شهریار:نوشتم این غزل نغز با سواد دو دیده که بلکه رام غزل گردی ای غزال رمیده

سایه یک غزل در استقبال این غزل شهریار دارد که اگرچه در زبان‌آوری و فصاحت سر تر است اما خودش خاضعانه آن را فروتر از غزل شهریار می‌نشاند...هنوز چشمِ مرادم رخِ تو سیر ندیدههوا گرفتی و رفتی ز کف، چو مرغِ پریدهتو را به روی زمین دیدم و شکفتم و گفتم:که: «این فرشته برای من از بهشت رسیده...»بیا که چشم و چراغم تو بودی از همه عالمخدای را! به کجا رفتی؟ ای فروغ دو دیده!هزار بار گذشتی به ناز و هیچ نگفتیکه: «چونی؟ ای به سرِ راهْ انتظار کشیده!»چه خواهی از سر من؟ ای سیاهی شب هجران!سپید کردی چشمم در انتظارِ سپیدهبه دست کوته من دامن تو کی رسد؟ ای گل!که پای خسته ی من عمری از پی تو دویده ...ترانه ی غزل دلکشم مگر نشنفتیکه رام من نشدی آخر ؟ ای غزال رمیده!خموش سایه! که شعر تو را دگر نپسندمکه دوش، گوشِ دلم شعر شهریار شنیده...

در مصراع «که از خزان گلشن خارها به دیده خلیده»ظاهراً کلمه «گلش» به اشتباه «گلشن» نوشته شده است. اگر اینچنین است اصلاح بفرمائید.

با درودخواهشمندم در نیم بیت زیر، گلشن را به گلش تغییر دهید.البته این را می دانم که صورت موجود، از نظر کلامی شیواتر است ولی برای موزون شدن شعر ناگزیر به چنین تغییری هستیم. «که از خزان گلشن خارها به دیده خلیده»سپاسگزارم

درود. با مقابله وزن و متن میتوان نتیجه گرفت که حاشیه ای که جناب "محمد" نگاشته اند به جا و درست است، اگر چه بنده با نسخه چاپ شده مقایسه نکرده ام اما این نکته بدیهی می نماید. بنا بر این لطفا تصحیح بفرمایید. سپاسگزارم

بیت ششم ، خزان گلش ، صحیح است

بیت ششم مصرع دوم خزان گلشن کلا وزن مصرع رو بهم ریخته و صد درصد این نیست یا خزان گلش هست یا چی. دیگه من مراجعه به دیوان نکردم .ولی  در اینجا باید (جفای گلش) باشه که معنی بیت کامل بشه