شهریار:الا ای نوگل رعنا که رشک شاخ شمشادی نگارین نخل موزونی همایون سرو آزادی

قلم شیرین وخط شیرین سخن شیرین و لب شیرین.خدارا ای شکرپاره مگر طوطی قنادی.شهریار خود بهترین مصداق برای این بیت بوده وهست وخواهد بود

از این بیت استاد متعجبم:گر از یادم رود عالم تو از یادم نخواهی رفتبه شرط آن که گهگاهی توام از من کنی یادیآخه عاشق که واسه معشوقش شرط نمیزاره!!میراره استاد؟؟

با سلام ، بنظر می رسد که این بیت شاه بیت این غزل باشد : جوانی ای بهار عمر ای رویای سحر آمیز تو هم هر دولتی بودی چو گل بازیچه بادی احسنت

از این شعر سه بیت حذف شده است.الا ای نوگل رعنا که رشک شاخ شمشادینگارین نخل موزونی همایون سرو آزادیعروس بخت ما را ماه در ایینه می رقصدکه شمع هجله می خندد به روی چون تو دامادیمن این پیرانه سر تاجی که دارم با تو خواهم دادکه از بخت جوان با دولت طبع خدادادیبه صید خاطرم هر لحظه صیادی کمین گیردکمان ابرو ترا صیدم که در صیادی استادیچه شورانگیز پیکرها نگارد کلک مشکینتالا ای خسرو شیرین که خود بی تیشه فرهادیقلم شیرین و خط شیرین سخن شیرین و لب شیرینخدا را ای شکر پاره مگر طوطی قنادیعروس ماه شاید چون تویی شیرین پسر زایدمگر پرورده ی دامان حوری یا پریزادیمن از شیرینی شور و نوا بیداد خواهم کردچنان کز شیوه شوخی و شیدایی تو بیدادیتو خود شعری و چون سحر و پری افسانه را مانیبه افسون کدامین شعر در دام من افتادیگر از یادم رود عالم تو از یادم نخواهی رفتبه شرط آن که گه گاهی تو هم از من کنی یادیخوشا غلطیدن و چون اشک در پای تو افتادناگر روزی به رحمت بر سر خاک من استادیجوانی ای بهار عمر ای رویای سحرآمیزتو هم هر دولتی بودی چو گل بازیچه بادیبه پای چشمه طبع لطیفی شهریار آخرنگارین سایه ای هم دیدی و داد سخن دادی