معنی ایرانی لفظ گبر

معنی گبر را در لغت آرامی به معنی مرد و نیز کافر گرفته اند ولی مسلم به نظر می رسد اساس نام گبر ریشه در کلمات پهلوی گَبر (حفره و گودی) و گَبَر (کاسه و پیاله سنگی) داشته باشد. از آنجاییکه معنی کلمات مغ، جم (الجم، عجم) و اسکیث نیز جملگی کاسه و پیاله آیینی است؛ بنابراین لفظ گبر نیز از عناوین بسیار کهن ایرانی طبقه مغان بوده است.

یک کلمه بسیار کهن ایرانی دیگر برای پیاله و کاسه، سُکوره (اسکوره) بوده است که طبق قاعده تبدیل حرف “ر” به “ل” در زبان سکایی (اسکیتی) در نزد ایشان اسکلاو و اسکول نامیده می شده است. این در اساس نام اصلی اسکیتان (در واقع نام نیای اساطیری آنان و نام طبقه مؤبدان ایشان) بوده است. اسکیث (اسکیت) در اصل ترجمه یونانی  همین نام اسکلاو (اسکول) بوده است. این نام بعدا به صور اسلاو  و سقلاو نام عمومی ملل اسلاوی شده است. کلمه سکوره (اسکول، ئاسکول) چنانکه از زبان کُردی بر می آید همچنین نامی بر حیوان توتمی سکاها یعنی بزکوهی بوده است.

مطالب مرتبط

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *