گوآ، یکی از زیباترین و توریستی‌ترین ایالت‌های هند

ترجمه: سمیرا فیض آبادی ، اختصاصی جدول یاب

گوآ، ایالتی زیبا است که در ساحل غربی هند واقع شده است و یکی از مستعمره‌های سابق کشور پرتغال بوده است. گوآ تاریخی غنی دارد. مساحت گوآ بیش از ۳۷۰۰ کیلومتر مربع است و جمعیتی تقریبا معادل با ۱٫۸ میلیون نفر دارد. گوآ، طبق استانداردهای هند، منطقه کوچکی به حساب می‌آید. این ایالت دیدنی، یک ادغام منحصربه فرد از فرهنگ و معماری هند و پرتغال است که هر ساله حدود دو میلیون و پانصد هزار نفر بازدید کننده (از جمله ۴۰۰ هزار توریست خارجی) را جذب می‌کند. از دهه ۱۹۶۰، گوآ جریانی پایداری از بازدیدکنندگان و گردشگران را جذب کرده است؛ برخی زائرین معابد کاتولیک و هندو بودند که تصمیم گرفتند در این منطقه سکونت پیدا کنند، افرادی برای درمان به این ناحیه می‌آمدند و تعداد زیادی از مردم بر شرکت در سمینارها و کنفرانس‌ها به گوآ می‌آمدند.

به دلیل حکومت پرتغال که گوآ را به مدت ۴۵۱ سال از بقیه هند جدا کرده بود، این ابالت به شکل مشهودی با بقیه نقاط هند تفاوت دارد. جمعیت گوآ ترکیبی از هندوها و کاتولیکهای رومی است؛ تقریبا ۶۵٪ هندو و ۲۴٪ مسیحی هستند. جمعیت مسلمان کوچکی هم در این منطقه به چشم می‌خورند. با این همه می‌توان گفت خشونت جمعی در این منطقه تقریبا وجود ندارد و گوآ به عنوان یکی از آرام‌ترین مناطق هند شناخته شده است.

فرهنگ گوآ  به طور عمده توسط مردم هندو و کاتولیک شکل گرفته است و مردم آرامی دارد. به خاطر داشتن خطوط هوایی و خط راه اهن مناسب، مردم از ایالت‌های همسایه به این منطفه هجوم آورده  و همین مسئله منجر به تفاوت و تنوع فرهنگ‌ در این منطقه شده است. بسیاری از هندی‌های مقیم نقاط دیگر مدت‌هاست به گوآ آمده و در آنجا سکونت دارند.

کاتولیک‌های گوآ به ریشه‌های هندویی خود اعتراف می‌کنند و اثر سیستم قبیله‌ای را در باورهای اجتماعی خود به همراه دارند. در طول سال‌ها تعداد زیادی از کاتولیک ها به شهرهای بزرگ تجاری مانند بمبئی و پونا مهاجرت کرده و از آنجا به سمت شرق آفریقا (به مستعمرات پرتغالی آنگولا و موزامبیک)، به خود پرتغال و در پایان قرن بیستم به کانادا و استرالیا مهاجرت کرده اند.

بسیاری از دارایی‌‌های اجدادی مردم گوآ به خاطر اختلاف نظر در میان وارثان به طور گسترده رها شده و بعضا از بین رفته‌اند. در سال‌های اخیر مردم مهاجر گوآ، به ایالت خود بازگشته‌اند و غالبا خانه‌های تعطیلاتی در سوحال گوآ خریده‌اند که بعدها به آپارتمان‌های اجاره‌ای تبدیل شده‌اند و در اختیار گردشگران قرار داده می‌شوند.

بهترین زمان برای سفر به این ناحیه زیبا، اواسط نوامبر و اواسط فوریه است که در این زمان هوای گوآ بسیار خوب، مطبوع و دلپذیر است. به غیر از کنسولگری ها، سازمان های فرهنگی فعالی در گوا وجود دارند که پرتغالی بیش از سایرین فعال هستند.

گوآ ایالتی است که مردم بسیاری در آنجا رفت و آمد دارند و هر ساله تقریبا این منطقه دو هفته تعطیلات دارد. ادارات دولتی در این ایالت یه هفته‌ (پنج روز) تعطیل هستند. قلب گوا در روستاها است. جرارد دا کونه، معمار برجسته اهل گوآ در جایی استدلال کرده است که، بر خلاف دیگر نقاط، مردم گوآ در شهرها زندگی نمی کنند. آنها بیشتر در روستاها زندگی می کنند و سر کار می روند. جای تعجب نیست، این روستاهای گوا است که هر دو جذابیت و خاصیت آن را حفظ می کنند. برخلاف دیگر مناطق شهری، مردم روستایی گوآ، آدم‌هایی تمیز و منظم با رفتارهایی دوستانه هستند. گوا چهره های مختلفی دارد. ساحل گوآ  متفاوت از “سرزمین اصلی” است.

هجوم عظیمی از گردشگران و ساکنین نقاط دیگر هند در جشنواره‌ها مانند گانش چاتورتی و کارناوال‌ها ازدحام و شلوغی غیر قابل تصوری ایجاد می‌شود.. توصیه می شود اگر قصد بازدید از گوآ در این اوقات را دارید رزرواسیون برای قطارها، اتوبوس ها و پروازهای را به خوبی پیش بینی کنید.

