معرفی شهر ریگا

شهر «ریگا»، پایتخت و بزرگترین شهر لتونی است. ریگا در سال ۲۰۱۸ حدود ۶۴۰ هزار نفر جمعیت داشته و بزرگترین شهر سه ایالت بالتیک است. یک سوم جمعیت کشور لتونی و یک دهم جمعیت یه ایالت بالتیک در این شهر زندگی می‌کنند. این شهر در خلیج ریگا، در دهانه رودخانه «دوآگاوا» واقع شده است. مساحت ریگا حدود ۳۰۷ کیلومتر مربع است و یک تا ۱۰ متر  بالاتر از سطح دریا  در دشتی شنی و هموار قرار دارد.

شهر ریگا در سال ۱۲۰۱ میلادی تاسیس شده و عضو سابق اتحادیه حزب هانزا است. روداخنه دوآگاوا  در زمان باستان محل رفت و آمد وایکینگ ها به بیزانتیوم بوده است و در ابتدا قبایل فنلی در آن منطقه سکونت پیدا کردند. ریگا در اوایل قرون وسطی به عنوان مرکز تجارت وایکینگ توسعه یافته بود. درواقع در اواخر قرن بیستم، ریگا به عنوان یک محل بازرگانی به عنوان محل سکونت باستانی لیو ها و کورس ها ظاهر شد. ساکنان ریگا عمدتا خود را با ماهیگیری، دامداری و تجارت مشغول می‌کردند و بعدها فعالیت در صنایع دستی (با استخوان، چوب، کهربا و آهن) را توسعه دادند. مرکز تاریخی ریگا محل میراث جهانی یونسکو است و به خاطر معماری «Jugendstil» و معماری چوبی قرن نوزدهم مورد توجه قرار گرفته است.  ریگا در ال ۲۰۱۴ همراه با شهر «امئو»ی سوئد به عنوان پایتخت فرهنگی اروپا معرفی شد. تعدادی از تاجران آلمانی در سال ۱۱۵۸ از منطقه ریگا بازدید کرده و در آنجا یک پایگاه مرزی ساختند. بعد از تجار آلمانی، راهبی به نام مینهارد وارد این منطقه شده و باعث گرایش بت پرستان لیوونی به مسیحیت شد و قلعه‌ها و کلیساهای متعددی در این شهر ساخت. مسیحیت کاتولیک و ارتدوکس بیش از یک قرن، پیش از آن به لتونی رسیده شده است و بسیاری از لاتین ها نیز  به آن متعهد شدند.

ریگا  در سال ۱۲۸۲ به عضویت حزب هانزا پیوست و مرکز تجارت غربی در ساحل شرقی دریای بالتیک شد. اصلاحات در دهه ۱۵۲۰ در شهر ریگا متوقف شد؛ نظام لیوونیایی سکولار شد و در کنار کنفدراسیون لیوونیان، در سال ۱۵۶۱ به تصویب رسید.

طی مدت کوتاهی، ریگا شهر و ایالتی مستقل بود اما در سال ۱۵۸۱ به لهستان داده شد. در سال ۱۶۲۱ سوئد آن را تصرف کرد و سپس در سال ۱۷۰۹-۱۰ توسط پیتر ایروت گرفته شد و سوئد به طور رسمی این شهر را  با طرح صلح نوستاد در سال ۱۷۲۱ به روسیه تسلیم کرد. اشراف آلمانی زبان و بازرگانان ریگا تحت تمام سلطنت های فوق دارای امتیازات محلی بودند. در اواخر قرن هجدهم، این شهر یک پناهگاه تفکر روشنگری بود و آثار فاخری همچون ترجمه های آلمانی از کار ژان ژاک روسو نشر و چایپ می‌شدند.

