وحشی بافقی:ای مرغ سحر حسرت بستان که داری این ناله به اندازهٔ حرمان که داری
❈۱❈
ای مرغ سحر حسرت بستان که داری
این ناله به اندازهٔ حرمان که داری
ای خشک لب بادیه این سوز جگر تاب
در آرزوی چشمهٔ حیوان که داری
❈۲❈
ای پای طلب اینهمه خون بسته جراحت
از زخم مغیلان بیابان که داری
پژمرده شد ای زرد گیا برگ امیدت
امید نم از چشمهٔ حیوان که داری
❈۳❈
ای شعلهٔ افروخته این جان پر آتش
تیز از اثر جنبش دامان که داری
ما خود همه دانند که از تیر که نالیم
این ناله تو از تیزی مژگان که داری
❈۴❈
وحشی سخنان تو عجب سینه گداز است
این گرمی طبع از تف پنهان که داری
کامنت ها