سندروم یا نشانگان توره نوعی اختلال عصبی است که درواقع به وسیله ترکیبی از صداها و حرکات ناخودآگاه بروز می‌کند، این صداها و حرکات تیک نامیده می‌شود. شروع این اختلال در سنین قبل از 16 سالگی است و در بیشتر اوقات در 5 سالگی بروز می‌کند. اختلالات یادگیری و بیش فعالی از علائم آن است. در این مقاله می‌خواهیم در مورد نشانگان توره بیشتر بدانیم. با ما همراه باشید.
توره چیست
سندرم توره یکی از انواع اختلالات تیک است. تیک‌ها حرکات غیرارادی، تکراری و صداگذاری هستند. آن‌ها علائم اصلی گروهی از بیماری‌های عصبی در دوران کودکی هستند که درمجموع به‌عنوان اختلالات تیک و به‌صورت جداگانه به‌عنوان سندرم توره (TS)، اختلال حرکتی یا حرکتی صوتی مداوم (مزمن) و اختلال تیک موقت شناخته می‌شوند.
این سه اختلال تیک بر اساس انواع تیک‌های موجود (حرکتی، صوتی یا هر دو) و با توجه به مدت زمان حضور تیک‌ها نام‌گذاری شده‌اند.
تیک‌های حرکتی
تیک‌های حرکتی، حرکات ناخواسته هستند. تیک‌های حرکتی ساده شامل: پلک زدن چشم، پوزخند زدن روی صورت، حرکات فک، سر و حرکت سر، بالا انداختن شانه، کشش گردن و تکان دادن بازو می‌شود. تیک‌های حرکتی پیچیده شامل چندین گروه عضلانی یا ترکیبی از حرکات هستند و ازنظر ظاهری کندتر و هدفمندتر هستند (به‌عنوان‌مثال، پرش، چرخاندن، پریدن)
تیک‌های صوتی / صوتی
تیک‌های آوازی (صوتی) صدا تولید می‌کنند. تیک‌های صوتی ساده شامل استشمام، پاک‌سازی گلو، غر زدن، زوزه کشیدن و فریاد زدن نیستند. تیک‌های صوتی پیچیده کلمات یا عباراتی هستند که ممکن است قابل‌تشخیص باشند اما ممکن است به‌طور مداوم خارج از زمینه باشند. در 10-15٪ موارد، ممکن است کلمات نامناسب باشند (به‌عنوان‌مثال، کلمات فحش یا سایر کلمات یا عبارات غیرقابل‌قبول اجتماعی). این نوع تیک صوتی که کوپروالیا نامیده می‌شود، اغلب به‌عنوان یک علامت شایع TS در رسانه‌ها به تصویر کشیده می‌شود یا مورد تمسخر قرار می‌گیرد.
تیک‌های شایع
تیک‌ها معمولاً در سنین 5 تا 7 سالگی ظاهر می‌شوند، معمولاً تیک حرکتی در ناحیه سر یا گردن وجود دارد. آن‌ها تمایل دارند بین سن 8 تا 12 سال فرکانس و شدت را افزایش دهند و ممکن است از خفیف تا شدید باشد. بیشتر افراد مبتلابه TS در اواخر دوره بلوغ شاهد پیشرفت‌هایی هستند که برخی از آن‌ها بدون تیک هستند. اقلیتی از افراد مبتلابه TS همچنان در بزرگ‌سالی تیک‌های مداوم و شدید دارند.
تیک‌ها از خفیف تا شدید متغیر هستند و در بعضی موارد ممکن است خود زخمی و ناتوان‌کننده باشند. تیک‌ها به‌طور منظم از نظر نوع، دفعات و شدت تغییر می‌کنند – گاهی به دلایل ناشناخته و گاهی در پاسخ به عوامل خاص داخلی و خارجی، ازجمله استرس، اضطراب، هیجان، خستگی و بیماری باشد.
دلایل
علل TS و سایر اختلالات تیک ناشناخته مانده است. این شرایط معمولاً در خانواده‌ها اتفاق می‌افتد و مطالعات متعددی تائید کرده‌اند که ژنتیک در این امر دخیل است. عوامل محیطی، تکاملی یا سایر عوامل نیز ممکن است در بروز این اختلالات نقش داشته باشند اما در حال حاضر هیچ عامل یا رویداد خاصی شناسایی نشده است. محققان به جستجوی ژن‌ها و سایر عوامل زمینه‌ساز بروز اختلالات تیک ادامه می‌دهند.
جمع‌بندی
افراد مبتلا به TS اغلب شرایط ذهنی، رفتاری یا رشدی دیگری دارند که ممکن است قبل از شروع تیک وجود داشته باشد. درحالی‌که تیک‌ها علائم اولیه هستند، این شرایط هم‌زمان ممکن است مشکلات بیشتری ایجاد کنند و از خود تیک‌ها آزاردهنده‌تر باشند.
شایع‌ترین شرایط مشترک شامل موارد زیر است:
اختلال کم توجهی و بیش فعالی (ADHD): مشکلات مربوط به تمرکز، بیش فعالی و کنترل تکانه‌ها.
اختلال وسواس اجباری یا رفتارها (OCD / OCB): افکار سرزده تکراری، ناخواسته و / یا رفتارهای تکراری. این افکار منجر به‌اجبار می‌شود، رفتارهایی ناخواسته است که فرد احساس می‌کند باید مرتباً یا به روشی خاص انجام دهد.
مسائل رفتاری: پرخاشگری، خشم، عصیان مخالفت یا رفتارهای نامناسب اجتماعی.
اضطراب: نگرانی یا ترس بیش‌ازحد، ازجمله کمرویی بیش‌ازحد و اضطراب جدایی.
ناتوانی در یادگیری: خواندن، نوشتن، ریاضیات و / یا مشکلات پردازش اطلاعات که ارتباطی به هوش ندارند.
نقص مهارت‌های اجتماعی و عملکرد اجتماعی: مشکل در توسعه مهارت‌های اجتماعی. حفظ روابط اجتماعی با همسالان، اعضای خانواده و سایر افراد؛ و به روشی متناسب با سن عمل می‌کنند.
مسائل پردازش حسی: اولویت و حساسیت حسی قوی مربوط به حس لامسه، صدا، چشایی، بو و حرکت که در طول روز تداخل ایجاد می‌کنند.
اختلالات خواب: مشکلی در خوابیدن یا خواب ماندن.