آیا خارج شدن مذی یا وذی و یا ودی وضو و روزه را باطل می کند؟

هر آبی که از انسان خارج می شود منی نیست و باعث جنابت نمی شود. آبهایی که از انسان خارج می شود پنج قسم است.
۱- بول:
۲-منى: آبى است که در اوج شهوت (ارگاسم) خارج می شود و به دنبال آن بدن سست می شود و انسان لذت می برد.
۳- مذى: آبى است که نوعا هنگام تحریک مختصر جنسى و بعد از آن خارج مى‏شود.
۴- وذى: آبى است که بعد از خروج منى خارج مى‏شود.
۵- ودى: آب سفید رنگی است که بعد از بول کردن خارج مى‏گردد.
حکم آبها:
۱- بول و منی نجس است و طهارت لازم دارد. با خروج منی غسل جنابت نیز به انسان واجب می شود.
۲- آبی که گاهی بعد از شوخی با همسریا تحریک شهوت از هر طریقی, بدون ارگاسم، خارج می شود( مذی)پاک است و غسل ندارد و وضو و غسل را باطل نمی کند.
۳- آبی که گاهی بعد از بول خارج می شود( ودی) و شباهت به منی دارد آن هم موجب غسل نمی شود، ولی اگر یقین داشته باشد که با بول برخورد داشته, نجس است و لازم است محل خروج را تطهیر شود.
۴- همین طور آبی که گاهی بعد از منی بیرون می آید و به آن (وذی) می گویند, به خودی خود پاک است و موجب غسل نمی شود, اگرچه شخص قبل از آن به واسطه خروج منی جنب شده و به غسل نیاز دارد.
بنابراین هر آبی که از بدن خارج می شود حکم منی را ندارد و موجب غسل نمی شود.
نشانه های منی در مردان:
T}همه مراجع (به جز آیات عظام بهجت، صافى و مکارم):{T خروج منى در مرد داراى سه نشانه است: ۱. همراه با شهوت باشد. ۲. با جستن بیرون آید. ۳. بدن سست شود. اگر هیچ یک از نشانه‏هاى سه گانه و یا یکى از آنها را نداشت، حکم به منى نمى‏شود؛ مگر آنکه از راه دیگرى یقین کند که منى است.V}توضیح‏المسائل مراجع، م ۳۴۶؛ آیت‏الله وحید، توضیح‏المسائل، م ۳۵۲؛ آیت‏الله نورى، توضیح‏المسائل، م ۳۴۷؛ آیت‏الله خامنه‏اى، اجوبه الاستفتاءات، س ۱۸۰.{V
T}آیات عظام بهجت و مکارم:{T خروج منى در مرد داراى دو نشانه است: ۱. همراه با شهوت باشد. ۲. با جستن بیرون آید. اگر هیچ یک از دو نشانه یا یکى از آن دو را نداشت، حکم به منى نمى‏شود؛ مگر آنکه از راه دیگرى یقین کند که منى است.V}آیت‏الله بهجت، توضیح‏المسائل مراجع، م ۳۴۶ و آیت‏الله مکارم، تعلیقات على العروه، غسل الجنابه.{V
T}آیت‏الله صافى:{T اگر با شهوت و جستن بیرون آید و یا با جستن بیرون آید و بدن سست شود، آن رطوبت حکم منى را دارد و اگر هیچ یک از این دو نشانه را نداشت، حکم به منى نمى‏شود؛ مگر آنکه از راه دیگرى اطمینان پیدا کند که منى است