حافظ:ببین هلالِ محرّم بخواه ساغر راح که ماه اَمن و اَمان است و سال صلح و صلاح

صورت صحیح بیتی که در ترتیب ابیات ذکر شده در بالا به عنوان بیت دوم آمده، به این شکل است :نزاع بر سر دنیای دون کسی نکندبه آشتی ببر ای نور دیده، گوی فلاحملاحظه می‌شود که معنی این بیت درخشان، بسیار شیوا و روان است و نیازی نیست که پادشاه را خداوند و نور دیده را شاه شجاع ، تعبیر کنیم

مسئولین محترم سایت تاریخ ما جای غزل زیبای: ببین هلال محرم بخواه ساغرراح" که دراغلب نسخه های قدیمی ثبت شده دراین سایت خالیست. غزل وشرحی برحاشیه ی آن تقدیم حضورمی گردد تادرصورت صلاحدید ثبت فرمائید باتشکر واحترام ساقی. ببین هلالِ محرّم بخواه ساغر راحکه ماه اَمن و اَمان است و سال صلح و صلاحاین غزل راحافظ خطاب به شجاع سروده است. ظاهراً شاه شجاع برای ادب کردن شاه محمود لشکری عازم اصفهان کرده وبدون جنگ وخونریزی به هدف و خواسته ی خودنایل شده بوده که حافظ اینچنین امیدوارانه اورابه باده نوشی دعوت می کند. درصفحه 276 تاریخ عصر حافظ نوشته ی جناب دکتر قاسم غنی می خوانیم:" ....و نیز به ظنّ قوی غزل زیر که در غالبِ نسخ حافظ دیده می شود بعد از فتح اصفهان و بازگشت به شیراز سروده شده باشد...."هلال: ماه نو،شب اوّل ماهمحرّم: پیش از اسلام در میان ماه های قمری چهار ماه (رجب، ذی القعده، ذی الحجه، محرم) حرام بوده که در آن بر طبق سنّت حتی در جاهلیّت جنگ و خون ریزی حرام و پیکار در آن زشت شمرده می شد و هر قبیله ای هم که با هم جنگ داشتند، مانند: اوس و خزرج که 120 سال با هم نزاع و پیکار می کردند، در این چهار ماه متارکه می کردند. پس ازظهور اسلام نیزهمچنان تابه امروز ماه های حرام مورد احترام باقی مانده است. به همین سبب به ماه اَمن وصلح وصلاح معروف شده است. راح: باده، شادمانیمعنی بیت: (ای شاه شجاع، به شکرانه ی اینکه بلای یک جنگ ویرانگر مرتفع ودراین ماه محرم ماه بین تو شاه محمود صلح وسازش شد) هلال ماه محرّم راببین وساغرشراب طلب کن وشادمان باش که این ماه برای ما ماه اَمن وآرامش وسال صلح وصفا گشته است.نزاع برسردنیای دون گدا نکندبه پادشه بِنَه ای نوردیده کوی فلاحنزاع: جنگ ودعوادون : پَست وبی ارزشگدا: درویش،شاه شجاع خودشاعربوده و خصلتهای درویشانه داشته که اورا درویش خطاب می کند.پادشه: خداوندبنه: واگذارکنای نوردیده: ای عزیز(منظورشاه شجاع)فلاح: نجات ورستگاری معنی بیت: برسردنیای پست وبی ارزش جنگ وجدل ارزش ندارد به ویژه آنکه توروحیّه وخصلتِ درویشانه داری ونباید برسرمال ومنال دنیوی بجنگی. اموراتت رابه خداوند واگذارکه اومنشا وسرچشمه ی رستگاریست.عزیزدار زمان وصال را کان دَممقابلِ شبِ قدراست وروزاستفتاحعزیزدار: محترم داشته باش،قدربدانزمان وصال: اشاره به بازگشت مجدّدِ شاه شجاع به شیراز است. پیش ازاین شاه شجاع حدودِ سه سال (دراثرخیانت برادرخودمحمودشاه) ناگزیربه خروج ازشیرازشده بودکه حافظ ازاین بازگشتِ پیروزمندانه به عنوان روزوصال یادکرده است. به سببِ اینکه این اتّفاق قبل ازاین ماجرای لشکرکشی به اصفهان رخ داده بوده "کان دم" بکاربرده ،شاه شجاع ظاهراً پس ازبازگشت مجدّد قصدانتقام ازشاه محمود برادر خائن خودرا داشته وحافظ دراین غزل اورا تشویق به آرامش وپرهیزازجنگ و خونریزی کرده است. مقابل شب قدر: به ارزش شب قدراستاستفتاح: فتح وظفر طلبیدن،پیروزی جُستنمعنی بیت: این عزّتی که داری وبه لطفِ خداوند دوباره برسرحکومت بازگشته ای راعزیزوگرامی دارکه لحظه ی ورود مجدّدتو به شیرازوارزش این لحظه ی وصال ، برابربا شب قدراست و یک روزبزرگ فتح وفیروزی. پس آن راگرامی دار.