حافظ:دامن کشان همی‌شد در شرب زرکشیده صد ماه رو ز رشکش جیب قصب دریده

سلام معنای کلمه "عتیبت" چیه ؟تشکر

عتیب: سرزنش؛ ملامت؛ عتابعتیبت: عتیبِ تومیفرماید: تا کی باید ملامت چشمِ دلفریبت را تحمل کنم؟روزی کرشمه‌ای کن ای یار برگزیده

البته برای کسانی که ذهنی با چارچوب کلاسیک دارند فهمیدن کار های نامجو کمی سخت است. ولی به عقیده این حقیر که سالها با موسیقی سنتی و کلاسیک دمخور بوده ام آقای نامجو در شناخت موسیقی سنتی هیچ کم از استاد علیزاده و امثالهم ندارد. این در حالیست که نامجو با موسیقی جاز و بلوز و راک هم به خوبی آشناست

ببخشایید ، سهوالقلم را ، مراد انکر الاصوات بود.

عجیب و غریبه این غزلتنها کسی هم که این غزل رو خوانده به نظر میاد محسن نامجو باشه در ترانه " نامه " با شعر " از خون دل نوشتم نزدیک دوست نامه " در انتهای این ترانه نامجو به صورت عجیبی نظم پریشان و زیبای شعر حافظ رو به رخ میکشه و با استادی تمام فقط مصرع های دوم این غزل رو می خونه ، اگه نشنیده اید حتمآ گوش کنید.

خدمت دو بزرگوار عرض کنم که بنده در مقامی نیستم که بخوام از کسی طرفداری کنم.نیازی هم به این کار نیست.لااقل نظر شخصی بنده درباره محسن نامجو را از این بابت پذیرا باشید که کسی هستم که موسیقی سنتی ایرانی را به خوبی شنیده و شناخته.و از هر نوع موسیقی بهره ای جسته.اتفاقآ اصلآ اینگونه نیست که می فرمایید "حساب موسیقی ایرانی را با کارهای هر مدعی نوآوری در نیامیزید"متاسفانه ما در برابر تغییر همیشه مقاومت داریم و همیشه در برابر پدیده نو و سبکی جدید گارد دفاعی داریم.شما اگر تحمل بفرمایید و دوست داشتید باشید کارهای محسن نامجو را با درک وی از شعر و هنر بشنوید و عینک پیش داور و قضاوت را کنار گذراید و صرفآ بعنوان یک شنونده گوش کنید مطمئنآ به نتایج متفاوتی از آنچه اکنون رسیده اید خواهید رسید.

دوست گرامی ، این کمترین نیز بیش و کم با شعر و موسیقی ایرانی آشنایی دارد و هم با نو آوری و نو آوران به صدای آقای نامجو هم گوش داده ام و کوشیده ام تا فیضی ببرم تنها بدینجا رسیدم که در جستجوی نام است.به تار آقای علیزاده گوش سپرده اید؟؟ به راستی باید گو ش سپرد و شرکت کرد و داد دل ستاند و در باره‌ی نو آوری تجدید نظرنمود. سرفراز و شادکام بوید

