وحشی بافقی:دگر آن شبست امشب که ز پی سحر ندارد من و باز آن دعاها که یکی اثر ندارد

جناب موسی پور، این دو بیت را که شما نوشته اید من در جایی از عرفی شیرازی دیده ام.

فگاری سبزواری گوید:ز تو طاقت جدایی دل من دگر نداردز من آنکه صبر جوید ز دلم خبر ندارد.مشتاق اصفهانی گوید:سر کوی اوست جایی که صبا گذر نداردچه عجب که مردم از غم،من و او خبر ندارد.حالتی ترکمان گوید:کندم وداع و در سر هوس سفر نداردز وداع جز هلاکم غرض دگر ندارد..لا ادری گوید:به غم کسی اسیرم که ز من خبر نداردعجب از محبت من که در او اثر نداردغلط است اینکه گوید بدلی ره است دلرادل من ز غصه خون شد،دل او خبر ندارد..طوفی تبریزی گوید:به تو عالمی است عاشق،شده ام باین تسلیکه کسی محبت از من،به تو بیشتر ندارد.

دو بیت باید اصلاح شود چون نادرست است :چهشب ست یارب امشب که ز پی سحر نداردمن واین همه دعاها که یکی اثر نداردغلط است اینکهگویند به دل رهست دل را دل من ز غصه خون شد دل او خبر ندارد

این شعر رو جناب آقای کریم صالح عظیمی در آلبوم آوای همایون به صورت تصنیف همایون به روایت استاد دوامی میخونن

ممنون میشم اگر دوست عزیزی این چند بیت را معنی کند. ز لبی چنان که بارد شکرش ز شکرستانهمه زهر دارد اما چه کند شکر نداردبه هوای باغ مرغان همه بالها گشادهبه شکنج دام مرغی چه کند که پر ندارد

Ellen گرامی ز لبی چنان که بارد شکرش ز شکرستانهمه زهر دارد اما چه کند شکر نداردبه هوای باغ مرغان همه بالها گشادهبه شکنج دام مرغی چه کند که پر ندارد.گویا می گوید : به لب او که می نگرم همه شیرینی ست از شکرستان ، ولی نصیب من شکری نیست که همه تلخی ست،همه بال گشوده اند به هوای وصال یار و چه حیف که مرا بال و پری نیست.زنده باشی

لب های معشوق شیرین و لذید است و می تواند خنده ها و سختان شیرین داشته باشد،اما حیف که جز قهر و تلخی و سخنان عتاب آمیز ابراز نمی کند. پرندگان عموما به شوق پرواز در باغ های سرسبز دارند اما من که همچون پرنده ای در قفس و دام مانده هستم قدرت پر کشیدن ندارم