شهریار:به تودیع توجان میخواهد از تن شد جدا حافظ به جان کندن وداعت می کنم حافظ خداحافظ

سلام.یه سوال دارم درباره ی مشاعره.توی مشاعره،بیت جدید حتما باید با آخرین حرف بیت قبلی شروع بشه یا با حروف همصدا با اون هم میشه؟؟مثلا اگر بیت قبلی با ظ تموم بشه ،بیت بعدی میتونه با ز ،ذ یا ض هم شروع بشه یا نه؟؟

بابک جاندر مشاعره ی تک بیتی بیت جواب با حرف آخر بیت قبلی شروع میشودولی در مشاعره ی موضوعی اینطور نیست

سلاممن نسخه ی خطی این غزل را در دست دارم و بیت ،سخن را گرهمه یک جمله ی دستوری انگاریمتو وسعدی خبربودید و باقی مبتدا حافظرا جا انداخته ایدبا تشکر

سخن را گرهمه یک جمله ی دستوری انگاریمتو وسعدی خبربودید و باقی مبتدا حافظلطفا اینو اضافه کنید

بسیار زیبا وپر سوز

چرا تو هر سایتی که می رم این شعر کم و زیاد می شه؟ مثلاٌ:پیوند به وبگاه بیرونی

اینکه شهریار از تخلص خودش در بیت آخر حرفی نزده یک نوع فروتنی و شکسته نفسی است . در مقابل حافظ همچون شاگرد رفتار کرده

سخن را گر همه یک جمله دستوری انگاریمتو و سعدی خبر بودید و باقی مبتدا حافظ

بیا مهمان به راه انداز dar byte akhar sahih mibashad---پاسخ: با تشکر، تصحیح شد.

این شعر برای مشاعره عالی است.با تشکر

آقای عمومی من هم کاملا موافقم 8بیتی که همه به حرف دشوار ظ ختم میشوند و شروع ابیات 6حرف پر کاربرد است

این غزل با تمام ابیاتش به این صورت هست.به تودیع تو جان میخواهد از تن شد جدا ، حافظبه جان کندن وداعت میکنم حافظ ، خداحافظثناخوان توام تا زنده ام ، اما یقین دارمکه حق چون تو استادی نخواهد شد ادا، حافظمن از اول که با خوناب اشک دل وضو کردمنماز عشق راهم باتو کردم اقتدا ، حافظهم از چاهم دراوردی ، و هم راهم نشان دادیکه هم حبل المتین بودی و هم نورالهدی ، حافظتو صاحب خرمنی و من گدائی خوشه چین امابه انعام تو شایستن نه حد هر گدا حافظبه شعری کز تو در آغاز فصل کودکی خواندمبه گوش جان هنوزم از خدا آید ندا حافظبه روی سنگ قبر تو نهادم سینه ای سنگیندو دل باهم سخن گفتند بی صوت و صدا حافظدر اینجا جامه شوقی قبا کردن نه درویشی ستتهی کن خرقه ام از تن که جان باید فدا حافظتو عشق پاکی و پیوند حسن جاودان دارینه حسنت انتها دارد نه عشقت ابتدا حافظسخن را گر همه یک جمله دستوری انگاریمتو و سعدی خبر بودید و باقی مبتدا حافظهر آنکو زنگ غم دارد بدل از غمزه خوبانتو بزدائی غمش از دل بسازی غمزدا حافظمگو دل میکنم از تو ، بیا مهمان براه اندازکه با حسرت وداعت میکنم حافظ ، خداحافظ

یادم میاد موقعی که مرحوم شهریار به مرض موت در بیمارستان بستری بودند این غزل را یکی از شعرای جوان آذری بر وی می خواندند و آن مرحوم هم تکرار می کردند.

هم از چاهم برآوری و هم راهم نشان دادی.که هم حبل المتین بودی و هم نورالهدی حافظ.جا افتاده و بیت سوم است.