جناب دکتر اینگونه نیست ، در جستوی نام نیست.حرف از استاد علیزاده شد.این متن را بخوانید خالی از لطف نیست"برخورد صمیمانه حسین علیزاده و محسن نامجو در یک کنسرت27 اردیبهشت 1390 | 00:52شنیدم در یکی از کنسرت های تور آمریکا ی شما ، محسن نامجو آمده بود و اتفاقات جالبی افتاده که دوست دارم آن را از زبان شما بشنوم؟حسین علیزاده:بله . البته آن روز هم به جمعیت حاضر در سالن گفتم که من محسن نامجو گوش نمی کنم. ولی به هر حال کارش را شنیده بودم. در آن کنسرت ، اولین کسی که در ردیف اول نشسته بود و جلوی پای من بلند شد ، نامجو بود….نامجو با عشق و علاقه به کنسرت من آمده بود و یک گوشه نشسته بود. خیلی هم به من ابراز محبت و ارادت کرد. وقتی من قسمت اول رااجرا کردم خطاب به حاضرین گفتم که وقتی قسمت دوم کنسرت ما هم تمام شد ، ما از سالن بیرون می رویم ، اما شما آنقدر ما را تشویق کنید که دوباره روی سن بیاییم و آن وقت برایتان یک سورپرایز داریم!این حرکت به صورت بداهه به ذهنم رسید. چون حضور نامجو حس خوبی به من داده بود . بعد از آن هم گفتم محسن نامجو در جمع ماست و از ایشان می خواهم که یک همکاری کوتاه با ما داشته باشند. اما در آن لحظه اصلا نمی دانستم که قرار است چه اتفاقی بیفتد. قسمت دوم تمام شد و همه ی مردم هم مشتاق بودند که ببینند قرار است چه کار کنیم. در پایان برنامه از نامجو خواستم که روی صحنه بیاید تا قطعه ای را با هم اجرا کنیم.دوستان تعریف می کردند که وقتی از او دعوت کردم آنقدر احساساتی شد که شروع کرد به گریه کردن ، به طوری که هق هق می زد. اما هر کاری کردیم نامجو روی سن نیامد و حاضر نشد که کنار من و پژمان حدادی روی سن بنشیند. این هم از لطف و ادبش بود. رفتار نامجو از خیلی ها که ادعای اصالت می کنند ، اصیل تر بود و من به طور شخصی دوستش دارم. راجع به کار هم اصلا نظر من مهم نیست و کارش ربطی به ارزش گذاری من ندارد. نهایتا پایین سن یک صندلی گذاشتیم و ایشان آنجا نشست.من ترکمن را نواختم و نامجو روی آن به صورت بداهه آواز ترکمنی خواند. خب می دانید ترکمن قطعه ای نیست که برای آواز نوشته شده باشد ، اما باید بگویم که الحق ترکمن را نامجو فهمید. وقتی شروع به خواندن کرد تحریر هایش کاملا ترکمن بود . مطمئنم که نامجو آن لحظه بوی خاک ترکمن را حس می کرد. در هر صورت شب بسیار جذاب و شیرینی شد. خب این احساس را با چه چیزی می توان عوض کرد؟ و من از خودم خیلی ممنونم که این کار را کردم!…..از گفتگوی حسین علیزاده با حمیدرضا منبتی / ماه نامه ی ” تجربه / ش 1"

جای بسی تاسف است که موسیقی ایرانی را انکر الاصوات می خوانید. و هنر نابغه زنده ای چون محسن نامجو را انکر الاصوات می گویید.شعر و موسیقی مکمل یکدیگرند.این دریچه بروی شما بسته است و درک لذتی بزرگ را از خود گرفته اید.

جناب امیر ،حساب موسیقی ایرانی را با کارهای هر مدعی نوآوری در نیامیزیدموسیقی ایرانی بخشی از هویت ملی ماست سرگذشت شادیها و اندهان تاریخیمان است و پاسداری از آن وظیفه همه از جمله نوابغ زنده

بد نگوییم به مهتاب اگر تب داریم!به نظر من به عنوان یک جوان علاقه مند به شعر و موسیقی ناب استاد محسن نامجو واقعا نابغه ای ست توصیف نکردنی! کسی هم اگر گوشش تاب شنیدن صدا و نوا و شیطنت های استاد نامجو را ندارد بهتر است به جای لقب دادن به این عزیز فرهیخته به فکر لقب دادن به خویش بیفتد... در آخر، عاشقتم محسن نامجوی عزیز...

عرض به حضور عارض انورتون که محسن نامجو همان نجات دهنده موسیقی بود که استاد بنان در مصاحبه این نوید آمدنش رو پیش بینی کرده بود، گفته بود: "موسیقی ایرانی یک نفر رو می خواد که بیاد از این حالت روضه و غمگین و خموده درش بیاره و موسیقی کلاسیک ایرونی رو با موسیقی علمی دنیا پیوند بزنه، و از همه مهمتر موسیقی ما رو با جوونا آشتی بده.به نظر میرسه نامجو تونسته در بخش کلاسیک همین کار رو انجام بده. عکسهای متعدد محسن نامجو با محمد رضا شجریان ، همایون شجریان، و دیگر استادان بزرگ آوازی ما ، مهر تاییدی بر نوشته‌ی اینجانب می باشد.

