شهریار:چو بستی در بروی من به کوی صبر رو کردم چو درمانم نبخشیدی به درد خویش خو کردم

واژه ای به صورت شماطت نداریم و شماتت درست است.این شعر هم از شاهکارهای استاد است.

ملول از ناله ی بلبل مباش ای باغبان رفتمحلالم کن اگر وقتی گلی در غنچه بو کردم....واقعا زیباست...

امشب حالم بدجوری گرفته ست، به ذهنم رسید که این شعرو رو اینترنت جستجو کنم الان دفعه پنجمیه که دارم میخونمش

بیت نهم:تا آنجایی که به یاد می آرم واو بین عشق و تاراج در نسخ چاپی نیست.با سپاس.

kheyli zibast mamnon merc man kheyli shahriyaro dos daraaaaaaaaaaaammmmmmmmmmmmmmmmmmmmmm

زیبا بود

شماتت به معنای شاد کردن آمده و آنچه منظور شاعر در این شعر است، شماطت به معنای مواخده کردن میباشد...لطفا تصحیح کنید...

من این شعرو خیلی دوست دارم .

خیلی وقته که بااشعاراستادانس گرفتم . هرگرکهنه نمیشن مخصوصا این شعر

با سلاممتاسفانه این شعر ناقص ثبت شده است

بادرودوسپاس فراوانابیات جاافتاده:بیت چهارم:فشردم باهمه مستی به دل سنگ صبوری رازحال گریه ی پنهان حکایت با سبو کردمبیت هفتم:ملول از ناله ی بلبل مباش ای باغبان رفتمحلالم کن اگر وقتی گلی در غنچه بو کردمبیت نهم:حراج عشق وتاراج جوانی وحشت پیریدر این هنگامه من کاری که کردم یاد او کردم---پاسخ: با تشکر از زحمت شما، ابیات جاافتاده اضافه شد.

منو بی اختیار به یاد پدرم انداخت.دیروز هم تولدش بود.یاد شهریار باقی.

دو مصرع تکان دهنده این شعر : 1- خیالت ساده دلتر بود با ما از تو یکروتر 2- صفایی بود دیشب باخیالت خلوت ما را واقعا عشق تو خیال آدم چه پاک و لذت بخشه !

با سلام همان شماتت درست میباشد.به معنی شادی کردن به غم کسی

علیرضا جان خیالت ساده دل تر بود و با ما از تو یک رو ترمن اینها هر دو با آئینه دل روبرو کردمچیزی با دل شاعر قیاس نمی شود شاعر نگار و خیال نگار را در مقابل آئینه ی دل خود می گذارد و قضاوت میکند، که یار آنچنان ساده و یکرنگ نبوده که شاعر خیالپروری می کرده.

اینو میدونستم،سوالمو دقیق تر میپرسم....شاعر دلِ خودش رو مقیاس و مرجع دو رویی و صاف بودن قرار داده؟از توضیح شما این بر میاد که شاعر دل خودش رو میبینه، بعد میگه ک خیالش صاف و سادس اما خودش دو رو...اگه میشه اینم جواب بده...مرسی

علیرضا جان خیالت ساده دل تر بود و با ما از تو یک رو ترمن اینها هر دو با آئینه دل روبرو کردمشاعر با خیال یار راز و نیاز داشته ، و نگار را ساده دل و یک رو { مخالف دو رو } و یکرنگ با خود تصور می کرده ، میگوید : زمانی که به دلم رجوع کردم دیدم در خیال خودم با من همدل و یکرنگ بودی ، ولی رو در رو آنچه تصور من بود اشتباه از آب در آمد

آقا محسن عزیز خیلی ممنون بابت جواب..

سلام...اگه امکانش هست، یکی بیت سوم رو توضیح بده..ممنون

سلام بنظرم این ابیات اخروی باید اینطوری می‌نوشت معنی بهتری میده فشردم باهمه مستی به دل سنگ صبوری رازحال گریهٔ پنهان حکایت با سبو کردمملول از نالهٔ بلبل مباش ای باغبان رفتمکه من پیوند خاطر با غزالی مشک مو کردم(پیوند وباغبان )تو با اغیار پیش چشم من می در سبو کردیدراین هنگامه من کاری که کردم یاد الله کردم(گناه وهراس والله) حراج عشق وتاراج جوانی ووحشت پیری من ازبیم شماتت گریه پنهان درگلو کردم(عشق ازدست رفته ومواخذه اطرافیان) ازین پس شهریارا ،ما . و از مردم رمیدنهاو... حلالم کن اگر وقتی گلی در غنچه بو کردم.عشق ورزی ونازک دن