جمعیت این شهر در دهه ۱۸۰۰ رشد چشمگیری داشته است که به دلیل انحلال حکومت قرون وسطایی در لیفلند و کورلند و همچنین گسترش راه آهن (۱۸۶۱) بوده است. بخش‌های تولیدی شهر شامل کارخانه های ریخته گری و ماشین آلات، کارخانه های کشتی سازی و کارخانجات تولیدات راه آهن، وسایل الکتریکی، مواد شیمیایی و از اوایل دهه ۱۹۰۰، تولید خودروها و هواپیماها گسترش یافت. حذف دیوارهای قلعه قرون وسطایی ریگا در سال ۱۸۵۷ آغاز شد تا کسب و کار را افزایش دهد و یک پل راه آهن در طول رودخانه دوآگاوا در سال ۱۸۷۲ ساخته شد. قطارها نیز برای لتونی ها را از سراسر کشور به اولین جشنواره ملی ملی لاتوی، که در سال ۱۸۷۳ سازماندهی شده بود، توسط انجمن لیگ لاتین فراهم ساخت. تلگراف (۱۸۵۲) و تلفن (۱۸۸۲) شهروندان ریگا را به جهان متصل کردند و زیرساخت های مدرنیزه سازی  شهر مانند گازوئیل (۱۸۶۲) و تامین برق متمرکز (۱۹۰۵)، کیفیت زندگی را برای اهالی شهر ریگا بهبود بخشید.

در آستانه جنگ جهانی اول، ریگا سومین شهر بزرگ امپراتوری روسیه با جمعیت ۵۱۷،۰۰۰ بود. از سال ۱۹۱۵ تا ۱۹۱۷، یکی از خطوط پیشرو جنگ، در امتداد رودخانه دوآگاوا قرار داشت که خسارات جدی در هر دو ساحل دید؛ صدها هزار نفر به روسیه نقل مکان کردند، و ۴۰۰ کارخانه با تمام ماشین آلات خود تخلیه شدند که هرگز بازگشتی نداشتند.

استقلال لتونی در ۱۸ نوامبر ۱۹۱۸ در ریگا اعلام شد و این شهر به پایتخت جمهوری جدید تبدیل شد. با عبور از مرز روسیه به تجارت شرقی، نقش حمل و نقل بندر کاهش یافت، اما صادرات محصولات کشاورزی و چوب آن به هسته اقتصاد ملی تبدیل شد. پروازهای داخلی و بین المللی به فرودگاه ریگا در دهه ۱۹۲۰ آغاز شد. دانشگاه لتونی، آکادمی هنر لتونی و کنسرواتوار لتونی (در حال حاضر آکادمی موسیقی لتونی یوزپ ویتولس) در سالهای ۱۹۱۹ تا ۲۲ تاسیس شد و موزه ملی عتباتیک در لتونی (۱۹۲۴) تنها نمونه تاریخ و فرهنگ ملی که در دهه ۱۹۲۰ ظاهر شد.

لتونی توسط شوروی در سال ۱۹۴۰ اشغال شد و شهر ریگا هزاران نفر از مردمش را بنا به تبعید و اعدام‌های شوروی از دست داد. آلمان نازی در طول جنگ جهانی دوم از سال ۱۹۴۱ تا ۱۹۴۴ این شهر را اشغال کرد و آن را سرزمینی اداری کرد، و قلمرویی شامل استونی، لتونی، لیتوانی و بلاروس را به خود اختصاص داد. بیش از ۲۵،۰۰۰ یهودی در شهر گتو در شهر ریگا زندانی شدند که در جنگل رامبولا به انها شلیک شد و در ۲۹ و ۳۰ دسامبر ۱۹۴۱ در گورهای دسته جمعی دفن شدند. شوراهای شوروی در اکتبر ۱۹۴۴ به این شهر بازگشت و چندین دهه ریاست فرماندهی نظامی منطقه ای ریگا در دست شوروی بود. خلاء جمعیت ناشی از مرگ، مهاجرت و تبعید، توسط روس ها، اوکراینی ها و بلاروس ها پر شده بود که در منطقه بالتیک به عنوان بخشی از یک سیاست مهاجرت داخلی شوروی که از دهه ۱۹۸۰ ادامه داشت، سکونت پیدا کردند. نیروگاه برق آبی ریگا در سال ۱۹۷۴ به اینترنت راه یافت.

