ظالم، کسى است که در برابر خواهشهاى نفسانى و انحرافهاى شیطانى نمىتواند خود را کنترل کند و دچار لغزش مىشود. ظالم در برابر وسوسههاى شیطانى، پیمان خود را از خدا مىگسلد و با شیطان عهد مىبندد. چنین شخصى از حمایت پروردگار بیرون رفته، تحت عنایت شیطان قرار مىگیرد.
انسانى که تسلیم خواستههاى نفسانى و ترغیبهاى شیطانى مىشود، مرتکب دو ظلم مىشود:
۱. ظلم به خود؛ زیرا از شرف، انسانیت و عزت نفسش مىکاهد. گنهکار همیشه پیش خود، شرمسار است و فطرت و عقلش او را توبیخ مىکنند. چه زیانى بالاتر از اینکه انسانى، خودش را در درون سرزنش کند.
۲. ظلم به خالق؛ چون عهدش را با خدا مىگسلد و با دشمن خود پیمان مىبندد.
«لا ینال» در لاٰ یَنٰالُ عَهْدِی اَلظّٰالِمِینَ به این معناست که زمینۀ امامت در چنین شخصى وجود ندارد نه اینکه امامت را به او نمىدهیم.
یکى از مراتب بالاى ظلم، شرک است. حضرت لقمان به فرزندش مىگوید:
وَ إِذْ قٰالَ لُقْمٰانُ لاِبْنِهِ وَ هُوَ یَعِظُهُ یٰا بُنَیَّ لاٰ تُشْرِکْ بِاللّٰهِ إِنَّ اَلشِّرْکَ لَظُلْمٌ عَظِیمٌ ۱ .
پست قبلی
پست بعدی
ممکن است شما دوست داشته باشید