شیوا فرازمند:میان آفتابهای دوبهدو همیشه ابریست که زیر طغیان زمستان
❈۱❈
میان آفتابهای دوبهدو
همیشه ابریست که زیر طغیان زمستان
بهار را بهانه میکند
تا روی نیمکتهای خالی
❈۲❈
تلاوت باران بشنود
مبادا ترک بردارد باورهایمان
عشقهای فراموششده
هیجانهای خالی
❈۳❈
آفتابهای همیشه خسته
تکه تکه تکه
چیزی جز درد نیستند
میدانی؟
❈۴❈
درد دارم همیشه
فراموش خواهم شد... .
کامنت ها