حافظ:ای در چمن خوبی رویت چو گل خودرو چین شکن زلفت چون نافهٔ چین خوش بو

بدون شک سعدی پیش کسوت و مشوق و محرک شاعرانی چون خواجوی کرمانی و حافظ بوده، بدون سعدی و بدون اشعار زیبای او حافظ و خواجوی کرمانی وجود نداشتندخواجوی کرمانی و حافظ بسیاری از اشعار سعدی را مورد استفاده و شبیه سازی قرار داده اند و دهها و بلکه صدها بیت از اشعار سعدی را تضمین کرده و در اشعار خود به کار برده اند به استقبالهای خواجوی کرمانی و حافظ از سعدی مراجعه کنید میبینید که چطور سعدی حس شاعری و ادبیات را در این دو برافروخته است واقعاً حافظ بی انصافی کرده و حق استادی و ارج نهادن به سعدی را آنچنان که بایستی به جا نیاوردهاستاد سخن سعدیست پیش همه کس امادارد سخن حافظ لحن سخن خواجواین بیت حافظ یعنی خواجوی کرمانی بهتر از سعدی بودهفقط ببینید خواجوی کرمانی چقدر از اشعار سعدی استفاده کرده آنوقت به عظمت سعدی بزرگوار بیشتر پی میبریدسعدی آنقدر قدر شناس و بزرگ بوده که در صورت استفاده از اشعار دیگر شاعران چون فردوسی به زیبایی و افتادگی از آنان یاد کرده، ملاحظه کنید بیت دوم شعر زیر از فردوسی است و ببینید چطور سعدی به زیبایی و خوبی و معرفت از وی یاد کرده و چقدر استادانه و با مراعات در حفظ فرهنگ امانت شعر و شاعری به شاعر بزرگی ارج نهاده است چه خوش گفت فردوسی پاکزادکه رحمت بر آن تربت پاک بادمیازار موری که دانه کش استکه جان دارد و جان شیرین خوش است روان این بزرگ ادب ایران زمین شادخداوند رحمتت کند ای سعدی بزرگوار

این غزل یکی از غزلیات منتسب حافظ است یعنی میتواند از او نباشد...البته نظر به مطالعه و شناختی که من از حافظ دارم ، این غزل خیلی ها متفاوت با غزلیات نا منتسب وی است هم از نگاه طرز سخن ضعیف تر است و هم از نگاه جنس شعری. امکان این نیز میرود که این غزل وی از گفته های خودش باشد اما در اوایل زندگی در عنفوان جوانی با تجربه کمتری که داشته اینرا سروده باشد...سپاس

بیت هفتم از نظر وزنی یک سیلاب کم داره که به شکل زیر باید تصحیح شود:با ما به از این می‌باش تا راز نگردد فاشنبود بد اگر باشی با دلشدگان نیکو

بعضی گفته اند :خواجو بدشانس ترین شاعر جهان است .زیرا از نظر زمان پس از سعدی وقبل از حافظ است وبه قولی :چو روشن بود روی خورشید و ماهستاره چرا برفرازد کلاهاما اگر این بیت از حافظ باشد هم تجلیل از خواجوست هم گواه بر معرفت حافظ.

حافظ دوستان عزیز برای آگاهی بیشتر از اثر پذیری حافظ از خواجو به مقاله ی "حق خواجو بر گردن حافظ"نوشته ی دکتر اصغر دادبه مراجعه کنند.

این بیت گویا مقطع غزلی منتسب به حافظ است. بیت از اینجا نقل شده.از دوستان، هر کس متن کامل غزل را در اختیار دارد لطفاً در حاشیه نقل کند.