با سلام و عرض ادبخطاب به دکتر ترابی عرض کنم که اگر چیزی باب میل شما نیست دلیلی برای از بین بردن و تخریب آن چیز وجود ندارد. شاید از نظر شما موسیقی راک، جاز، بلوز، متال و امثالهم هم در زمره ی همان انکر الاصوات ها که فرمودید قرار بگیرند، حال آن که عده ی بسیار زیادی طرفدار این سبک ها هستند و از شنیدن آن لذت می برند. متاسفانه عادت داریم هر چیزی را با فکر بسته و ذهنیت های اشتباه خودمان بسنجیم و نتیجه ی آن می شود همین، که کسی می آید و با نام دکتر فلان، چشم ها را بسته و دهان را باز می کند و بدون هیچ گونه شناختی، خواننده ی لایق و توانایی مثل محسن نامجو را انکر الاصوات می خواند. چه بسا محسن نامجو با این حنجره ی استثنایی، اگر سبک سنتی ایرانی را ادامه می داد هم اکنون در زمزه ی بهترین آواز خوانان ایران بود. به هر حال هنر بی عیب حرمان و مزمت خلق نیست.

شعر فارسی خود کامل است و نیاز به مکمل ندارد.

تصویر سازی بیت دوم بی نظیر است

وحید جان مکر بیت سوم و چهارو م پنجم چیزی از بینظیر بودن کم دارند ... این عزل بلکل بینظیر است در زیبایی و دلنوازی و روانی!

درود بر محسن نامجو و موسیقی زیبایش و این شعر زیبا

محسن نامجو شخصی هست که موسیقی ایران رو توانست یا کل دنیای امروزه آشنا کند افراد مختلف از کشور های مختلف با فرهنگ های مختلف بدون کوچکترین درکی از شعر و ادبیات فارسی با جان و دل به آهنگ های محسن نامجو گوش می‌دهند و حیرانی و شگفت زدگی خود را از فرهنگ و هنر ایرانی به زبان می‌آورند.کشورهای بسیاری را گشتم و افراد مختلفی را دیدم و متوجه شدم که حنجره نامجو و سبک کاملا متفاوتش نه تنها تمثیلگر هنر نیست بلکه خود هنر است.محسن نامجو شخصی است که برای درک حرف و ادبیاتش چیزی بیشتر از شعور لازم است و برای درک موسیقی اش گوش سپردن با جان و دل و روح و درک صدای سوزناکش.محسن نامجو اگر در پی کسب شهرت و نام بود به نیت ایفای هنرش ایران را ترک نمی‌کرد بلکه میتوانست به ساز دولت و دولتمردان برقصد و هر روز چهره اش را در تلویزیون با درآمدهای میلیاردی اش ببینیم ولی اون هنرش را ترجیح داد

محسن چاوشی فوق العاده این شعرو اجرا کرده واقعا احسنت بهش دقیقا حال شعر رو منتقل کرده

سلام و درود..این سایت بسیار خوب و مفید است حیف که گردانندگانش از فضاهای مختلف مجازی از قبیل اینستاگرام و...بهره کافی را نمی برد.محسن نامجو به زیبایی تمام این شعر را با تلفیق با شعر دیگری از حافظ اجرا کرد

سلام محسن چتوشی این آهنگ را خیلی بی نظیر اجرا کرده و اسم آهنگ "ناوک"هست پیشنهاد میکنم حتما گوش کنید.خیلی بی نظیره اصلا شعر رو حس میکنید

محسن چاووشی هم امروز داد بیرون ،خیلی خوبه بنظرم ،صدا و ریتم موزیک کاملن به حال شعر نزدیکه، دوستانی که شنیدند لطفن نظرشون رو بفرمایند29/12/97

این سایت قسمت معرفی خواننده جدید برای این آهنگ خیلی دیر عمل میکنه و ضعیف. یا سریع بروز بشه یا اگه نمیشه پس قسمتی بزارین که بشه دستی کسی رو اضافه کرد

