نامهای باستانی شهرهای کاشان، پاوه، همدان، ورزقان، سنقر و کنگاور

نام باستانی کاشان ابتدا ساگ بیت (محل میوه خوشه ای انار) بوده که بعد در همان زمان مادها کار-کاشی یعنی کلنی محل چشمه خوانده شده که نام کاشان از آن مأخوذ است. نام ساگ بیت را تحت اللفظی می توان به صورت شینگه بوته به معنی محل بوته (انار) و به صورت ساگ پات به معنی ساقه سرور گرفت. معنی دارای خانه های سنگی ساگ بیت گرچه محتمل است امّا بعید است، چون صورتهایی از این نام در مورد نامهای باستانی مناطق پر تاکستان و انار تاکستان و ساوه و مرند هم بکار رفته است. دو دژ باستانی کنار آن که سیلخازی و تیلاشوری نامیده می شده اند مطابق با سیلک و توش می باشند. شهر پدیره در آلَبریا (اردلان) مطابق شهر پاوه است. دژ تو در توی کیسه سو مطابق دژ معروف همدان بوده است. دژ ماننایی پَزَشی (محل دژ) یا پانزیش با ورزقان (ور-راز-کان یعنی دژ محل فرمانروایی) همخوانی دارد؛ چه نام کوه بُزقوش آنجا نیز نشانگر نام پزشی کوش (پزَشی کوه) است. نامهای شورگادیا و نیک سامّا به وضوح یادآور نامهای سنقر و نصرت آباد مجاور آن می باشند (اگر این نامها حاوی صورتی از نامهای قدیمی بوده باشند). سرانجام نام دژ کارخوندیر یادآور نام کنگاور است