متن کامل غزل:ای در چمن خوبی رویت چوگل خودروچین شکن زلفت چون نافه چین خوش بوماهست رخت یاروزمشکست خطت یا شب سیمست برت یا عاج سنگست دلت یا رولعلت به در دندان بشکست لب پسته زلفت بخم چوگان بربوددلم چون گوآن رایحه زلفست یا لخلخه عنبریا غالیه می ساید درباغچه حسن اوگفتی سخن خودرابایار بباید گفت ایکاش توانستی گفتن سخنی با اوبدگوی تو آن با شد کز یارکند منعت گریارنکوباشد مشنو سخن بدگوبامابه این میباش تاراز نگرددفاش نبود بد اگر باشی با دلشدگان نیکواستاد سخن سعدیست پیش همه کس امادارد سخن حافظ طرز سخن خواجو---پاسخ: با تشکر از زحمت شما، غزل مطابق نقل جنابعالی نقل شد، بیت آخر در منبع اولیه این گونه نقل شده بود:استاد غزل سعدیست نزد همه‌کس لیکندارد سخن حافظ طرز غزل خواجو

آقای حمید سامانی حافظ حتی یک بیت هم از سعدی یا هر شاعر دیگه‌ای رو عبنا در شعرش نیاورده. یا یک مصرع از اشعار سعدی استفاده کرده و در مصرع بعدی شعر خودشو آورده مثل: غیر از این نکته که حافظ ز تو ناخشنود است/ در سراپای وجودت هنری نیست که نیست. که مصرع دوم از سعدیه و حافظ بر پایه‌ی همین مصرع یکی از غزل‌های شاهکار خودشو گفته. یا از وزن و قافیه‌ی غزل‌های سعدی استفاده کرده که هر دو مورد مجازه. یکبار کاملا یک بیت رو نقل کرده که حق مولف رو هم رعایت کرده و اسم شاعر رو آورده(هرچند که اصل شعر از کمال‌الدین اسماعیل نیست و حافظ هم اشتباه کرده) گر باورت نمی‌کند از بنده این حدیث/ از گفته‌ی کمال دلیلی بیاورمگر برکنم دل از تو و بردارم از تو مهر/ آن مهر بر که افکنم آن دل کجا برمپس ربطی به نقل قول سعدی از فردوسی نداره. این بیت استاد سخن سعدیست هم منسوب به حافظه و بعیده که از حافظ باشه.

آقای حمید سامانی بله اگر سعدی نبود حافظ نبود خواجو نبود اصلا زبان فارسی عظمتی نداشت سعدی تنها خدای شعر است ما پنج یا شیش تا خدا نداریم خدا یکتاست و سعدی هم یکتاست من اول می گفتم که سعدی شاعری نیست اصلا اشعارش خوب نیست آنموقعه من دیوانه بودم در جهل زندگی می کردم وقتی کتاب گلستان و دیوان حافظ و رباعیات خیام و مثنوی معنوی گرفتم تا مقایسه کنم گفتم حافظ مولانا و خیام به گرد پای سعدی هم نمی رسه من حسرت پسر سعد زنگی می خوردم که معلم خصوصی چون سعدی داشت وای زبان من نمی تواند در مورد وصف سعدی بچرخد وای به حال اینکه بخوام کسی یا خودم را با اون مقایسه کنم نیما یوشیج می گفت سعدی شاعریه که همه جا پیدا میشه شاعر کوچکیه و حافظ بزرگه من حاضرم شرط ببندم که نیما به سعدی حسودی می کرده و می خواست اونو کوچک بشماره سعدی بزرگ است بزرگ

اگر اشعار ملک الشعرا را خوانده باش می بیند در هر اشعارش غزل کامل سعدی است او قدر سعدی را می دانست و غزلی درباره ی سعدی نوشته برای قدر دانی از خداوندگار شعر که گذاشته از اشعارش استفاده کند من نمی دونم چی بگم از سعدی ترین های شعر و اخلاق و ... مال سعدیست همین

خرمشاهی نیز بیت آخر این غزل را به یکی از معاصران حافظ منتسب کرده است.خرمشاهی،حافظ نامه،ج1،چ پنجم،ص68