گنجینه تاریخ ما

شعر پارسی یا شعر کلاسیک فارسی به شکل امروزی آن بیش از هزار سال قدمت دارد. شعر فارسی بر پایه عروض است و عمداً در قالب های مثنوی، قصیده و غزل س روده شده است. در گنج تاریخ ما به اشعار شاعران نامی ایران زمین به رایگان دسترسی خواهید داشت. همچنین به مرور زمان امکانات مناسبی به این مجموعه اضافه خواهد شد.

شاطرعباس صبوحی:سُرخ و بیجادهٔ رخ و تازه لب از باده و مست رفته از غایت مستی گل بادام از دست

❈۱❈
سُرخ و بیجادهٔ رخ و تازه لب از باده و مست رفته از غایت مستی گل بادام از دست
مترشح غد و موزون قد و میگون لب و مست جامه گلنار و کمر زرکش و ساغر در دست
❈۲❈
طرّه‌اش شعبده‌باز و نگهش شهرآشوب چشم بیمار و دو ابروی وی بیمارپرست
سر زلفش که به تحریک صبا رقصی داشت هر قدم طبلهٔ مُشکی به سر توده شکست
❈۳❈
دیرگاه از می هوش آمد و بیمارم دید گفت افسوس که بر دیده ره خوابت هست
گفتم از دست خیال تو، بخندید و بگفت کامشب آیا هوس وصل نگارینت هست
❈۴❈
جستم از جای بصد شوق که آری آری ای مبارک شب آنکس ز هجر تو برست
سرو قدّش بخرام آمد و با صد شفقت بر سر کهنه لحافی که مرا بود نشست
❈۵❈
کرد تا وقت صباحم به صبوحی مشغول ز اختلاط می و معشوق شدم بی‌خود و مست

فایل صوتی غزلیات شمارهٔ ۱۱ - گل بادام

صوتی یافت نشد!

تصاویر

تصویری یافت نشد!

کامنت ها

مهناز
2015-07-18T12:10:21
شعری بسیار زیبا که این شعر حافظ علیه الرحمه را تداعی میکند. زلف آشفته و خوی کرده و خندان لب و مست...برای مثال: "گفت ای عاشق شوریده من خوابت هست" با "گفت افسوس که بر دیده ره خوابت هست"
مهناز
2015-07-18T16:36:22
به نظر میرسد وزن این مصرع به این شکل صحیحتر باشد :ای مبارک شب آنکس"که" ز هجر تو برست.
امین کیخا
2013-07-11T16:09:39
به به زهی زه زه
امین کیخا
2013-07-11T16:11:10
امیختن با mix همریشه است
شکوه
2013-07-11T17:05:07
بیجاده نوعی سنگ سرخ است مانند یاقوت ولی کم ارزش ! اما کهرباست به آن معنی که کاه را میرباید و پر مرغ را جذب میکند وقتی میگویند بیجاده طبع یعنی کسی که با مردم حیله میکند