در مورد شنیدن درد و دل های مادرم که به صورت غیبت است چکار کنم؟

از آنجا که رابطه والدین با فرزند به گونه ای است که معمولا حرف شنوی و تأثیرپذیری از فرزند در آنها بسیار کم است، مستقیما سعی نکنید که به اصلاح رفتار و افکار آنها بپردازید.
بنابراین برای تذکر و ارشاد آنها به طور غیر مستقیم با ترک جلسه ای که در آن غیبت صورت می گیرد، از ارتکاب گناه غیبت، جلوگیری کنید و نخواسته باشید با جر و بحث به ارشاد و یا اصلاح رفتار آنها بپردازید تا موجب دلخوری از شما و یا خدای ناکرده نفرین شود . همین که سکوت کنید و یا جلسه را ترک کنید و مؤدبانه به آنها بفهمانید که راضی به شنیدن غیبت نیستید وظیفه خود را انجام داده اید. به تدریج از هر کدام که حرف شما را می شنوند شروع کنید آرام آرام به پیش بروید تا سؤال هایی در ذهن آنها ایجاد شود و زمینه برطرف شدن این مشکل فراهم شود. کسانی که مدت ها در راهی سیر کرده اند یک دفعه نمی توانند از راه خود دست بردارند و باید به آنها فرصت داد. گاهی تذکر در شرایطی است که فرد حساسیت دارد و باید صبر کنیم تا حساسیت او از بین برود. در شرایط مناسب و با شیوه مناسب می شود به نتیجه رسید. اگر هیچ اثری نداشت انسان راه خود را جدا کند و خود را حتی المقدور از گناه حفظ کند. البته مورد شما چون مسئله پدر و مادر است باید احترام انها در هر شرایطی مراعات شود و برای رفع منکر دچار منکر دیگری نشویم.