شهریار:کاروان آمد و دلخواه به همراهش نیست با دل این قصه نگویم که به دلخواهش نیست

ممنون رسول جان زیبا بود زیبا تر شدخوش باشی

با سلام متن کامل شعر بدین شرح است لطفا تصحیح بفرماییدکاروان آمد و دلخواه به همراهش نیستبا دل این قصه نگویم که به دلخواهش نیست کاروان آمد و از یوسف من نیست خبراین چه راهی است که بیرون شدن از چاهش نیست ماه من نیست در این قافله راهش ندهیدکاروان باز نبندد ، شب اگر ماهش نیست نامه ای هم ننوشته است ، خدایا چه کنمگاهش این لطف به ما هست ولی گاهش نیست ماهم از آه دل سوختگاه بی خبر استمگر آیینه ی شوق و دل آگاهش نیست یارب آیینه ی او لطف و صفاییش نماندیا بساط دل بشکسته ی من آهش نیست تا خبر یافته از چاه محاق مه منماه حیران فلک جز غم جانکاهش نیست داشتم شاهی و بر تخت گلم جایش بودحالیا تخت گلم هست ولی شاهش نیست تخت سلطان هنر بر افق چشم و دل استخسرو خاوری این خیمه و خرگاهش نیست "خواهش اندر عقبش رفت و به یاران عزیز"باری این مژده که چاهی به سر راهش نیست شهریارا عقب قافله ی کوی امیدگو کسی رو که چو من طالع گمراهش نیستبا تشکر

تصور حقیر بر آن است که مصرع ششم فعلش بصورت امری نیست بلکه به صورت التزامی است.کاروان بار (نبندد) شب اگر ماهش نیست---پاسخ: با تشکر، تصحیح شد.

در بیت چهارم ( ماهم به معنی ماه من صحیح میباشد) یعنی نباید بصورت جدا از هم نوشته شود