چرا مرکز کره زمین داغ است؟

 کره ی زمین در مقایسه با کائنات، یک کره ی جوان و جدید است؛ با این حال کره ی زمین چیزی در حدود ۵/۴ هزار میلیون سال عمر دارد. کره ی زمین از سه لایه ی بزرگ یعنی هسته ی مرکزی، جبه یا زیرپوش، پوسته یا لایه ی جامد تشکیل شده است. بالاترین و همچنین آخرین لایه، پوسته یا لایه ی جامد نامیده می شود.

این لایه از سنگ های سخت تشکیل شده است و “سنگ کره” نیز نامیده می شود. اقیانوس ها را “آب کره” می نامند. محققان قدمت اقیانوس ‌های سطح کره زمین را درحدود ۲۰۰ میلیون سال پس از شکل گیری زمین تخمین می ‌زنند! ضخامت لایه ی جامد زمین در زیر قاره ها از ۱۲ تا ۱۸ کیلومتر در نوسان است.

لایه ی دوم یعنی جبه یا زیر پوش، تا عمق دو هزار و نهصد کیلومتر امتداد دارد. این لایه تقریبا یکسره از سنگ های بازالت ساخته شده است. درونی ترین لایه ی زمین را “هسته ی مرکزی” تشکیل می دهد که شعاع آن چیزی در حدود ۳۴۷۰ کیلومتر می باشد. به علت گرمای فوق العاده ای که در هسته ی مرکزی وجود دارد، این هسته به حالت مذاب است. برخی از دانشمندان به این موضوع معتقد هستند که هسته ی دیگری وجود دارد که از فلز مذاب تشکیل شده است و قطر آن چیزی در حدود ۱۰۰۰ کیلومتر می باشد!

به موجب یک نظریه، کره ی زمین در آغاز به صورت گوی گردنده ای از گازها و همچنین گرد و غبارهای کیهانی بوده است. بخشی از گازهای مزبور به فضای کائنات رفت و غبارها در اثر نیروی جاذبه، در هم فشرده شدند و توده ی جامد زمین را پدید آوردند.

در میان گرد و غبارهای جامد، مقداری عناصر رادیو اکتیو نیز محبوس شده بود. عنصر رادیواکتیو، پیوسته تجزیه می شود و تولید گرما می کند. گرمای رادیواکتیو، به تدریج بر دمای کره ی زمین افزود. سرانجام، گرد و غبار درونی زمین، به مرحله ی ذوب شدن رسید.

ماده ی مذاب، به سطح زمین رسید و در اثر تماس با فضای بیرون، گرمایش را از دست داد. سطح زمین از زمان به بعد به تدریج به صورت جامد درآمد و پوسته ی جامد زمین را تشکیل داد.

نزدیک به ۳ میلیارد سال پیش، پوسته ی جامد زمین تقریبا به طور کامل شکل گرفته بود؛ اما در زیر این لایه، زمین بسیار داغ بود. گرمای تولید شده توسط عناصر رادیواکتیو، هیچ گاه نتوانست خلاص شود و راه فرار را پیدا کند!