کمترین متوجه نشدم اینجا جای شعر شناسیست یا مدح و ثنای گفتن چاووشی !!! من از مدیران محترم این سایت تفاضا دارم در صورت امکان محل تعریف و تمجید از این چیزها را در جای دیگری در همین سایت انتقال دهند تا بجای اصل شعر و شاعر و فرهنگ در ان قسمت معلوم و معین ستایش خوانندگان محبوبشان را کنند و این قسمت از مطلب را به شاعر شناسی واگذار کنند ، دولتتان منصور. فدوی جادوگر 29 تیر هزار و سیصد و نود هشت خورشیدی

احتمال داره منظور از خواجه در بیت آخر قوام‌الدین حسن شیرازی وزیر شاه ابواسحاق باشه. این توصیفاتی که حافظ از معشوق کرده بیشتر شبیه به گفته‌های یک فرد جوان است ضمن اینکه معشوق هم بیشتر به یک دختر مغول که شاید فرزند یکی از مقامات بوده شباهت داره تا یک ایرانی(چشمی خوشِ کشیده). چون زنان ایرانی در زمان آل‌مظفر نقاب داشتند و به غیر از چشم و ابرو چیزی ازشون دیده نمیشد چه برسه اینکه در لباس زرکش، دامن کشان و خرامان و شراب‌خورده در کوچه و خیابان راه بروند.

سلام بر تاریخ ما و تاریخ مایان عزیزدر خصوص این غزل زیبا و صدای جادویی محسن نامجو که بسیاری از کارهاشو شنیدم و دوست دارم باید به عرض برسانم که در دو جا مرتکب بی دقتی در ادای صحیح کلمات شدند، ابتدا اینکه " جِیبِ قَصَب " رو " جَیبِ قُصَب " ادا کردند و بعد اینکه " هر چند کازمودم " رو " هر چندو کازومودم " ادا میکنند....در مورد دوم شاید بخاطر هماهنگی ملودی آهنگ با وزن و ضرباهنگ شعر مجبور بودن که اینطوری بخونند، هر چند که اگر به صورت صحیح هم میخونند لطمه ای به موسیقی زده نمی شد. اما در مورد واژهء " جِیبِ قَصَب " قطعا دچار لغزش در ادای درست واژگان شده اند....اما در کل کار بسیار زیبا و شورانگیزی ارائه داده اند.و مهمتر از همهء اینها جناب نامجو طیف وسیعی از نوجوانان و جوانان این روزگار رو با اشعار بزرگان ادبیات و شعر آشناکرده و آشتی داده اند...پرگویی بنده رو به بزرگواری خود عفو نمایید

هنر محسن نامجو در توسعه موسیقی ایرانی و روش جدیدی که در خوانش اشعار فارسی کلاسیک در آواز و ترانه هایش می کند در اهنک نامه به خوبی مشهود است

با سلامخطاب به آقای ترابی (که به درستی یکی از عزیزان گفته اند دنبال نام نیستد و عین حال عنوان و مدرک دانشگاهی شان را سر نامشان آورده اند!!!) نظر شما در مورد استا نامجو مرا به یاد این بیت از سعدی انداخت:اشتر به شعر عرب در حالتست و طربگر ذوق نیست تو را کژطبع جانوری

عالی لطفا آهنگ ناوک که مربوط به این شعر است قرار دهیدممنون

با سلام به عزیزان و ادیبانخطاب به آقای ترابی که دنبال نام نیستند و در عین حال عنوان و مدرک دانشگاهی شان را سر نامشان آورده اند.از خدا جوییم توفیق ادب

خاهشا ب نامجو توهین نکنید.خیلی دوسش دارم باعث شد با موسیقی سنتی و شعرای فاخر ایران زمین اشنابشم و باعث ایجاد علاقه درمن شد.اگر ظلمی کرده بود و ظلمش ب شما میرسید حق توهین داشتیدحال انکه استاد نامجو فقط داره کارخودشو میکنه شما دوس داری گوش کن دوس نداری توهین نکن.عاشقتم نامجوی عزیز

