شهریار:جوانی حسرتا با من وداع جاودانی کرد وداع جاودانی حسرتا با من جوانی کرد

جوانی بگذردتوقدرش ندانی

احسنت به استاد شهریاردله پر سوزت رو عشقه.عاااااااااااالی بود

ای کاش زودتر ترا میشناختیم

جوانیم جوانیم رفتی به کجا

نمی دونم تا حالا شعری گفتی استاد که تو دلت براش گریه نکرده باشی؟

هیچ شعری گفتی استاد که قبلش گریه نکرده باشی؟

سلام چقدر با احساس چقدر دل شکسته بوده این بزرگ مرد ادبیات ایرانجوانان در بهار عمر یاد از شهریار آرید.. تو همیشه در یاد ما هستی هر بار که نامت را می شنوم فاتحه ای برایت می خوانم و از خداوند بزرگ طلب رحمت و مغفرت برایت می کنم.روحت شاد

نمیدانم این خلاصه را که تنظیم کرده که زیباترین غزل شهریار سخن عشق را از قلم انداخته همانجا که میفرماید: پیرم و گاهی دلم یاد جوانی میکند ، بلبل باغم هوای نغمه خوانی میکند. این غزل ناب را در یو تیوب بیابید.

سلام خدمت تمامی دوستان عزیز چه زیبا هست این شعر و از اعماق قلب عاشق استاد شهریار این احساسات با حرفی بس لطیف طغیان کرده ست که توصیف حال دل بسی بر زبان ناتوانان سخت است و چه زیبا اما ایشان در اشعار شان توصیف کرد اند  با اینکه قلب و دل عاشقی سراپا درد و غم است اما عاشق به همین درد زنده است او میسوزد و باز از یادیار مسرور است عاشقی درد و اما پر از آسایش است عاشقی زهر است و اما قند است عاشقی پر از دو های گوناگون ولیکن تمامی این دو ها یک است و بس  عاشقی درد دارد و اما لطف عجیبی ست  و با وجود اینکه قلب و دل عاشق پر از درد و رنج و غم است اما باز مسرور کننده و شادی بخش هم است و در عاشقی هر احساسی با هم است درد و شادی و هزاران احساس دیگر که به دل قلب عاشق طغیان میکند اما در دل عاشق حسی بس عجیب است که عاشق را هر زمان و دم به دم به سمت یار میکشاند .

جوانی خود مرا تنها امید زندگانی بود دگر من با چه امیدی توانم زندگانی کرد.........................؟ وقتی دنیا پره از چیزای سطحی و ادم هرچقدر کمتر بدونه راحت تره و حتی بیشتر تو لحظه قراره زندگی کنه و هیچ راهیم وجود نداره تا جلوی موج ایستاد واقعا با چه امیدی توانم زندگانی کرد؟  دوره زمونه ی شهریار دوره زمونه ی قشنگی بوده... معنا داشته مطالب. کم و بیش. ولی الان چی؟ بوقت سی بهمن صفر یک  

شراب ارغوانی چاره ی رخسار زردم نیست بنازم سیلی گردون که چهرم ارغوانی کرد.........................

دقیقا:))))))))))))