شاطرعباس صبوحی:چون قهوه بدست گیرد آن حب نبات از عکس رُخش قهوه شود آب حیات

قربان وفاتم گذری کن به وفاتم تابود مگر بشنوم از رخنه تابوت

لب لعل فام تو که مثل مرجان قرمز است، برای جان من مانند غذاست.

قربان وفای تو گردم به مرگ من گذری کن تا بوی تو را از رخنه تابوت احساس کنم.

سلام. میخواستم لطفا دوبیتی مرجان لب لعل تو مرجان مرا قوت... رو برام معنی کنید. با تشکر

سلام.خداقوت..این رباعی هم منصوب به شاط عباسه وبسیار زیبا.مرجان لب لعل تو مرجان مرا قوتیاقوت نهم نام لب لعل تو یا قوت قربان وفاتم به وفاتم گذری کنتابوت همی بشنوم از رخنه تابوتدر صورت تایید در این قسمت افزوده شود.

دوست عزیز محمدنظر شما در مورد فعل بوییدن البته با ادبیات متداول امروز سازگار است. اما در زبان شعر در مواردی برای رعایت وزن از فعل شنیدن در مورد بو استفاده میشده است. به عنوان مثال حافظ سروده است:بوی خوش تو هر که ز باد صبا شنیداز یار آشنا سخن آشنا شنیدو یا:بوی بهبود ز اوضاع جهان می شنومشادی آورد گل و باد صبا شاد آمد

با درود.دوبار دیدگاهم رانوشتم.هردو بار پاک شد.چرا؟

بیت آخر به نظرم به جای بشنوم باید ببویم باشد چون بو که شنیدنی نیست بوییدنی است .تا بوت همی بویم از رخنه تابوت

ای خنده زده لعل تو بر حقه یاقوتیاقوت لب لعل تو ،مر جان مرا قوتیاقوت لب لعل تو چون قوت روانستیاقوت نهم نام لب لعل تو ،یا قوتصفایی قهفرخی

یاقوت نهم نام لب لعل تو یا قوتیاقوت لب لعل تو مرجان مرا قوتقربان وفاتم به وفاتم گذری کنتا بوت مگر بشنوم از روزن تابوتبا عرض ادب و احترام به تمامی دست اندرکاران تاریخ ما عزیز ---و تمامی اساتید محترم

یاقوت لب لعل تو مر،جان مرا قوت......قربان وفاتم به وفاتم گذری کن...این سروده رباعی نیست و اصلا"منسوب"به شاطرعباس صبوحی هم نیست.این ابیات، بیت دوم و هفتم غزلی است از دیوان مخلص کاشانی.

سلامدوست عزیز ( علی آقا) که فرمودید از نظامی است ،اگر ممکنه شعر کاملشو لطف کنید.من هرچی گشتم پیدا نکردم.ممنونم

مرجان لب لعل تو مر جان مرا قوتیاقوت نهم نام لب لعل تو یا قوتقربان وفاتم به وفاتم گذری کنتا بوت مگر بگذرد از رخنه ی تابوت

محترم رحیماین دوبیتی زیبا، نه رباعی، منسوب به شاطر عباس صبوحی، می بایستی چنین نوشته شود: مرجانِ لب لعل تو مر جانِ مرا قوتیاقوت نهم نام لب لعل تو یا قوتقربان وفا تم به وفاتم گذری کنتا بوت همی بشنوم از رخنه تابوت

تابوت مگر بشنوم از رخنه تابوت صنعت حس آمیزی دارد در آرایه‌های ادبی، حس آمیزی آمیختن دو یا چند حس است در کلام؛ به گونه‌ای که ایجاد موسیقی معنوی به تأثیر سخن بیفزاید. عبارت‌هایی چون «خبر تلخ»، «قیافه بانمک» نمونه‌هایی از حس‌آمیزی در ادبیات عامیانه است که در آن‌ها حس شنوایی و حس بینایی با حس چشایی آمیخته شده‌است. نقطه اوج حس‌آمیزی در شعر فارسی، اشعار بیدل دهلوی و صائب تبریزی و نیز اشعار سهراب سپهری است.

این شعر را من اینگونه دیده ام و فکر می کنم صحیح تر با شدیاقوت لب لعل تو یا قوت مرا قوت یاقوت نهم نام لب لعل تو قوتقربان وفاتم ز وفاتم گذری کن تا بوت همی بشنوند از رخنه تابوت و معنی آن نیز چنین می شود نام لب تو که مثل یاقوت هست چه بنامم خوراک یا لعل و گوهرمن به قربان عهد و وفای تو بشویم از مردن یا هنگام مردن من از آنجا گذر کن تا عطر تو از درز یا شکاف تابوت به مشام من برسدبهبودی شاعر متخلص به شاهپر بعضی از اشعارم در فیس لوک می باشد لطف کنید بخوانید یا گوش دهید و نظر ابراز نمائید متشکرم

شعر یاقوت برای نظامی عروضی هست بیت آخر این شعر زیبا هم اینه:صد دل چو دل ریش جفا کیش نظامیقربان کشش های کمان خانه‌ی ابروت

مرجان لب لعل تو مر جان مرا جان