ماننائیان اعقاب میتانیان شرقی بوده اند

حدس استاد امیرحسین خنجی در باب اینکه قبیله مغان با ماننائیان یا همان میتانیان میثره پرست پیوند دارد درست به نظر میرسد چون دیاکونوف سرزمین ماننا را جایی به اسم کشور هوریان و میتانیان آورده است و جای دیگر آن را با نام مهرانو یا مهری آورده و مرکز آن  را در همان نواحی اورمیه و زیوه اورمیه دانسته است. مرکز قدیمی میتانی ها یعنی واشوکانی یعنی سرزمین ارابه مطابق خونیرث اوستا (دارای ارابه های درخشان) یعنی مقر پیشدادیان اوستا است و در نواحی کردنشین سوریه حالیه قرار داشته است. نام نخستین پادشاه میتانی یعنی پراترنه معادل پیشداد اوستاست. در اوستا پیشدادیان با دیوان (آشوریان) در پیکار هستند. از دیوان مازنی (مئذنی= بهشتی) در اوستا همانا آشوریان مراد شده اند و از مزن (بهشت) همانا خود شهر نینوا (یعنی شهر ثروت و برکت) منظور گردیده است که در شاهنامه به صورت دژ بهمن (وهو-مان= یعنی خانه خوب) ذکر شده است که سرانجام توسط کیخسرو (کی آخسارو، هوخشتره) در حدود سال ۶۱۲ پیش از میلاد نابود و ویران شده است. بعد ها از مزن (بهشت)، مازندران و هندوستان بهشتی نیز ارائه میشده است که این نام به واسطه لشکرکشی آشوریان به شهر آمل مازندران که حدود سال ۶۳۰ قبل از میلاد اتفاق افتاده است بر روی آنجا رسمیت پیدا نموده است. در این واقعه خشثریتی (کاوس= پادشاه سرزمین چشمه ها یعنی پادشاه کاشان) سومین پادشاه ماد که از مقرش کاشان و دژ سیلخازی (تپه سیلک کاشان) به شهر آمل پناه آورده بود، در این شهر در محاصره سپاه آشور به رهبری شانابوشو قرار میگیرد ولی در آنجا آترادات پیشوای آماردان (رستم و گرشاسپ هفتخوان مازندران) سپاه آشوری را تار و مار کرده و خشثریتی و سران دیگر ماد را رهایی می بخشد و ایران مادی برای نخستین بار در تاریخ مستقل شده و شکل میگیرد.

در اوستا و شاهنامه از ایرانزو پادشاه معروف ماننایی تحت عناوین اوزو (یاریگر) و زو پسر تهماسپ در شمار آخرین پادشاهان پیشدادی یاد شده است.