سیاوش کسرایی:دریای دشت را شاداب کرده شبنم و عطر گیاه خام
❈۱❈
دریای دشت را
شاداب کرده شبنم و عطر گیاه خام
بر دیدگاه دامنه ای او لمیده است
چون زورقی سپید بر امواج سبزفام
❈۲❈
قوس ز سر رمیده گوش دراز او
چونان دو بادبان
پهلو به باد داده و در راه هر نواست
اما درون دشت
❈۳❈
هر چیزی بی صداست
از یاد برده محنت دشنام و رنج یار
از یاد برده محنت دشنتم و رنج بار
آزاد از گزند
❈۴❈
دل داده بر نوازش گرمای آفتاب
خمیازه می کشد
با چشم نیم خواب
دم را چو باد بیزن ابریشمین کلاف
❈۵❈
بر ساق و بر سین و دل و دست می کشد
و آنگاه عرعری
با هر چه اش که قوت و جان هست می کشد
نیشی به آٍمان
❈۶❈
وا می کند به خنده و یک پاره از شعف
گسترده بستر علفی زرد می کند
هی غلت می زند
وا غلت می زند
❈۷❈
تا خستگی خواب ز تن طرد می کند
شاداب از بر آمدن آفتاب و روز
می ایستد به پا
آنگه به سوی بیشه بالای تپه ها
❈۸❈
رو می نهد به راه
آهسته گام می زند و می کند چرا
مشتاق و نازکانه لب چشمه می مکد
سیراب می شود
❈۹❈
می بیند عکس خویش در آیینه های آب
محو نگه در آینه آب می شود
به به چه قامتی
چه زلف و ککلی
❈۱۰❈
چه سینه ای سری نگه پر صلابتی
رم می کند ز جا
ور می جهد به پا
از خش خشی که باد در آن بیشه می کند
❈۱۱❈
تصویر های آینه آشفته می شوند
بعد از کمی درنگ
اندیشه می کند
ترسم چه نابجاست
❈۱۲❈
کس نیست در کمین
این پچ پچ نسیم به انبوه برگهاست
گرگان بی حیا
دیری است کز قلمرو بی انتهای ما
❈۱۳❈
یا کوچ کرده اند
یا با تفنگ سرپر ارباب یک به یک
در خون تپیده اند
در بیشه گرگ نیست
❈۱۴❈
یک گرگ در تمامی دشت بزرگ نیست
رو می کند به دشت
در بادبان گوش درازش همه غرور
دل می زند به سینه امواج عطر بیز
❈۱۵❈
سنگین و پر نمود
بالا گرفته پوزه و دم را شکوهمند
سر می دهد سرود
در دشت گرگ پرور بی انتها رواست
❈۱۶❈
کورا رها کنیم به آوازهای خویش
وندر درازنای شب سرد دیرپا
پر گل کنیم آتش پژمرده اجاق
این گفت و بر گرفت لب از قصه پیر ما
❈۱۷❈
کامنت ها