چگونه می توان عاشق و محو امام زمان(عج) شد؟
اگر خواهان اضافه کردن یا حذف اطلاعات خود در مطالب هستید، به آیدی @Tarikhemaadmin در تلگرام پیام بدید.
لطفا جهت پرسیدن آدرس و سوالات نامربوط پیام ندید. ما فقط آدرس و شماره تماس‌ها را قرار میدیم که در پایین قرار گرفته.
از این که سعى دارید خود را به ائمه اطهار(ع) خصوصا امام زمان(عج) نزدیک کنید، خرسندیم. آرى، کسى که دل داده آن عزیزان است، هرگز دچار یأس و ناامیدى نمىگردد؛ اما نزدیک شدن به آنها راه هایى دارد؛ براى مثال شما اگر بخواهید به یک شخص عادى نزدیک گردید و اساس یک دوستى و رفاقت را پى ریزى کنید، چه کار هایى انجام مىدهید؟ همان کارها را درباره اهل بیت اجرا کنید؛ یعنى امور زیر را رعاتى کنید:
الف) خود را به آنها معرفى کنید و در این معرفى دروغ نگویید. هر چه و هر کس که هستید، در درگاه آنان بدان معترف باشید.
ب) از آنها بخواهید خود را به شما معرفى کنند. در این زمان، براى این منظور، راهى جز مطالعه خصوصیات و صفات و سیره آن عزیزان نیست.
ج) حال که معارفه صورت گرفت، سعى کنید کارهایى که خوش آیند آنها است و نظر شان را جلب مىکند، انجام دهید و از کارهایى که مورد علاقه و سلیقه آن عزیزان نیست، دورى کنید.
د) با آنها بسیار گفت و گو و مراوده و صحبت و درد دل داشته باشید؛ زیرا رفت و آمد و مراوده زیاد با دوست موجب ازدیاد دوستى و برافروختن آتش محبت مىگردد.
ه) براى آنها هدیه و سوغات تهیه و ارسال کنید. صلوات بفرستید – ثواب برخى از اعمال مستحبى خود، از قبیل قرآن خواندن را به آنها هدیه کنید.
و) به زیارت آنها بروید.
ز) دوستان آنان را دوست بدارید و دشمنانشان را دشمن بشمارید؛
ح) به خاطر مسائل کوچک که احیاناً قدرت تحلیل آنها را ندارید، خداى نخواسته قهر نکنید.
اگر به این توصیهها عمل کنید، ان شاء الله رابطه شما با آن عزیزان رابطه عاشق و معشوق الهى خواهد گشت.
محبت و عشق از راه آگاهى و انس و بر طرف ساختن موانع به دست مىآید؛ براى مثال کسى که به طعم و خواص عسل آگاهى یابد، بدان علاقهمند مىشود و اگر آن را بچشد، علاقهاش به آن افزون مىگردد. حب خدا و اولیاى او نیز از طریق شناخت و معرفت پدید مىآید. هر اندازه آدمى معرفت خود را افزون سازد و در عمل نیز انس و الفت خود را با خداوند و مقربان درگاهش بیشتر سازد و موانع راه (علایق و و وابستگىهاى مادى و دنیایى) را از دل بیرون کند، عشق الهى در دلش افزونتر خواهد شد.
