وحیدالزمان قزوینی:فریاد ز حسنِ شوخ بقال وان خط ّ سیاه و چهره ی آل
❈۱❈
فریاد ز حسنِ شوخ بقال
وان خط ّ سیاه و چهره ی آل
دل ز آتش آن جمال پر نور
پر آبله شد چو تفت انگور
❈۲❈
از داغ نو و کهن دل ریش
پُر گشت چو دخل آن جفا کیش
سنگ من و او چو اهل فرهنگ
شد حلقه به گوش آن دل سنگ
❈۳❈
خون جگرم به این فسانه
خورد آن خط سبز هِندُوانه
ارزان باشد به نقد صد جان
بوییدن سیب آن زنخدان
❈۴❈
خط سبزش ز نُور سُوره است
در دیده چو توتیای غوره است
کامنت ها