اجتناب علیرضای گرامی این دوبیتواگر باهم بخونی چوابتو میده چرا رو در تو آرم من که خود را گم کنم در توبه خود باز آمدم نقش تو در خود جستجو کردمخیالت ساده دل تر بود و با ما از تو یک رو ترمن اینها هر دو با آئینه دل روبرو کردممعنی اونهم اینه که کسی که دل بکسی می‌بنده حتما اگر قبلش یک تصویر ذهنی ازمعشوق درذهنش میسازه ومعمولاادمها به این تصویر ذهنی دل می‌بندند برای همین هم در این مصرع میگه چرا رو در تو آرم منکه خودراگم کنم درتوبخود بازآمدم ونقش تودرخود جستجو کردم که یعنی متوجه خیالات خودم شدم و فهمیدم من درخیال تو گم شدم .خودمو فراموش کردم ولی خالامتوجه تاثیر تصویر ذهنی خودم شدم ومیبینم خیالت ساده دلتر بودباما ازتوویکروتر اکه معنیش یعنی من راجع به کسانی که دوستشون داریم تصوری داریم مادرعالمواقع این نقش وکارکردحقیقی انسانها است که موجب جدایی هاودلخ.ریها ودوریها وقت ها میشودوشهریارچه زیبا میگه خیالت ساده دلتر بودوباما وازتویکروتر برای بخش دوم سوالات که آیا شاعربخیال دل خودش دل بسته باید بگم بله اصولاً آدمها همیشه درخیالات خودشان راهی را که دوست دارند کوتاهتر تصور میکنند چیزهایی که دوست دارند بهتر تصور میکنند ولی درعالم حقیقی ممکنه هردوراه به یک اندازه باشند یاالزاما آنی که مادوستش داریم بهتر نیست.همانطورکه میگویند لیلی را باید از نگاه مجنون بنگری تا قدرش بدانی وقطعا ذهنیات افراد در دل بستن به چیزها و افراد تاثیر میگذارد .کما اینکه میگویند عاشق کوره و.....اینها تأثیر ذهنیات افراده در دل بستنشون .فقط هم درموردافراد نیست بلکه شما تبلیغی میبینی وکالایی را میخری بعداز استفاده میبینی اونی نیست که فکر میکردی واین ی که تو فکر میکردی یعنی ذهنیت تو ببخشید طولانی شد توضیحاتم آیینه دلتون روشن و شفاف یا علی

در رابطه با بیت آخر که نوشته شده «که من پیوند خاطر با غزالی مشک مو کردم» بنظر بنده مُشک درواقع همان مشک خوش بویی هست که میگن از بدن آهو و یا غزال گرفته میشه که معنی کلی میشه : که من پیوندی احساسی با کسی که موهایش بوی مُشک آهو یا غزال میدهد برقرار کردم

که من پیوند خاطر با غزالی مشک مو کردمچه معنی دارد؟ سپاس

چقدر این بیت زیباستتو ا اغیار پیش چشم من می در سبو کردیمن از بیم شماتت گریه پنهان در گلو کردم

چقد عاشقا حرفای مشتر ک دارن... صفائی بود دیشب با خیالت خلوت ما راولی من باز پنهانی ترا هم آرزو کردمچه خوبه شهریار !

فروغ فرخزاد، شعر قهر:به چشم خویش دیدم آن شب ای خداکه جام خود به جام دیگری زدی

با سلام و سپاس فراوان در مصرع آخر شعر (که من پیوند خاطر با غزالی مشک مو کردم ) منظور از مشک مو چیه؟؟ منظور از مشک همون عطر مشک یا اینکه منظور موی مشکی رنگه؟؟

حجت جانموی مُشک بو = گیسوی عطر آگین مِشکین مو = کسی که موی سیاه دارداینجا ، مُشک مو خوانده می شود.

# چرا رو در تو آرم من که خود را گم کنم در توبه خود باز آمدم نقش تو در خود جستجو کردم# فرود آ ای عزیز دل که من از نقش غیر توسرای دیده با اشک ندامت شست و شو کردمدوستان زحمت بکشند و معنی این دو بیت رو بنویسند ممنون میشیم.