هرگونه ارتباط محبتآمیز و قلبى مبتنى بر معرفت و شناخت است، اگر عشقى بر اثر یک آشنایى و دیدار زودگذر حاصل شود احتمال زوال و فروپاشى آن بسیار زیاد است، چنانکه با ملاقات نکردن طرف مقابل و یا دیدن یک حالت و یا حرکت ناپسند از وى، علاقهاش برگشته و احیانا به تنفر نیز تبدیل شود ولى محبتى که بین دو یار قدیمى و یا دو همسر پس از مدت زمانى ایجاد مىشود چون مبتنى بر معرفت و شناخت از روحیات اخلاقى و ویژگیهاى شخصى وى است، براحتى از هم گسسته نمىشود، هم چنین است علاقه و محبت قلبى به اهل بیت(ع) که اگر پس از معرفت مقام و جایگاه ایشان(ع) بدست آید هیچگاه زایل نشده و بلکه هر لحظه رو به تزاید بوده و صاحب آن را به فلاح و رستگارى و همنشینى با ائمه اطهار(ع) در دنیا و آخرت موفق مىسازد. اگر شخص منصفى بدون پیش داورى خاصى تاریخ صدر اسلام را مطالعه کند برجستگى و رفعت مقام و شخصیت امام على(ع) را بخوبى و روشنى درک مىکند، کلمات حکمتآمیز، خدمات بیشمار، حمایت قاطع از پیامبر اکرم(ص)، تقدم و سبقت در اسلام و ایمان شخصیت ممتازى از امام را جلوهگر مىسازد، اگر تنها به جملات و کلمات پیامبر اکرم(ص) نسبت به امام(ع) (که در منابع اهل سنت و شیعه آمده است) توجه و با کلماتى که پیامبر درباره صحابه جلیل القدر مثل سلمان فارسى، ابوذر، عمار یاسر فرموده مقایسه شود فاصله غیر قابل تصور وى با دیگر صحابه مشخص مىشود، هم چنین است توضیحاتى که از پیامبر اکرم(ص) درباره فاطمه زهرا(س) و حسنین(ع) به ما رسیده است، حال اگر به خود این بزرگواران از دیدگاه خودشان نگاه کنیم و توضیحات آنان را درباره خود ببنیم رفعت مقام آنان بیشتر بر ما آشکار مىشود، اخلاقى که به ما ارائه کردهاند اخلاقى مترقى و پاکیزه و متناسب با روح و عقل انسانى است، کلام و عقایدى که بیان فرمودهاند بسیار منطقى و عقلانى است، ارتباط عمیق و عاشقانهشان با خداوند متعال (که در مناجات و دعاهاى سوزناکشان مشهور است) عرفانى خالص و منطبق با فطرت الهى است. مطالعه احادیث نورانى آنها و تاریخ سرگذشت غمبار و عبرتآموزشان در معرفت مقام بلند ایشان بسیار موثر است. یکى از بهترین متنى که از ائمه درباره امامشناسى صادر شده زیارت جامعه کبیره است که از امام هادى(ع) روایت شده، در اینجا فقراتى از این زیارت عظیم القدر ذکر مىشود:
الف) خود را به آنها معرفى کنید و در این معرفى دروغ نگویید. هر چه و هر کس که هستید، در درگاه آنان بدان معترف باشید.
ب) از آنها بخواهید خود را به شما معرفى کنند. در این زمان، براى این منظور، راهى جز مطالعه خصوصیات و صفات و سیره آن عزیزان نیست.
ج) حال که معارفه صورت گرفت، سعى کنید کارهایى که خوش آیند آنها است و نظر شان را جلب مىکند، انجام دهید و از کارهایى که مورد علاقه و سلیقه آن عزیزان نیست، دورى کنید.
د) با آنها بسیار گفت و گو و مراوده و صحبت و درد دل داشته باشید؛ زیرا رفت و آمد و مراوده زیاد با دوست موجب ازدیاد دوستى و برافروختن آتش محبت مىگردد.
ه) براى آنها هدیه و سوغات تهیه و ارسال کنید. صلوات بفرستید – ثواب برخى از اعمال مستحبى خود، از قبیل قرآن خواندن را به آنها هدیه کنید.
و) به زیارت آنها بروید.
ز) دوستان آنان را دوست بدارید و دشمنانشان را دشمن بشمارید؛
ح) به خاطر مسائل کوچک که احیاناً قدرت تحلیل آنها را ندارید، خداى نخواسته قهر نکنید.
اگر به این توصیهها عمل کنید، ان شاء الله رابطه شما با آن عزیزان رابطه عاشق و معشوق الهى خواهد گشت.
محبت و عشق از راه آگاهى و انس و بر طرف ساختن موانع به دست مىآید؛ براى مثال کسى که به طعم و خواص عسل آگاهى یابد، بدان علاقهمند مىشود و اگر آن را بچشد، علاقهاش به آن افزون مىگردد. حب خدا و اولیاى او نیز از طریق شناخت و معرفت پدید مىآید. هر اندازه آدمى معرفت خود را افزون سازد و در عمل نیز انس و الفت خود را با خداوند و مقربان درگاهش بیشتر سازد و موانع راه (علایق و و وابستگىهاى مادى و دنیایى) را از دل بیرون کند، عشق الهى در دلش افزونتر خواهد شد.
