سیف فرغانی:تویی که عارض رخسار دلستان داری دلم بغمزه ربودی و قصد جان داری
❈۱❈
تویی که عارض رخسار دلستان داری
دلم بغمزه ربودی و قصد جان داری
تو بوستان جمالی و ناشکفته هنوز
هزار غنچه بر اطراف بوستان داری
❈۲❈
بدین رخ چو مه و قامت چو سرو روان
ترا همی رسد ار سر بر آسمان داری
چو در کنار نیایی کجا توان دیدن
دقیقه یی که تو از لطف در میان داری
❈۳❈
من ار ز پای درآیم ترا چه غم که چو من
هزار عاشق سرگشته در جهان داری
میان زمره خوبان مرا دلی گم گشت
توی ز جمله این دلبران که آن داری
❈۴❈
ز دوستی تو کارم بکام دشمن شد
روا بود که چنین دوست را چنان داری
غمت بجان بخریدم خدات مزد دهاد
کز آن متاع نفیس اینچنین زیان داری
❈۵❈
ز خاک درگه تو زآن مرا نصیبی نیست
که آب دیده خلقی بر آستان داری
مدام سبز بود گلشن محبت ما
اگر تو آب سخن اینچنین روان داری
❈۶❈
تو آن مهی که ترا گفت سیف فرغانی
حدیث یا شکرست آن که در دهان داری
کامنت ها