وحیدالزمان قزوینی:بینی چو جمال شمع ریزان چون شمع ترا به لب رسد جان
❈۱❈
بینی چو جمال شمع ریزان
چون شمع ترا به لب رسد جان
چون شمع جبین چو بر فروزند
دل را بازند و باز سوزند
❈۲❈
چون شان عسل شود از ایشان
هر روز هزار خانه ویران
گشت از رُخشان که هست گلشن
چشم و دل من چو شمع روشن
❈۳❈
زین شعله دلم چو شمع گردید
سر رشته ی صد هزار امّید
دل ها چو ز جورشان گدازند
با سوز درون چو شمع سازند
❈۴❈
آتش در سر چو شمع دارند
چون اشک ز چشم تر نبارند
کامنت ها