دامن کشان همی‌شد در شرب زرکشیدهصد ماه رو زرشکش جیب قصب دریدهدامن کشان: کنایه ازبی اعتنایی کردن و با ناز واِفاده راه رفتنهمی شد: تاکید بررفتنشَرْبْ: نوعی پارچه ی کتانی نازک و لطیف که از آن دستار یا پیراهن می‌دوختند.شربِ زر: شربی که طلاکاری شده و دربافت آن طلاکار رفته باشد. باتوجّه به پیراهن زربافتی که برتن معشوق است احتمالاً مخاطب غزل دارای مقامی والابوده است. رشکش: ازحسادتشجِیبْ: گریبان، یقه قَصَب: نوعی پارچه ی ظریف که از کتان می‌بافته‌اند. احتمالاً "شَرب" ریزبافت تر ولطیف تر ازقصب بوده که حافظ آن رابرتن معشوق کرده وقَصب رابرای دیگرماهرویان اختصاص داده است.معنی بیت: معشوق درحالی که بابی اعتنایی وبانازواِفاده می رفت ماهرویان زیادی بامشاهده ی زیبایی وجلوه ی او ازرشک وحسادت گریبان پیراهن خویش پاره کردند.مرا وسروچمن رابه خاک راه نشاندزمانه تاقصب نرگس قبای توبستاز تاب آتش مِی بر گِردعارضش خویچون قطره‌های شبنم بربرگ گل چکیدهازتاب آتش مِی: ازگرمای حاصله ازمستی ونوشیدن میعارض: رخسارخوی: عرقمعنی بیت: معشوق باده نوشیده وازشدّت مستی وگرمای باده،چنان عرق کرده بود که گویی قطره های شبنم برروی گل نشسته باشد. رخسارمعشوق به "گل" ودانه های عرق به "قطرات شبنم" تشبیه شده است.گل بررخ رنگین توتالطف عرق دیددرآتش شوق ازرخ تو غرق گلاب استلفظی فصیح شیرین قدی بلند چابکرویی لطیف زیبا چشمی خوش کشیدهلفظ: بیان فصیح: روشن،شیوا ورساچابک:زرنگ،خوشرفتار معنی بیت: معشوق من دارای بیانی شیوا ودلچسب، قامتی رعنا وبلند، زرنگ وخوش رفتار،رخساری لطیف وچشمانی کشیده وبادامیست.دلم بجو که قدت همچو سرودلجوی استسخن بگو که کلامت لطف وموزون استیاقوت جان فزایش از آبِ لطف زادهشمشاد خوش خرامش درنازپروریدهیاقوت: سنگی سرخ رنگ وگرانبها دراینجا کنایه ازلب یاراست. ضمن آنکه"یاقوت جان فزا" اشاره شربتیست که در آن یاقوت ساییده شده اضافه می کردند وبه منظورتقویت جسم وجان مصرف می کردند."ازآب لطف زاده" کنایه ازلطیف وظریف بودن، لبهایش ازشیره وعصاره ی لطف است"شمشاد" کنایه قامت والامعنی بیت: لبهای سرخ وآبدار همچون یاقوتش بسیارلطیف ودلربا ومفرّح دل وجان است. قامت رعنای چون شمشادِ خوش رفتارش دربسترناز پرورده شده است.علاج ضعف دل ما به لب حوالت کنکه این مفرّح یاقوت درخزانه ی توست.آن لعل دلکشش بین وان خنده ی دل آشوبوان رفتن خوشش بین وان گام آرمیده"لعل" کنایه ازلب های سرخ معشوقمعنی بیت: لبهای آبدار وسرخ اورا ببین خنده های ویرانگر و شورآفرینش راتماشاکن که چگونه دردل آدم شوروهیجان می اندازد. آن خرامان خرامان رفتنش رابنگر وآن قدم هایی که نرم و آرام می روند.دوش گفتم بکندلعل لبش چاره ی منهاتف غیب ندا داد که آری بکند !آن آهوی سیه چشم ازدام ما برون شدیاران چه چاره سازم با این دل رمیدهمعنی بیت:ای دوستان چه چاره اندیشم که آن آهوی سیاه چشم رانتوانستم به چنگ بیاورم ومطیع خویش سازم اوفریب ترفندهای مرانخورد وازدامی که پهن کرده بودم بیرون رفت حال بااین دل گریزان خویش چه کنم؟هزارحیله برانگیخت حافظ ازسرفکردرآن هوس که شود آن نگاررام ونشدزنهار تا توانی اهل نظر میازاردنیا وفا نداردای نورهردودیدهاهل نظر: نظربازان، کسانی که نظرافکندن در روی زیبا حال خویش راتلطیف می کنند وبه حس وحال لطیفی می رسند.معنی بیت: خطاب به معشوق، ای عزیزدل وای نورچشم من تا می توانی دلهای نظربازان رامیازار دنیا هیچ وفایی ندارد وبسیارناپایداراست تامی توانی دل بدست بیاور.صد مُلک دل به نیم نظرمی توان خریدخوبان دراین معامله تقصیر می کنند!تا کی کشم عتیبت از چشم دلفریبتروزی کرشمه‌ای کن ای یاربرگزیدهعتیبت: عتاب تورا،سرزنش وخشم تورا کرشمه: حرکات دلبرانه ودلستانانهمعنی بیت: ای معشوق برگزیده وبی همتای من، تا کی باید ملامت وسرزنش توراتحمّل کنم؟ روزی ازسرلطف وعنایت کرشمه ای کن وبا عتاب مکن.مکن عتاب ازاین بیش وجوربردل مامکن هرآنچه توانی که جای آن داریگر خاطر شریفت رنجیده شد ز حافظبازآ که توبه کردیم از گفته و شنیدهمعنی بیت: ای حبیب چنانچه ازگفته های عاشق خود آزرده خاطرشده ودل نازکت مکدّرشده است برسرآشتی بیا که ازگفته وشنیده توبه کردیم وهرگزتکرارنخواهدشدحافظ اندیش کن ازنازکی خاطریاربرو ازدرگهش این ناله وفریادببربس شکر بازگویم دربندگیّ خواجهگراوفتد به دستم آن میوه ی رسیده"خواجه" احتمالاً تورانشاه وزیرشاه شجاع است که همیشه درفرازوفرود رابطه ی حافظ وشاه شجاع نقش میانجی داشت. دراینجا نیز ظاهراً ازتورانشاه کمک می طلبد تا تیرگیهای رابطه ی آنها رابرطرف سازد.میوه رسیده: کنایه ازجوان رشید وپخته )احتمالاً شاه شجاع)معنی بیت: اگردوباره (خواجه تورانشاه) میانجگری کند و دستم رابه دست آن جوان رشید ورعنا برساند شکروسپاس بسیار درحق اوخواهم کرد.جهان به کام من اکنون شود که دورزمانمرابه بندکی خواجه ی جهان انداخت

