عقد موقت یا صیغه داراى چه شرایطی است؟
۱ـ ازدواج موقت، مانند ازدواج دائم نیاز به خواندن صیغه عقد و الفاظ مخصوصه دارد و با صرف رضایت قلبى درست نمىشود.
۲ـ فرق عمده در ازدواج موقت با دائم، این است که در عقد موقت حتما باید مدت ذکر شود که آیا مثلاً یک ساعت است یا ده سال.
۳ـ مقدار مهریه هم باید در عقد موقت مشخص شود و هنگام خواندن عقد ذکر گردد.
۵ـ اگر دختر بکرى بخواهد صیغه شود، بنابر احتیاط واجب باید با اذن پدر یا جدّ پدرى باشد؛ کما این که در ازدواج دائم نیز این طور است.
۶ـ در عقد ازدواج موقت بعد از تمام شدن مدت، زن باید از مرد جدا شود و در صورتى که یائسه نباشد، عده نگه دارد، مگر این که عقد به وسیله همان مرد دوباره تجدید شود که در این صورت عده ندارد و اگر قبل از تمام شدن مدت، مرد بقیه آن را ببخشد، ازدواج موقت تمام مىشود. اما در عقد ازدواج دائم فقط با طلاق یا فسخ، عقد منفسخ مىشود.
گفتنی است اگر مردی زنی را موقتا عقد کرده و بعد بخواهد به طور دائم با او ازدواج کند باید یا مدت عقد موقت تمام شده باشد یا باقیمانده مدت را به زن ببخشد و بعد عقد ازدواج دائم نماید ولی اگر قبل از تمام شدن مدت یا بخشیدن آن عقد دائم کند باطل است.
باید دانست که اکثر مراجع، به صورت فتوا و یا بنا بر احتیاط واجب اجازه پدر یا پدربزرگ پدرى براى دختر بکر (نه بیوه) شرط صحت عقد ازدواج (دائم یا موقت) می دانند و بدون اجازه آنها عقد صحیح نیست؛ مگر در مورد خاصى مثل این که دختر بالغ و رشید بوده و نیاز به ازدواج داشته باشد و همسرى مناسب و هم کفو خود پیدا کند که در این صورت اگر پدر و یا جد پدرى بدون دلیل اذن ندهند، مىتواند خودش ازدواج کند و همینطور در صورتى که پدر یا جد پدرى غایب بوده و دسترسى به آنها نباشد و دختر هم نیاز به ازدواج فورى داشته باشد که در این صورت هم اگر شوهر مناسب و متدین باشد اجازه لازم نیست. گفتنی است که اگر دختر بکر پدر و جد پدری ندارد، اذن کس دیگر در ازدواج او شرط نیستV} (توضیحالمسائل مراجع، ج ۲، ص ۳۸۷).{V
گفتنی است با زنهایی می توان به طور دائم یا موقت ازدواج کرد که منع شرعی نداشته باشد. مثلا شوهر دیگری نداشته و یا از محارم نسبی یا رضاعی انسان نباشند.
ازدواج موقت اگرچه در اسلام مجاز است ولی برای جوانان توصیه نمی شود چه روی آوری به این نوع ازدواج به تشکیل خانواده اسیب می رساند از جمله پیامدهای این نوع ازدواج تاخیر در پرورش نسل و زیاد شدن فاصله بین دو نسل ( والدین و فرزندان ) و عدم مفاهمه بین آنها است و بیش از ۱۰ آسیب دیگر که مجال بیان انها نیست پس توصیه ما این است که به ازدواج دایم روی آورید که هم هزینه ی کمتری دارد و هم از آسیب های بیان شده بدور است.
۲ـ فرق عمده در ازدواج موقت با دائم، این است که در عقد موقت حتما باید مدت ذکر شود که آیا مثلاً یک ساعت است یا ده سال.
۳ـ مقدار مهریه هم باید در عقد موقت مشخص شود و هنگام خواندن عقد ذکر گردد.
۵ـ اگر دختر بکرى بخواهد صیغه شود، بنابر احتیاط واجب باید با اذن پدر یا جدّ پدرى باشد؛ کما این که در ازدواج دائم نیز این طور است.
۶ـ در عقد ازدواج موقت بعد از تمام شدن مدت، زن باید از مرد جدا شود و در صورتى که یائسه نباشد، عده نگه دارد، مگر این که عقد به وسیله همان مرد دوباره تجدید شود که در این صورت عده ندارد و اگر قبل از تمام شدن مدت، مرد بقیه آن را ببخشد، ازدواج موقت تمام مىشود. اما در عقد ازدواج دائم فقط با طلاق یا فسخ، عقد منفسخ مىشود.
گفتنی است اگر مردی زنی را موقتا عقد کرده و بعد بخواهد به طور دائم با او ازدواج کند باید یا مدت عقد موقت تمام شده باشد یا باقیمانده مدت را به زن ببخشد و بعد عقد ازدواج دائم نماید ولی اگر قبل از تمام شدن مدت یا بخشیدن آن عقد دائم کند باطل است.
باید دانست که اکثر مراجع، به صورت فتوا و یا بنا بر احتیاط واجب اجازه پدر یا پدربزرگ پدرى براى دختر بکر (نه بیوه) شرط صحت عقد ازدواج (دائم یا موقت) می دانند و بدون اجازه آنها عقد صحیح نیست؛ مگر در مورد خاصى مثل این که دختر بالغ و رشید بوده و نیاز به ازدواج داشته باشد و همسرى مناسب و هم کفو خود پیدا کند که در این صورت اگر پدر و یا جد پدرى بدون دلیل اذن ندهند، مىتواند خودش ازدواج کند و همینطور در صورتى که پدر یا جد پدرى غایب بوده و دسترسى به آنها نباشد و دختر هم نیاز به ازدواج فورى داشته باشد که در این صورت هم اگر شوهر مناسب و متدین باشد اجازه لازم نیست. گفتنی است که اگر دختر بکر پدر و جد پدری ندارد، اذن کس دیگر در ازدواج او شرط نیستV} (توضیحالمسائل مراجع، ج ۲، ص ۳۸۷).{V
گفتنی است با زنهایی می توان به طور دائم یا موقت ازدواج کرد که منع شرعی نداشته باشد. مثلا شوهر دیگری نداشته و یا از محارم نسبی یا رضاعی انسان نباشند.
ازدواج موقت اگرچه در اسلام مجاز است ولی برای جوانان توصیه نمی شود چه روی آوری به این نوع ازدواج به تشکیل خانواده اسیب می رساند از جمله پیامدهای این نوع ازدواج تاخیر در پرورش نسل و زیاد شدن فاصله بین دو نسل ( والدین و فرزندان ) و عدم مفاهمه بین آنها است و بیش از ۱۰ آسیب دیگر که مجال بیان انها نیست پس توصیه ما این است که به ازدواج دایم روی آورید که هم هزینه ی کمتری دارد و هم از آسیب های بیان شده بدور است.