معنی ایرانی لفظ گبر

معنی گبر را در لغت آرامی به معنی مرد و نیز کافر گرفته اند ولی مسلم به نظر می رسد اساس نام گبر ریشه در کلمات پهلوی گَبر (حفره و گودی) و گَبَر (کاسه و پیاله سنگی) داشته باشد. از آنجاییکه معنی کلمات مغ، جم (الجم، عجم) و اسکیث نیز جملگی کاسه و پیاله آیینی است؛ بنابراین لفظ گبر نیز از عناوین بسیار کهن ایرانی طبقه مغان بوده است.

یک کلمه بسیار کهن ایرانی دیگر برای پیاله و کاسه، سُکوره (اسکوره) بوده است که طبق قاعده تبدیل حرف “ر” به “ل” در زبان سکایی (اسکیتی) در نزد ایشان اسکلاو و اسکول نامیده می شده است. این در اساس نام اصلی اسکیتان (در واقع نام نیای اساطیری آنان و نام طبقه مؤبدان ایشان) بوده است. اسکیث (اسکیت) در اصل ترجمه یونانی  همین نام اسکلاو (اسکول) بوده است. این نام بعدا به صور اسلاو  و سقلاو نام عمومی ملل اسلاوی شده است. کلمه سکوره (اسکول، ئاسکول) چنانکه از زبان کُردی بر می آید همچنین نامی بر حیوان توتمی سکاها یعنی بزکوهی بوده است.