بزرگش نخوانند اهل ادب که نام بزرگان به زشتی برد

معنی بیت اول:با ناز و خرام و عشوه لباس نازک زربافت را پوشیددر حالی که زیبارویان زیادی از حسادتش میخواستن یقه خودشونو بدرنبیت دوم:دانه های عرق که از شدت گرمایی که مشروب به دهانش انداخته بود اطراف لبش ظاهر شده بودمثل قطره های شبنم شبیه بود که روی گلی زیبا و لطیف چکیده باشنبقیه ابیات هم که راحت ان

این غزل را "در سکوت" بشنوید

عتیبة یعنی سرزنش و عتیب ممال عتاب است ممال - [مُ] (ع ص) اماله کرده شده، یعنی الف را یاء و فتحه را کسره خوانده. (ناظم الاطباء). کلمه ای که در آن صورت «آ» به «ای» تبدیل شده باشد، چون: حجیب، کتیب و رکیب که ممال حجاب، کتاب و رکاب است. مذمت در مقابل محمدت محمدت - [مَ مَ دَ / مَ مِ دَ] (ع اِ) ستایش و مدح و ثنا و ذکر خیر و نیک نامی. (ناظم الاطباء). محمده. آنچه بدان ستوده و مدح شوند. ج، محامد. تأدیب و تأدیت عتاب و خطاب عتابة و خطابة عتیب و خطیب عتیبت و خطیبت