومت ممکن است که با کفر باقی بماند ولی با ظلم باقی نمی ماند. شیخ مفید، امالی، ص310 - ملا محمدصالح مازندرانی: شرح اصول کافی :ج 9 ص 383 .

از مهدی و امین بسیار تشکر می کنم.

منبع این حدیث: شیخ مفید، امالی، ص310 - ملا محمدصالح مازندرانی: شرح اصول کافی :ج 9 ص 383 .

معارج الیقین شیخ سبزواری ص327، بحار الأنوار علامة مجلسی ج72 ص331، تفسیر الصافی فیض کاشانی ج2 ص477، تفسیر الرازی ج18 ص76، تفسیر البیضاوی ج3 ص269، تفسیر أبی السعود ج4 ص247، الکامل فی التاریخ لابن الأثیر ج11 ص294.

تا جایی که حقیر اطلاع داریم این یک حدیث است. زمانی که بغداد سقوط کرد و شاه مغول خواست فتوای انحلال و برچینش حکومت عباسیه را از علما بگیرد خواجه نصیر طوسی با اینکه مجتهد و عالم دینی بود، ولی از عالمان نظر خواست. هیچ کدام از عالمان جلو نرفتند و سید ابن طاووس، عارف و اخلاقی شهیر، جلو رفت و حکم ترجیح و برتری حاکم عادل ولو کافر باشد بر حاکم ظالم ولو مسلمان باشد را تایید کرد و استنادش به حدیث مذکور بود. اگر چه سنایی بیش از یک قرن قبل از آن حادثه زیسته ولی در برخی جوامع حدیثی، این حدیث آمده است. یکی دو قرن قبل از زمان سنایی، یعنی دوران اوج جمع آوری متون مکتوب حدیثی. شاید نرم افزار شما به اصطلاح ورژن جدید نبوده یا جستجویتان ناکافی بوده دوست من.

در مورد سند حدیث کاری ندارم ولی آنچه که امروز مشهود هست برحدیث منطبق است کشورهایی که در داخل خودشان عدالت را رعایت کرده اند سالهاست پا برجا هستند مثلا کشورهای اروپایی که کم وبیش از ا وضعیت شان مطلع هستیم

دوست عزیز. منظور از قاعده تسامح در ادله سنن این نیست که چون مضمون درست هست پس حدیث هم درست است و باید با مسامحه با آن برخورد شود. بلکه فقط احادیث سنن را شامل می شود. یعنی مستحبات ! اگر فردی به قصد استحباب عملی را انجام دهد یا گمان کند که سنت است ثوابش را می برد و در این احادیث استحبابی روی سند مانور نمی دهند. در هر حال اصلا نمی شود از مضمون حدیث پی به صحت آن برد چرا که اصولا عقل ما با عقل ائمه متفاوت است و چه بسا احادیثی صحیحی که به عقل ما درست نیاید...

سلام و عرض ادباز دوستانی که اصرار دارند که عبارت ( الملک یبقی... الی آخر ) حدیث نیست سوالی داشتم....آیا مفهوم ( ظلم ) رو میدونید...؟ آیا اشاراتی که در قرآن به ظلم و ستم شده رو مطالعه فرمودین...؟ آیا به عنوان اشرف موجودات خداوند وقتی به قلبتون رجوع میکنید ( ظلم و ستم ) را درک میکنید...؟؟آیا با توجه به سوالات بالا مملکت با ظلم باقی میمونه...؟؟؟؟

حضرت علی (علیه السلام) در حکمت 238 نهج البلاغه می فرمایند:«یَوْمُ الْمَظْلُومِ عَلَی الظَّالِمِ- أَشَدُّ مِنْ یَوْمِ الظَّالِمِ عَلَی الْمَظْلُوم»(1)روزی که ستمدیده از ستمکار انتقام کشد، سخت‏تر از روزی است که ستمکار بر او ستم روا میداشت.(2)(1)شرح‏ نهج ‏البلاغة (ابن ‏أبی‏ الحدید)، ج 19، ص 74.(2) ترجمه ‏نهج ‏البلاغه (دشتی)، ص 681.

درمورد احادیثی از این قبیل که آنهارا احادیث سنن میخوانند،فارغ از بررسی سند هستیم.دراینخصوص قاعده ای هست به نام قاعده تسامح در ادله سنن.مضمونش چون درست هست نیازی به بررسی سندی ندارد.

«الملک لایبقی مع الظلم» حکمتی متین است. مطلب آقای کدیور را اینجا بخوانید:پیوند به وبگاه بیرونی

سوالی از دوستان دارم: مگر یک گزاره‌ی معروف که با عقل سازگار است باید حتما حدیث باشد که مورد پذیرش قرار گیرد؟مگر نه اینکه گفته اند ببین چه می‌گوید نه اینکه که می‌گوید.

درود بر تمامی دوستان و صاحبنظران، ولله که خداوند بزرگ و مهربان در وجود یکایک ما توان تشخیص قرار داده، آنگاه که بی تعصب بنگری و ساده ترین و واضحترین اسناد کائنات را بنگری، خورشیدی که میتابد به کافر و مسلمانش نمینکرد و هیچگاه انتخابی عمل نمیکند، کفر و ایمان در من است و مایی که خسران و بهره اش نیز ازآن ماست، اما چه هویداست نصیب ظلم بر ظالم و مظلوم، آیا براستی بر طبق باورهایمان ژرفترین و پستترین طبقات دوزخ جایگاه کدام کروه از گنهکارانند، کافران، خائنین، ظالمین، منافقین، کمفروشان، شکمپارکان، شهوتپرستان، چه زیبا میفرمایند مولانا: تا نبینی این جهان معدوم نیست، عیب جز انگشت نفس شوم نیستو یا :سختگیری و تعصب خامی است، تا جنینی کار خونآشامی است

به نظرم ای سخن مشهور را به معاویه منتسب کرده اند ونمی تواند حدیث باشد.اینکه چندین هزار حدیث درکتابهایی که بعد ازدوره صفویه نوشته اند،وارد کرده اند، دلیل برصحت حدیث نیست.امام اعظم ابو حنیفه که یکی ازبزرگترین فقیهان بوده، بیشتر۱۷ حدیث را نمی پذیرد.وداستانی است ازابن ابوالعوجا که متکلم بود ومباحثات او بامتکلمان وحتی امام جعفر صادق ع مشهور است وبه جرم زندیق بود وکفرگویی اورا دردوره خلافت منصورخلیفه عباسی، که آنهم به همت ایرانیان روی کارآمده بودند، اعدام شد.گویند وقتی اورابالای داربردند، شروع کرد به خندیدن.ازاوپرسیدند برای چه دراین شرایط که اعدام می شوی،می خندی؟ گفت چهل هزار حدیث ازپیامبر اکرم ص را طوری درمتون دینی شما گنجاندم که هرگز نمی توانید فرق حدیث درست ونادرست را تشخیص دهید. بنابراین عرایض درانتساب یک سخن به جای یک حدیث باید ازمنابع بسیارقدیم وموثق که مثلا ازقرن دوم به جا ماندند،استناد جوییم نه بعد ازهزارسال بعد ازرحلت پیامبرص.که میلیونها حدیث جعلی  را به جای حدیث واقعی جا انداختند.