گوآ دارای دو بخش جنوبی و شمالی است و مناطق آن به ۱۱ تالک تقسیم می‌شود. با این حال، این تقسیم بندی ها برای گردشگران حساسیت ندارند. شمال و جنوب گوا شبیه هستند، و هر یک دارای مناطق “ساحلی” و “داخلی” خود است. بخش عمده‌ از گوآ میان نواحی ساحلی مرکزی واقع شده است که سواحل دیگری در وجود دارند. مناطق ساحلی به مدت طولانی تحت حکومت استعمار قرار گرفتند، که بیشتر منعکس کننده نفوذ پرتغال بود و به همین دلیل جمعیت عمده‌ای از ساکنین آن مسیحی هستند.  گوا، جنگل‌های حفاظت شده، مناطق معدنی و روستاهای بسیاری دارد. بر خلاف تصور عمومی، گوا جزیره نیست، گرچه بخش هایی از آنچه که در گذشته به عنوان “گوا” در نظر گرفته می شد، توسط رودخانه هایی که از این منطقه شناخته شده بودند از سرزمین اصلی جدا شده بودند.

برای ایالتی که ادعا می‌کند نیمه شهری است، گوآ روستاهای فراوانی  بالغ بر ۳۵۰ روستا دارد. شهرهای گوا، شهرهای کوچکی هستند که جمعیت بزرگترین شهر آن بیش از ۱۰۰ هزار نفر نمی‌شود. اما روستاها در جهان خودشان جذابیت دارند که متاسفانه خیلی از نقاط توسط گردشگران در حال نابود و تخریب هستند. پاناجی، مارگائو، گوآی قدیم، ماپوسا از جمله شهرهای این ایالت هستند.  گوا همچنین دارای تعدادی از شهرهای دیگر کوچکتر، جذاب و گاهی شلوغ مانند شهرهای کمربند ساحلی (Calangute، Candolim) و در داخل (Chaudi Canacona، Sanvordem-Quepem، Bicholim، Pernem، و غیره) است. بعضی از آنها دروازه ای هستند که به مناطق گردشگری نزدیک است.

نام سواحل گوآ:

Arambol

Agonda

Anjuna and Vagator

Calangute

Candolim

Colva

این ساحل بسیار محبوب استDona Paula

Palolem

Majorda

زبان رسمی ایالت گوآ، کونکانی است که غالب مردم به این زبان در این منطقه صحبت می کنند. انگلیسی، هندی و مراتی دیگر زبان‌های رایج این ناحیه هستند. بخش کوچکی از مردم این ایالت هم به زبان پرتغالی صحبت می‌کنند. یاد گرفتن زبان کونکانی در حال حاضر کار بسیار دشواری است چراکه این زبان به ۴ یا ۶ خط نوشته می‌شود.

از طریق تنها فرودگاه گوآ به نام Dabolim به صورت هوایی، با قطار و بسیاری از اتوبوس هایی که از شهرهای دیگر به این منطقه رفت و آمد دارند می‌توانید به گوآ سفر کنید. اگر از بمبئی یا پونا قصد سفر به گوآ را داشته باشید سفر با اتومبیل، تماشای مناظر بسیاری زیبایی را پیش روی شما قرار می‌دهد. اگر در این ایالت رانندگی می کنید باید انتظار اتفاقات غافل گیر کننده‌ای مانند قرار گرفتن حیوانات خانگی در مسیر جاده و دیدن بچه‌های کوچک را در جاده بدون هیچ علامت هشدار دهنده‌ای را داشته باشید.

گوا دارای بیش از سهم عادلانه خود از موزه ها، گالری های هنری و کتابخانه ها است. شما چند موزه دولتی را در پاناجی پیدا خواهید کرد، از جمله موزه دولتی گوا، آکادمی کال، کتابخانه مرکزی و مرکز علوم گوآ. در Vasco da Gama، شما می توانید موزه دریایی هوانوری، محلی عالی برای دیدن هواپیماها پیدا کنید. گوا ی قدیم محل خوبی برای دیدن نمونه هایی از هنر مذهبی مسیحی و گاهی اوقات هنر سکولار است. در آنجا شما می توانید موزه هنری مسیحی و همچنین یک گالری هنری مدرن شامل آثار سوررئالیست دود مارتین را پیدا کنید. شهر بناولیم همچنین دارای موزه گوا چیتره است که دارای بزرگترین مجموعه مصنوعات قوم نگاری است که در یک مکان مونتاژ شده است.

گوا به خاطر داشتن سواحل بسیار، معابد و کلیساهای باستانی و کارناوال گوناگون مشهور است. ساحل آرامبول در ناحیه شمالی گوآ یک ساحل بکر و آرام است. طبیعت زیبایی سحرانگیزی به آن بخشیده است. بسیاری از ورزش های آبی مانند پاراگلایدر، پاراگراف در آنجا انجام می‌شودو خدماتی مانند ماساژ ارائه می‌شود و یک بازار ساحلی بزرگ را در آنجا مشاهده خواهید کرد.