هرگونه ارتباط محبتآمیز و قلبى مبتنى بر معرفت و شناخت است، اگر عشقى بر اثر یک آشنایى و دیدار زودگذر حاصل شود احتمال زوال و فروپاشى آن بسیار زیاد است، چنانکه با ملاقات نکردن طرف مقابل و یا دیدن یک حالت و یا حرکت ناپسند از وى، علاقهاش برگشته و احیانا به تنفر نیز تبدیل شود ولى محبتى که بین دو یار قدیمى و یا دو همسر پس از مدت زمانى ایجاد مىشود چون مبتنى بر معرفت و شناخت از روحیات اخلاقى و ویژگیهاى شخصى وى است، براحتى از هم گسسته نمىشود، هم چنین است علاقه و محبت قلبى به اهل بیت(ع) که اگر پس از معرفت مقام و جایگاه ایشان(ع) بدست آید هیچگاه زایل نشده و بلکه هر لحظه رو به تزاید بوده و صاحب آن را به فلاح و رستگارى و همنشینى با ائمه اطهار(ع) در دنیا و آخرت موفق مىسازد. اگر شخص منصفى بدون پیش داورى خاصى تاریخ صدر اسلام را مطالعه کند برجستگى و رفعت مقام و شخصیت امام على(ع) را بخوبى و روشنى درک مىکند، کلمات حکمتآمیز، خدمات بیشمار، حمایت قاطع از پیامبر اکرم(ص)، تقدم و سبقت در اسلام و ایمان شخصیت ممتازى از امام را جلوهگر مىسازد، اگر تنها به جملات و کلمات پیامبر اکرم(ص) نسبت به امام(ع) (که در منابع اهل سنت و شیعه آمده است) توجه و با کلماتى که پیامبر درباره صحابه جلیل القدر مثل سلمان فارسى، ابوذر، عمار یاسر فرموده مقایسه شود فاصله غیر قابل تصور وى با دیگر صحابه مشخص مىشود، هم چنین است توضیحاتى که از پیامبر اکرم(ص) درباره فاطمه زهرا(س) و حسنین(ع) به ما رسیده است، حال اگر به خود این بزرگواران از دیدگاه خودشان نگاه کنیم و توضیحات آنان را درباره خود ببنیم رفعت مقام آنان بیشتر بر ما آشکار مىشود، اخلاقى که به ما ارائه کردهاند اخلاقى مترقى و پاکیزه و متناسب با روح و عقل انسانى است، کلام و عقایدى که بیان فرمودهاند بسیار منطقى و عقلانى است، ارتباط عمیق و عاشقانهشان با خداوند متعال (که در مناجات و دعاهاى سوزناکشان مشهور است) عرفانى خالص و منطبق با فطرت الهى است. مطالعه احادیث نورانى آنها و تاریخ سرگذشت غمبار و عبرتآموزشان در معرفت مقام بلند ایشان بسیار موثر است. یکى از بهترین متنى که از ائمه درباره امامشناسى صادر شده زیارت جامعه کبیره است که از امام هادى(ع) روایت شده، در اینجا فقراتى از این زیارت عظیم القدر ذکر مىشود:
سلام بر دعوتکنندگان بسوى خدا و راهنمایان بسوى آنچه که رضایت خدا در وى است، کاملان در محبت الهى و اخلاص ورزندگان در توحید خدا و اظهارکنندگان امر و نهى خدا… خداوند شما را براى علم خود برگزید و براى غیب و نهان خود رضایت داد و براى سرورانش انتخاب نمود… خداوند شما را از گناه و ناپاکى دور گردانید و از فتنهها ایمن بخشید، پس شما هم او را بزرگ داشتید و ذکرش را ممتد گردانیدید و بخاطر او در آشکار و نهان مردم را نصیحت کردید و براه راستش راهنمایى نمودید و جانهایتان را در راهش فدا نمودید و بر مصائبى که در راهش فرود آمد صبر کردید. پس هر کس از شما روى گرداند از دین فارغ شد و هر کس همراه شد به مقصد رسید و حق همراه شما و در شما و از شما و بسوى شما است، بازگشت خلق بسوى شماست، حساب آن بر عهده شماست، هر کس شما را دوست دارد خدا را دوست داشته و دشمن شما دشمن خداست، شما