شهریار:خراب از باد پائیز خمارانگیز تهرانم خمار آن بهار شوخ و شهر آشوب شمرانم

در مصراع یازدهم باغ گلستان نام یکی از پارکهای قدیمی تبریز آمده که استاد با ظرافت بسیار زیبایی از آن یاد کرده است.

در مصراع «چه جای من که از سردی و خاموشی ز مستانم»ظاهراً کلمه آخر مصراع «زمستانم» است که بین «ز» و «مستانم» یک فاصله هست و ممکن است موجب غلط خوانی شعر بشود.

حدود 5 بیت جا افده استلطفا متن کامل شعر را اضافه کنید:خراب از یاد ِ پاییز ِ خمارانگیز ِِ تهرانمخمار ِ آن بهارِ شوخ و شهر آشوبِ شمرانمخدایا خاطراتِ سرکشِ یک عمر شیداییگرفته در دماغی خسته چون خوابی پریشانمخیال ِ رفتگان شب تا سحر در جانم آویزدخدایا این شب آویزان چه می خواهند از جانمپریشان یادگاری های بربادند و می پیچندبه گلزار خزان عمر چون رگبار بارانمخزان هم با سرود برگ ریزان عالمی داردچه جای من که از سردی و خاموشی زمستانممگر کفاره ی آزادی و آزادگی ها بودکه اعصابم غل و زنجیر گشت و صبر، زندانمبه بحرانی که کردم آتشم شد از عرق خاموشخوشا آن آتشین تبها که دلکش بود هذیانمسه تار مطرب شوقم گسسته سیم جانسوزمشبان وادی عشقم شکسته نای نالانمنه جامی کو دمد در آتش افسرده جان مننه دودی کو برآید از سر ِ شوریده سامانمشکفته شمع دمسازم چنان خاموش شد کز ویبه اشک توبه خوش کردم که می بارد به دامانمگره شد در گلویم ناله جای سیم هم خالیستکه من واخواندن ِ این پنجه ی پیچیده نتوانمکجا یار و دیاری ماند از بی مهری ایامکه تا آهی برد سوز و گداز من به یارانمبیا ای کاروان مصر آهنگ کجا داریگذر بر چاه ِ کنعان کن من آخر ماه ِ کنعانمسرود ِ آبشار دلکش پس قلعه ام در گوششب ِ پاییز ِ تبریز است و در باغ ِ گلستانمگروه ِ کودکان سرگشته ی چرخ و فلک بازیمن از بازی این چرخ ِ فلک سر در گریبانمبه مغزم جعبه ی شهر فرنگ عمر ِ بی حاصلبه چرخ افتاده و گوئی در آفاق است جولانمچه دریایی چه طوفانی که من در پیچ و تاب آنبه زورق های صاحب کشته ی سرگشته می مانماز این شورم که امشب زد به سر آشفته و سنگینچه می گویم نمی فهمم چه می خواهم نمی دانمبه اشک ِ من گل و گلزار شعر پارسی خندانمن شوریده بخت از چشم ِ گریان ابر نیسانمکجا تا گویدم برچین و تا کی گویدم برخیزبه خوان اشک چشم و خون دل عمریست مهمانمبه نامردی مکن پستم بگیر ای آسمان دستمکه من تا بوده و هستم غلام شاه مردانمچه بیم ِ غرقم از عمان که جستم گوهر ِ ایماندلا هر چند کز حرمان هنر بس بود تاوانمفلک گو با من این نامردی و نامردمی بس کنکه من سلطان ِ عشق و شهریار ِ شعر ایرانم

شاه بیت این غزل جا افتاده لطفا اضافه کنیدبه نامردی مکن پستم بگیر ای آسمان دستمکه من تا بودن و هستم غلام شاه مردانم

ببخشید اصلاح می کنمبه نامردی مکن پستم بگیر ای آسمان دستمکه من تا بوده و هستم غلام شاه مردانم