لتونی در ماه مه ۱۹۹۰ استقلال جدیدی را اعلام کرد و مقاومت خود را را در ماه آگوست سال ۱۹۹۱ برای رسیدن به این هدف تجهیز کرد. بنایی یادبود در نزدیکی کانال ریگا، محلی است که در طی مبارزه برای به دست آوردن استقلال، پنج سرباز غیرنظامی توسط سربازان شوروی کشته شدند. لتونی در پاییز ۱۹۹۱ مورد تائید سازمان ملل قرار گرفت و در سال ۲۰۰۴ به عضویت اتحادیه اروپا و سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) درآمد.

در عصر امروز،  بندر ریگا، تجارت و صادرات و ترانزیت را از روسیه و بلاروس به بنادر اروپا و نواحی دیگر  انجام می‌دهد. فرودگاه بین المللی ریگا، مرکز خطوط هوایی ملی، airBaltic است و با پروازهای روزانه به اکثر کشورهای اروپایی خدمت می کند. کارخانه های ریگا، بسیاری از آنها در حال حاضر وابسته به شرکت های فراملی هستند که در ساخت و تعمیر کشتی، ماشین آلات، سهام نورد، موتورهای دیزلی و تراموا فعالیت دارند. فناوری‌های بیوتکنولوژی و فناوری اطلاعات در حال رشد بخش های دیگری از فعالیت‌های اقتصادی این شهر هستند و خدمات دیگری، به ویژه گردشگری، به طور فزاینده ای در این شهر مهم و درحال توسعه است. شهرداری ریگا معمولا از یک ائتلاف از احزاب سیاسی مختلف تشکیل شده است. جامعه روسی این شهر، که در اوایل قرن بیست و یکم حدود دو پنجم جمعیت ریگا را تشکیل می داد، ارتباطات قوی با روسیه برقرار می کردند و این امر در انتخاب شهردار شهروند روسی در سال ۲۰۰۹ نقش مهمی ایفا کرد.

مرکز تاریخی ریگا در سال ۱۹۹۷ به عنوان یک محل میراث جهانی یونسکو انتخاب شد. بسیاری از ساختمان های قرون وسطی همچنان زنده ماندند، از جمله خانه های ریجیا قرن سیزدهم (۱۳۳۰)، قلعه ریگای قرن چهاردهم(۱۳۳۰) و خانه های تجاری و انبارها. بسیاری از نماهای استادانه در سبک هنری جگوندستیل در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم گواه بر  ثروت این شهر هستند. از جمله ساختمان های عمومی که در دهه ۱۹۹۰ بازسازی شد، اپرا ملی بود که اولین ساخته تئاتر آلمان در سال ۱۸۶۳ بود. خانه Blackheads که در قرن چهاردهم در جنگ جهانی دوم آسیب دیده و در سال ۱۹۵۴ تخریب شد، در سال ۲۰۰۰ بازسازی شد. اوایل قرن ۲۱ ساخت و ساز سالانه شامل برج های بلند، استادیوم هاکی انجام می‌شد که مسابقات قهرمانی هاکی جهان در سال ۲۰۰۶ در این شهر برگزار شد و ساخت کتابخانه ملی در سال ۲۰۱۳ به پایان رسید.

از جمله موسسات عالی آموزش عالی ریگا، دانشگاه های ریچارد استادین، دانشگاه فنی ریگا و دانشگاه لتونی هستند. بسیاری از هنرمندان در سطح جهانی کار خود را در آکادمی موسیقی لتونی جوزپ ویتولز آغاز کردند.

آب و هوای انجا مرطوب است. سردترین ماه ها ژانویه و فوریه است که کمترین دما تا منفی ۵ درجه سانتی گراد می‌رود. نزدیکی به دریا باعث بارندگی های بارانی و مه آلود می شود. پوشش پیوسته برف در این شهر ممکن است هشتاد روز طول بکشد. تابستان های ریگا خنک و بارانی با دمای متوسط ۱۸ درجه سانتیگراد است، در حالی که دمای داغترین روزها می تواند بیش از ۳۰ درجه سانتیگراد باشد.

منبع: britannica – جدولیاب