تجزیه و تحلیل نسبت‌های مالی نسبت‌های نقدینگی
⚠️ توجه مهم:
❌ ما صاحب یا مرتبط با این مکان نیستیم.
✅ فقط آدرس و شماره تماس رو منتشر می‌کنیم.
❗️ برای «افزودن یا حذف اطلاعات» فقط به @Tarikhemaadmin پیام بدید.
⛔️ لطفاً برای گرفتن آدرس، ساعت کاری یا سوالات دیگر پیام ندید؛ پاسخ داده نمی‌شه.
* نسبت جاری
اﯾﻦ ﻧﺴﺒﺖ ﮐﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ در گردش ﻧﯿﺰ ﻧﺎﻣﯿﺪه می‌شود، از ﺗﻘﺴﯿﻢ دارایی‌های ﺟﺎری ﺑﻪ بدهی‌های ﺟﺎری به دست می‌آید. نسبت جاری به‌عنوان ﺷﺎﺧصی برای سنجش ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ پرداخت ﺗﻌﻬﺪات کوتاه‌مدت از ﻣﺤﻞ دارایی‌های ﺟﺎری مورد استفاده قرار می‌گیرد. بالاتر بودن این نسبت نشان‌دهنده وضعیت نقدینگی بهتر است.
نسبت جاری بین یک و دو را معمولاً به‌عنوان علامتی از وضعیت مطلوب نقدینگی شرکت می‌دانند. نسبت جاری دو، بدین معناست که شرکت توانایی پرداخت دو برابر بدهی‌های کوتاه‌مدت خود را از محل دارایی‌های جاری دارد.
اﯾﻦ ﻧﺴﺒﺖ ﮐﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ در گردش ﻧﯿﺰ ﻧﺎﻣﯿﺪه می‌شود، از ﺗﻘﺴﯿﻢ دارایی‌های ﺟﺎری ﺑﻪ بدهی‌های ﺟﺎری به دست می‌آید. نسبت جاری به‌عنوان ﺷﺎﺧصی برای سنجش ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ پرداخت ﺗﻌﻬﺪات کوتاه‌مدت از ﻣﺤﻞ دارایی‌های ﺟﺎری مورد استفاده قرار می‌گیرد. بالاتر بودن این نسبت نشان‌دهنده وضعیت نقدینگی بهتر است.
نسبت جاری بین یک و دو را معمولاً به‌عنوان علامتی از وضعیت مطلوب نقدینگی شرکت می‌دانند. نسبت جاری دو، بدین معناست که شرکت توانایی پرداخت دو برابر بدهی‌های کوتاه‌مدت خود را از محل دارایی‌های جاری دارد.
* نسبت آنی (سریع)
نسبت آنی وضعیت نقدینگی شرکت را به شکل محافظه‌کارانه‌تر از نسبت جاری محاسبه می‌کند، به این معنی که موجودی مواد و کالا به دلیل نقد شوندگی کمتر از دارایی‌های جاری کسر می‌شود. بالاتر بودن این نسبت از عدد یک، نشانه‌ای از وضعیت مناسب نقدینگی شرکت است.
نسبت آنی وضعیت نقدینگی شرکت را به شکل محافظه‌کارانه‌تر از نسبت جاری محاسبه می‌کند، به این معنی که موجودی مواد و کالا به دلیل نقد شوندگی کمتر از دارایی‌های جاری کسر می‌شود. بالاتر بودن این نسبت از عدد یک، نشانه‌ای از وضعیت مناسب نقدینگی شرکت است.
* نسبت وجه نقد
این نسبت محافظه‌کارانه‌ترین نسبت نقدینگی است، زیرا نسبت موجودی نقدی و سرمایه گذاری کوتاه‌مدت را به بدهی جاری نشان می‌دهد. بالا بودن این نسبت نشان‌دهنده عدم استفاده از منابع نقد است و پایین بودن آن می‌تواند منجر به ایجاد مشکل در بازپرداخت بدهی‌ها شود.
این نسبت محافظه‌کارانه‌ترین نسبت نقدینگی است، زیرا نسبت موجودی نقدی و سرمایه گذاری کوتاه‌مدت را به بدهی جاری نشان می‌دهد. بالا بودن این نسبت نشان‌دهنده عدم استفاده از منابع نقد است و پایین بودن آن می‌تواند منجر به ایجاد مشکل در بازپرداخت بدهی‌ها شود.