شهریار:خوشست پیری اگر مانده بود جان جوانی ولی ز بخت بد از من نه جسم ماند و نه جانی

این شعر 14 بیت داره.عجیبه که در سایت وزین تاریخ ما ناقص درج شده. مسئولین عزیز و فرهیخته سایت لطفا اصلاح بفرمایند:شهریار خوشست پیری اگر مانده بود جان جوانیولی ز بخت بد از من نه جسم ماند و نه جانیچو من به کنج ریاضت خزیده را چه تفاوتکزان کرانه بهاری گذشت یا که خزانیوداع یار به یاد آر و اشک حسرت عاشقچو می‌رسی به لب چشمه‌ئی و آب روانیدهان غنچه مگر بازگو کند به اشارتحکایت دل‌تنگی به چون تو تنگ دهانیجهانیان به جهان می‌دهند صحبت جانانمنم که صحبت جانان نمی‌دهم به جهانیبه صحت و به امان زنده‌اند مردم دنیامنم که زنده‌ام اما نه صحتی نه امانیبه رمز و راز دهان تو پی نمی‌برم امابه هر حدیث تو پی می‌برم به راز نهانیشعیب جلوة سینا جهیز دختر خود کردخدا چه اجرت و مزدی که می‌دهد به شبانیدر آستان تو کانجا نیاز در نگشایدهمه به پشت درند و گدای آبی و نانیزبانبه شکر همین یک زبان گشودمی ای دوستاگر به هر سر موی من از تو بود زبانیچه دلبخواه بغیر از تو باشد از تو ندانمکه آنچه فوق دل و دلبخواه ماست تو آنیبه غفلت از تو چه عمری تباه کرده‌ام، اکنونامان نمی‌دهم از بیم غفلت تو به آنینه مستحق مکافات موًمنیم و نه کافرتجارتی نه به امید سود و بیم زیانیتو « شهریار» نبودی حریف عهد امانتولی به مغز سبک می‌بری چه بار گرانی