تخم علف از کجا می آید؟

علف ها، بزرگ ترین و همچنین همه جا گیرترین خانواده ی گیاهی جهان هستند. نزدیک به هفت هزار نحمد  وع علف مختلف در سراسر نقاط جهان شناخته شده است. “پهنه ها” یا “دریاهای” بزرگی از علف، مزارع یا چمنزارهای طبیعی را می پوشاند، و گاهی حتی مساحت این چمنزارها به چندین هزار کیلومتر مربع می رسد. این چمنزارها در زبان های مختلف با کلمات متفاوتی مشخص می شوند؛ در آمریکای جنوبی “پامپا”، در شوروی “استپ”، و در آفریقای جنوبی “ولد” نامیده می شود.

بیشتر علف ها به وسیله ی تخم علف خودشان تکثیر می شوند؛ باد، تخم علف را در جهات مختلف به حرکت در می آورد. روی برخی از این تخم ها را لایه ای از پرزهای بلند پوشانده است و به همین علت، باد آن ها را بسیار آسان به جاهان دور و نزدیک می برد. برخی دیگر، در سطح زمین جا به جا می شوند. پرندگان که غذای شان را از روی زمین گردآوری می کنند، باعث انتشار تخم علف می شوند. در ضمن پرواز، ممکن است تعدادی از این تخم ها از منقار آن ها در جاهان پراکنده، به زمین بیفتد و سبز شود.

برخی از تخم های علفف برجستگی تیز یا تیغ مانند دارند! وقتی انسان یا جانوران از کنار علف مزبور می گذرند، چندتایی از این تخم ها به بدن شان می چسبند و به نقاط دورتر برده می شوند. برای مثال همراه گوسفندانی که از قاره ی آفریقا به قاره ی آمریکا برده می شدند، تخم علف شیرین نیز برده شد. ساقه های این گیاه را به جای تشک، زیر برده ها ریخته بودند. وقتی این “تشک سبز” را در قاره ی آمریکا روی خشکی ریختند، تخم های گیاه ریشه کرد. بدین ترتیب، گیاه مزبور از قاره ی آفریقا به قاره ی آمریکای شمالی رسید.

عمر برخی از علف ها یک فصل است و پس از آن می میرند. این علف ها، هر سال یک بار بایستی کاشته شوند. علف های دیگری هستند که سال به سال سبز می شوند. ریشه ی علف های چراگاهی و علف هایی که در چمنزارها می رویند، در فصل زمستان نمی خشکند! در فصل بهار از این ریشه ها، علف تازه ای می روید. این گونه علف ها را “بادوام” یا “همیشگی” می نامند.