شاطرعباس صبوحی:آن‌که رخسار تو با زلف گره‌گیر کشید فکرها کرد که باید به چه تدبیر کشید
❈۱❈
آن‌که رخسار تو با زلف گره‌گیر کشید
فکرها کرد که باید به چه تدبیر کشید
مدّتی چند بپیچید بخود آخر کار
ماه را از فلک آورد بزنجیر کشید
❈۲❈
خامه می‌خواست که مژگان ترا بردارد
راست بر سینهٔ عشاق تو صد تیر کشید
چون بیاراست بدان حُسن دلاویز تُرا
قلم اندر کف نقّاش تو تکبیر کشید
❈۳❈
گردش خامه تقدیر غرض نقش تو بود
کز ازل تا به ابد این همه تأخیر کشید
دیده از تاب و بسیار چه شب‌ها که گشود؟
کانتظار تو بسی این فلک پیر کشید
کامنت ها