حافظ:دلم رمیده شد و غافلم منِ درویش که آن شِکاریِ سرگشته را چه آمد پیش
❈۱❈
دلم رمیده شد و غافلم منِ درویش
که آن شِکاریِ سرگشته را چه آمد پیش
چو بید بر سرِ ایمانِ خویش میلرزم
که دل به دستِ کمان ابروییست کافِرکیش
❈۲❈
خیالِ حوصلهٔ بَحر میپَزَد، هیهات
چههاست در سرِ این قطرهٔ محال اندیش؟
بنازم آن مژهٔ شوخِ عافیت کُش را
که موج میزندش آبِ نوش، بر سرِ نیش
❈۳❈
ز آستینِ طبیبان هزار خون بچکد
گَرَم به تجربه دستی نهند بر دلِ ریش
به کویِ میکده گریان و سرفِکنده رَوَم
چرا که شرم همیآیدم ز حاصلِ خویش
❈۴❈
نه عمرِ خِضر بِمانَد، نه مُلکِ اسکندر
نزاع بر سرِ دنیی دون مَکُن درویش
بدان کمر نرسد دستِ هر گدا حافظ
خزانهای به کف آور ز گنجِ قارون بیش
فایل صوتی غزلیات غزل شمارهٔ ۲۹۰
تصاویر
![](https://i.ganjoor.net/images/hafez-ghazvinighani/orig/0326.jpg)
![](https://i.ganjoor.net/images/hafez-princeton/orig/0146.jpg)
![](https://i.ganjoor.net/images/hafez-bl-ming/orig/0156.jpg)
![](https://i.ganjoor.net/images/006814129-hathitrust/orig/0236.jpg)
![](https://i.ganjoor.net/images/006814124-hathitrust/orig/0209.jpg)
![](https://i.ganjoor.net/images/hafez-illustrated-walters/orig/0235.jpg)
کامنت ها