حافظ:تو نیک و بد خود هم از خود بپرس چرا بایدت دیگری محتسب

تنصل الیه بحلک الضلا م من اللیل زلفا له وانتصب ومن یتق الله یجعل له ویرزقه من حیث لا یحتسب

ومن یتق الله جامی بود بنوشم ز آن وشوم منقلب که یجعل له فی العلی منزلا ویرزقه من حیث لا یحتسب

ومن یتق الله رندی بود بدنبال چاره شده مضطرب که خوش نودی او زیجعل لهویرزقه من حیث لا یحتسب

تورا هر دمی آمده مژده ایبدرگاه حق جان من فاقترب ومن یتق الله یجعل له ویرزقه من حیث لا یحتسب

توکل علیه بعزم الامورله فعقبی الثناء له ینتسب ومن یتق الله یجعل له ویرزقه من حیث لا یحتسب

دع الخیر والشر فی جانب تنصل له یافتی واحتسب ومن یتق الله یجعل له ویرزقه من حیث لا یحتسب

سل النفس عن رشدها ما تریدمن الخیر والشر فلتحتسب ومن یتق الله یجعل له ویرزقه من حیث لا یحتسب

شکل صحیح این شعر به این صورت است ....تو نیک و بد خود هم از خود بپرسچرا دیگری بایدت محتسبوَمَن یَتَّقِ اللَّهَ یَجْعَل لَّهُ مَخْرَجًا وَیَرْزُقْهُ مِنْ حَیْثُ لَا یَحْتَسِبُممنون

بنام اوخیلی مهم است که آدمی خودش واقف به احوال خودش باشد وقضاوت در باره خودرا به دیگری وانگذاردواین مورد تاکید قرآن است بدیهی است که هرکس خودش بهتر میداند در درونش چه می گذرد دیگری که در خارج اوست جز رفتار ظاهری چیزی از او نمیفهمد وچه بسا قضاوتش اشتباه در میآیدچه هرکسی آزاد ومجردآفریده شده است ونیز در قرآن آمده که نیک وبد هر کسی به او الهام شده است(مقصود قضاوتهای سطحی والقائی در باره خود نیست) بنا بر این خود شناسی یا دل آگاهی از نظر قرآن اهمیت زیاد دارد واین قطعه با اشاره به یک آیه قرآنی مبین آنست

ومن یتق الله درب الهداتفیجعل له مخرجا من کرببود لطف ایزد مدد یار اوویرزقه من حیث لا یحتسب

ومن یتق الله گشته دلیلاگر گمرهی یا نباشد سببویجعل له مخرجا للفلاحویرزقه من حیث لا یحتسب

ومن یتق الله هو هو کنانبود ذکر حق ویرجو القُرَبفیجعل له للهدی مخرجاًویرزقه من حیث لا یحتسب

ومن یتق الله آب حیاتلمن یغترفه ویملی القربویجعل له خلده منزلاًویرزقه من حیث لا یحتسب

ومن یتق الله فی البیّناتچو صوری دمید وشده ذکر لبویجعل له من عطاه الودودویرزقه من حیث لا یحتسب

ومن یتّق الله آب حیاتویجعل له مخرجاً ما یحبویرزقه باشد مدد بحر عبدمن حیث لا یدری لا یحتسب

(فیجعل له کی شود عایدم)صحیح است

ومن یتق الله زین اقتباسبفیض المعانی بود لطف ربویجعل له مخرجاً فی بیانویرزقه من حیث لا یحتسب

ومن یتق الله راز ونیازبشب زنده داری لنیل القربویجعل له مخرجاً ربُّهُویرزقه من حیث لا یحتسب

(توکل علیه بعزم الامور)صحیح استاز دو بیتی های قبلی

ومن یتق الله زین بندگاندر این دار فانی لنا یقتربویجعل له مخرجاً جان منویرزقه من حیث لا یحتسب

ومن یتق الله گفتی ولیسیه رویم ای رب فهل تستجبفیجعل له کی شود آیدمویرزقه من حیث لا یحتسب

ومن یتق الله نور الهدیبود شمع راه و چراغی به شبویجعل له مخرجاً من هداهویرزقه من حیث لا یحتسب

ومن یتّق الله ربّ العبادبود در پناهش فلا یکتئبویجعل له مدداً من لدنهویرزقه من حیث لا یحتسب

ومن یتّق الله بُد راه حقچو ورد زبانت شود یاد اوکه پروردگارش یجعل لهویرزقه من حیث لا یحتسب

)چو ورد زبانت سود یاد رب)صحیح است

در واقع تقوا و خود شناسی هر دو یک امر درونی است هر شخص خودش به کارهای خودش واقف است و درون خود را می بیند و خداوند و تقوا نیزچنین است خود شخصمی داند و خدا

جناب تبکم با سلام شکل صحیح شعر همین است که تاریخ ما نوشته البته حافظ بنا به ضرورت رعایت وزن شعر کلمه " مَخرَجاً " را بالاجبار از آیه حذف کردهو این شعر را حافظ از آیات 2 و 3 سوره طلاق درقرآن کریم اقتباس کرده وَمَن یَتَّقِ اللَّهَ یَجْعَل لَّهُ مَخْرَجًا وَیَرْزُقْهُ مِنْ حَیْثُ لَا یَحْتَسِبُ وَمَن یَتَوَکَّلْ عَلَی اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ إِنَّ اللَّهَ بَالِغُ أَمْرِهِ قَدْ جَعَلَ اللَّهُ لِکُلِّ شَیْءٍ قَدْرًا» (قرآن کریم سوره طلاق آیات 2و3)؛