سیف فرغانی:زهی ز خنده شیرینت شرمسار شکر مدام پسته تنگ تراست بار شکر
❈۱❈
زهی ز خنده شیرینت شرمسار شکر
مدام پسته تنگ تراست بار شکر
فدای پاسخ تلخ تو یک جهان شیرین
غلام پسته تنگ تو صد هزار شکر
❈۲❈
چو تنگ دستی دیدی و تلخ عیشی من
ببوسه بر من مسکین فراخ دار شکر
هزار شور برآید ز عاشقان زین پس
که گرد لعل تو شد با نبات یار شکر
❈۳❈
بغمزه دل شکن و از جهان برآر نفیر
بخنده در سخن آ وز دهان ببار شکر
مدام خنده شیرین تو همی کارد
بگرد پسته تنگت نبات وار شکر
❈۴❈
میان این همه خوبان به جز تو کس را نیست
گهر نمای عقیق و سخن گزار شکر
لب و دهان تو در چشمم آمد و دیدم
بگرد پسته چون آتش آبدار شکر
❈۵❈
بوصل همچو تو شیرین چه باشد ار آید
مرا چو خسرو پرویز در کنار شکر
برای بوسه مگس وار گر کنم ابرام
تو خوش بخسب بناز و بمن سپار شکر
❈۶❈
بهای شعر رهی بوسه ییست از لب تو
تو شاد باش بشیرین بمن گذار شکر
دهان خود بشکر چون مگس بیالایم
که چون لبت نکند در مذاق کار شکر
❈۷❈
کسی که نزد تو این نظم بر زبان راند
تو دست سوی دهانش برو بیار شکر
زمانه زاد بایام چون تو شیرینی
بروزگار زنی کرد روزگار شکر
❈۸❈
چو قند از آنی شیرین که سیف فرغانی
بشعر بر سر تو می کند نثار شکر
کامنت ها