شاه نعمت‌الله ولی:بود روزی خواجه ای سالار کرد می کشیدی درد و می نوشید درد
❈۱❈
بود روزی خواجه ای سالار کرد
می کشیدی درد و می نوشید درد
کیسه های سیم و زر بر هم نهاد
عاقبت غیری ببرد و خواجه مرد
❈۲❈
شیشه ای بودش پر از نقش و خیال
اوفتاد آن شیشه و شد خرد و مرد
بر سر پل ساخت خواجه خانه ای
سیل آمد ناگه آن خانه ببرد
❈۳❈
هر کجا دیدیم رند سرخوشی
بود و نابود جهان یک سَر شمرد
گر به صورت عارفی رفت از جهان
جان امانت داشت با جانان سپرد
❈۴❈
خلعتی از جامهٔ سید بپوش
ور نه خود سهل است خرقه صوف و برد
کامنت ها