بیارباده که روزش به خیرخواهدبودهرآنکه جام صبوحی نهد چراغ صباحصبوحی: باده نوشیدن به هنگام صبح را صبوحی گویند و صبوحی یعنی جام منسوب به صبوح.چراغ صباح: چراغ صبح که همان آفتاب صبح است.معنی بیت: ای شاه شجاع، جنگ رافراموش کن وباده بیاور که هرکسی که شراب راچراغ راه صبح کند(هرکه باروشن شدن چراغ سحرگاهی(دمیدن آفتاب) جام شراب صبحگاهی بنوشد آن روزش به خیر ونیکی سپری خواهدشد.بنوش جام صبوحی به ناله ی دف ونیببوس غبغبِ ساقی به نغمه ی نی وعودکدام طاعتِ شایسته آیدازمن مستکه بانگِ شام ندانم زفالق الاصباحبانگِ شام: اذان مغربفالق: شکافنده ی صبحفالق‌الاصباح: روشنایی که اوّل صبح صادق پیدا می‌شود، شکافنده ی صبحمعنی بیت: ازمنِ همیشه مست، انتظارعبادت شایسته نداشته باش ای شاه شجاع، ازمن که ازمستی نمی دانم اذان مغرب کی گفته می شود وآفتاب کی می دمد! من اوقات شرعی نمی دانم من همیشه مست هستم.وَرای طاعتِ بیگانگان زمامطلبکه شیخ مذهبِ ما عاقلی گنه دانستدلا توغافلی ازکارخویش ومی ترسمکه کس درت نگشاید چوگم کنی مفتاحمفتاح: کلید.حافظ حرمت شاه نگاهداشته وغیرمستقیم اوراپندواندرزمی دهد به دل خویش می گوید تاشاه دراندیشه فرورود.معنی بیت: ای دل توغفلت می کنی ومن ازاین بیم دارم که اگرازراه درست منحرف شوی وکلید راگم کنی دربدر وآواره گردی وکسی به رویت درنگشاید.به غفلت عمرشدحافظ بیابامابه میخانهکه شنگولان سرمست اَت بیاموزندکاری خوشبه بوی وصل چوحافظ شبی به روز آورکه بشکفد گل بخت اَت زجانبِ فتّاحبه بوی: در آرزوی، به امید.فتّاح: فتح کننده ، یکی ازنامهای خداوندمعنی بیت: (ای شاه شجاع خودرابه جای حافظ درنظربگیر) درآرزوی روزوصال شبی را عاشقانه سحرکن تاشاهدِ شکوفندگی ِگل اقبال وفتح وفیروزی به دستِ گشاینده ی قفل ها خداوندِ فتاح باشی.شبی به کلبه ی احزان عاشقان آییدمی انیس دل سوگوارمن باشیزمان شاه شجاع است ودورحکمت وشرعبه راحت دل وجان کوش درصباح ورواححکمت: دانش وفلسفهشرع: شریعتصباح: سحرگاهانرواح: شبانگاهان، سرشبشاه شجاع دردوره ی جدید که مجدّداً به شیرازتسلّط پیدا کرد قصد اصلاحات نموده واراده براین استوارنموده بود که بیشترازگذشته، نسبت به انجام دستورات شریعت همّت گمارد. اشاره به این مطلب است.حافظ رندانه به شاه شجاع تلقین می کند که درزمان توشریعت حاکمیّت دارد نیازی نیست بیش ازاین سختگیری کنی ویابه ممنوعیّتِ شراب و به بسته شدن میکده ها بیاندیشی!معنی بیت: دوره ی حکومت شاه شجاع است ودوره ی شکوفایی ِ علم ودانش وحاکمیّت شریعت، پس ای دل ، امنیّت کامل برقراراست وهرکس می تواند باآزادی وآسودگی خاطرشب وروزتلاش وکوشش کند. سحرزعاطف غیبم رسید مژده بگوشکه دورشاه شجاع است می دلیربنوش---پاسخ: با تشکر، غزل به اشعار منتسب اضافه شد و حاشیه جنابعالی منتقل گردید.