صراط و راه قدیم خدا هستید، هر کس بسوى شما آمد نجات پیدا کرد و هرکس روى گردانید هلاک گشت خوشبخت کسى که دوستى شما کرد و نگون بخت کسى که با شما دشمنى کرد. هر کس متابعت شما کرد بهشت جایگاه او و هر کس با شما مخالفت نمود دوزخ منزلگاه اوست، هر کس شما را انکار کرد کافر و هر کس با شما جنگید مشرک است… کلام شما نور و امرتان رشد و وصیت شما تقوى و کارتان خیر وعادت شما احسان و روش شما کرم است، هر کس خداى را قصد و آهنگ کند از شما شروع کرده و هر کس متوجه او باشد شما را اراده مىکند. من ثنا و وصف شما را نمىتوانم برشمارم، بخاطر شما است که قطرات باران فرو مىریزد و بجهت شما غصهها برطرف شده و مشکلات و خطرات زایل مىشوند…» خود آن بزرگواران نیز مقام نورانیت خود را «امام اهل زمین»، «ستون دین»، «دعوتکنندگان بسوى حق»، «امامان خلق»، «امینان خداوند بر مردم»، «محل رفت و آمد ملائکه»، «معادن علم»، «چراغهاى روشن در ظلمات»، «سرچشمههاى حکمت»، «کشتى نجات»، «لسان صدق» و «گنجینه ایمان» معرفى کردهاند، ادعیههاى وارده از آن بزرگواران نیز مملو از تعبیرات بلند و عبارات رسا در معرفى مقامات و فضایل ایشان است، خداوند متعال چهار هزار سال قبل از خلقت حضرت آدم(ع) این ذوات مقدس را بصورت نورانى خلق و نام آنها را در ساق عرش نمایان ساخته بود،V} (بحارالانوار، محمدباقر مجلسى، ج ۴۳، ص ۵۲){V. و تمام موجودات و ملائکه با این ذوات نورانى آشنا بودند، چنانکه آدم(ع) پس از ارتکاب خطا و اخراج از بهشت برزخى براى استغفار با توسل به نام این بزرگواران توبه کرد، یک توجه دقیق در روایات این بزرگواران ما را متوجه این نکته مىسازد که خداوند براى جریان فیض خود در میان خلایق و موجودات و ساختن الگو براى انسان کامل یعنى خلیفه خود در روى زمین و تشویق دیگران براى رسیدن به این مقامات، این ذوات مقدس را خلق نموده است و معرفت آنان را به مقام نورانیتشان همان معرفت خود و معرفت خود را همان معرفت مقام نورانیّت آنان دانسته است، (همان، ج ۲۶، ص ۱). شاید ذکر این مقامات و فضایل از نظر اهل سنت و معتقدین به سایر مذاهب غلوآمیز و افراطى باشد، ولى علاوه بر اینکه پاسخ آنها باید بنحوى داده شود دقت به این نکته شایان توجه است که انسان مطابق فطرت خود در مىیابد که بین خداوند ربالارباب که وجود مطلق و مطلق وجود است و بین انسان خاکى ملکى و ناسوتى که تمام رفتار و کردارش مطابق خلقتش ظلمانى و تیره است سنخیّت و تناسبى نیست و رسیدن این دو به هم بدون وجود واسطهاى که نشانى از هر دو وجه نورانیت و ظلمانیت داشته باشد ممکن نیست، بعبارتى دیگر با وجود اینکه انسان خود جنبهاى الهى و روحى ملکوتى دارد ولى بجهت انس با عالم طبیعت و ماده غبار غلیظى روى آن فطرت نورانى را پوشانده است و علاوه بر پیامبران و عقل که هادى انسان بسوى توحید هستند، وجود ائمه اطهار(ع) بعنوان حد واسطه که جنبه ملکوتى بسیار قوى و فعالى داشته و در عین حال همانند سایر مردم زندگى مىکردند در بیدارى انسانها ونزدیکى آنها به خداوند بسیار ضرورى و حیاتى است، همانند پادشاهى که بخاطر فاصله بسیار بین آنان و مردم عادى وسیله ارتباطى بین آنان کم است ولى وجود واسطهها و شفیعان این ارتباط را برقرار مىکند.