چرا پول پشتوانه ی طلا است؟

پول، سکه ی طلا یا تکه کاغذ چاپ شده نیست! بد نیست بدانید پول در مراحل اولیه به صورت کالایی و به اشکال مختلف نظیر نمک، صدف، پوست و … ظاهر شد. سکه و کاغذ، فقط و فقط نشانه اند! اما همین نشانه ها نماینده ی چیزی واقعی هستند؛ و دومین و مهم‌ ترین کارکرد پول، وسیله ی پرداخت یا واسطه ی مبادله بودن است.

در برخی از کشور‌ها، فقط از طلا برای مبادله کالا استفاده می‌ شد و در برخی دیگر، فقط نقره این وظیفه را بر عهده داشت؛ در تعدادی از کشورها نیز هر دو فلز مذکور هم زمان در مبادلات به کار گرفته می‌ شدند. هر دولتی که پول انتشار می دهد، مقادیر زیادی فلز قیمتی به عنوان پشتوانه ی پول نگه می دارد. استاندارد اندازه گیری ارزش پول که وسیعا در سراسر دنیای متمدن به کار گرفته می شود، طلا و نقره است. این دو فلز، به قدری نایاب هستند که ارزش شان را از دست نمی دهند و در همان حال، فراوانی شان به قدری است که نیازهای بازار را نیز بر می آورند.

به زبان گویاتر، کاغذ و فلزی که دولت به عنوان “پول” منتشر می کند، به این دلیل دارای ارزش مشخصی تلقی می شود که ذخایر کافی طلا و نقره برای پشتیبانی از آن پول وجود دارد. اولین کارکرد پول، واحد حسابداری و یا ملاک سنجش ارزش بوده است.

کشور انگلستان در سال ۱۸۲۱ میلادی روش پشتوانه ی یک فلزی را به عنوان پایه ی نظام پولی خود برگزید. طلا به عنوان پول رایج این کشور پذیرفته شد. در سال ۱۹۱۴ میلادی تقریبا برای پول های تمام کشورهای جهان، طلا به عنوان معیار ارزش برگزیده شده بود.

کشورهای جهان با پذیرفتن یک استاندارد با معیار ارزش، توانستند آسان تر از گذشته با یکدیگر داد و ستد کنند. دلار ایالات متحده آمریکا، فرانک فرانسه و همچنین مارک آلمان، تماما ارزش ثابتی بر حسب طلا داشتند. این را “استاندارد طلا” می نامند.

در سال ۱۹۳۱ میلادی، بیشتر کشورها استاندارد طلا را کنار گذاشتند. ولی بسیاری از پول ها، از جمله پول ایالات متحده آمریکا، همچنان بر پایه ی قیمت ثابت طلا قرار گرفته اند. و طلا همچنان در بازرگانی بین المللی اهمیت دارد. دولت ها، قطعات طلا را که “شمش” نامیده می شود، خرید و فروش می کنند. بخشی از طلا در پرداخت بدهی های بین المللی به کار می آید و بخشی دیگر نیز نگهداری می شود. طلای نگهداری شده را “ذخیره” می نامند.