واقعا که این شعر زیباستفقط معنی بیت آخر چی میشه دقیقا؟ممنون

بیت: تو با اغیار پیش چشم من ....همیشه ورد زبونمه و مثل آهنگ زمزمه میکنم،خیلی عالیه این شعر

شماتت به معنی سرزنش و بازخواست است. در بین آذری زبان ها واژه رایجی است و به این معنی به کار می رود. منظور استاد شهریار هم این بوده که از بیم سرزنش دیگران گریه خود را پنهان کردم.

چه زیبا گفته ای شهریارا چه زیبا حال و حوای عاشق توصیف میکنی زیبا

  چقدر عمیق زیبا... و چقدر عمیق غم انگیز... و چقدر گریه‌آور...  

اومدم ویرایش کنم اشتباهی زدم همچیو پاک کردم:))) در جواب اگر صبوری نمیکرد چه میکرد  شاید نباید صبوری "بیش از حد" کرد. اونم صبوری ای که آدم مطمئنه تهش ب نتیجه نمیرسه. حداقل بقیه ی شاعرها یه امیدی به وصل داشتن. شهریار چی؟ شاید بی رحمانه باشه ولی کسی مثل شهریار اگه خودکشی میکرد خیلی راحت تر بود. یا حداقلش اینکه اون معشوق بیرحمشو از زجری که داره میکشه باخبر میکرد. شاید یه چاره ای پیدا میشد.

   روزی که برای خواسته ای، تمام تدبیر و جان و توان خود را به کار بگیرید اما در نهایت نتوانید و نشود، درک خواهید کرد که چیزی که قرار نباشد بشود، با جهد بی پایان و جزع بی حساب نیز نخواهد شد. و آن وقت به نقطه‌ی صبر خواهید رسید. صبر همیشه یک انتخاب نیست، گاهی «تنها گزینه» است؛ مثل وقتی که تقدیر را نتوانی تغییر دهی، جنگیدنت با قضا فایده‌‌ای نداشته باشد، یا حریف خواست قلبت نتوانی بشوی؛ با همه‌ی توان و تدبیر.   شهریار کوتاهی نکرد. او اتفاقی که برایش افتاد را هرگز تصور نمی کرد. و وقتی آن اتفاق افتاد، دیگر افتاده بود. و شهریار می دانست جزع و فزع او دیگر چیزی را تغییر نمی‌دهد. پس به صبر، ناچار شد. گزینه‌ی دیگری وجود نداشت. وقتی اتفاقی که نباید، می افتد، دیگر هیاهو و داد و قال سودی ندارد چون واقعیت را نمی‌تواند تغییر دهد. تو مجبور خواهی بود که واقعیت را بپذیری و تسلیم آن بشوی، واقعیتی که توان تغییرش را نداری. و در چنین شرایطی، هر چه زودتر به این پذیرش و تسلیم برسی، بهبود‌‌ حالت نیز زودتر آغاز خواهد شد.  

خیلی قشنگ بود:)) ولی خوب اینجا که گفتید واقعیت را نمی تواند تغییر دهد....   از کجا باید مطمئن شد؟ همیشه یه راهی هست. از کجا بفهمیم راهی وجود نداره؟ شاید مثلا با تلاش بعدی بشه. کسی چه میدونه؟ 

  تشخیصش ساده است، ابتدای سخنم بیان کردم: تو نهایت تدبیر و جان و‌ توانت را به کار گرفتی، اما نشد. یعنی کار دیگری نبوده که می‌شد بکنی و‌ نکرده باشی. چگونه بفهمیم نشده؟ نشدن چیز واضحی است، فهمیدنش نیاز به تلاش خاصی ندارد! مثلا شهریار، وقتی با وجود تمام خواستن و‌ تلاشش طرفش با شخص دیگری ازدواج کرد، یعنی نشد. چنین واقعیتی چیزی نیست که بتوان تغییر داد. تفاوت واقعیتی که می‌شود تغییر داد و واقعیتی که قابل تغییر نیست، کاملا واضح است.  

درسته... ولی من هنوز قانع نشدم توی همچین شرایطی چرا شهریار نرفت خودکشی کنه؟

  خودکشی واقعیت را تغییر نمی‌دهد.  

صبر کردن هم واقعیت رو تغییر نمیده.

حداقل تو خودکشی آدم راحت میشه.

  خودکشی راحتی نیست، آغاز بدبختی حقیقی است. خودکشی سقوط و هبوط است. اما صبر صعود است. صبر ولو‌ با خون جگر، می‌تواند از سنگ‌ْ لعل بسازد و‌ عامل رشد روحانی و رسیدن به عظمت و‌ علو روح باشد. این کجا و‌ آن کجا.‌ این بحثْ مفصل است.