جسدهایی که در دانشگاه تشریح می شوند فشار قبر دارند؟
اگر خواهان اضافه کردن یا حذف اطلاعات خود در مطالب هستید، به آیدی @Tarikhemaadmin در تلگرام پیام بدید.
لطفا جهت پرسیدن آدرس و سوالات نامربوط پیام ندید. ما فقط آدرس و شماره تماس‌ها را قرار میدیم که در پایین قرار گرفته.
فشار قبر در این قبر خاکی رخ نمی دهد ; بلکه در جایی است که روح در آن قرار دارد. برای فهم این مطلب , توجه به عالم خواب بسیار راهگشا است . وقتی شخصی ده ها حادثه تلخ و شیرین را در خواب مشاهده می کند, حقیقتا متائثر و یا خوشحال می شود ; حال آن که جسم او در جای خود ثابت است . فشار قبر و عذاب های آن نیز, در حقیقت از آن روح است و در عالمی دیگر صورت می گیرد و آن قبری که باغی از باغ های بهشت و یا حفره ای از حفره های دوزخ است , این قبر خاکی نیست … .
«عالم برزخ» داراى احکام، آثار و معیارهایى غیر از احکام و آثار نظام دنیوى است. ازاینرو انسان با ورود به «عالم برزخ» با نظام و معیارهاى جدید و ناشناختهاى مواجه مىشود.
انسانى که در زندگى دنیایى، موفق به تجرید و انقطاع نشده و اسیر دنیا و تعلقات آن است، با داخل شدن به برزخ و مواجه شدن با آن احکام و آثار، نه تنها با یک نظام ناشناخته روبهرو مىشود؛ بلکه با از دست دادن مأنوسهاى دنیایى، در وحشت مىافتد و با فقدان آنچه که او با آنها مأنوس بوده و تنهایى خود را با آنها جبران مىکرد و هستى و بقاى خود را با آنها و در آنها مىدید؛ در فشار قرار مىگیرد.
این فشار توصیف کردنى نیست؛ وضعیتى معلق توأم با وحشت و غربت. گویى در معرض خطر قرار گرفته و مثل این که خود را ندارد و در حال از دست دادن خویش است. این وضعیت و حالات در بدو ورود، دست به دست هم داده و دهشت، وحشت، سختى و فشار به خصوصى را براى انسان پیش مىآورد.
«فشار برزخى» یک مسأله عمومى است و هر انسانى با آن مواجه خواهد شد؛ مگر براى ارباب معنا، مهذّبین، اهل انقطاع و مجاهدان جهاد اکبر که به مجرد انتقال از دنیا، با بهجت و سرور خاصى به نظامى که با تمام وجود مشتاق آن بوده و به سوى آن کشیده مىشدند، وارد مىشوند و به شهود جمال وجه حق – که مجذوب آن بودند – بیش از پیش نائل مىآیند و با کنار گذاشتن حجاب ماده و بدن، بزرگترین مانع را از سر راه خود در طلب مقصود بر مىدارند.
اما غیر از اینان همه با فشار برزخى روبهرو خواهند شد؛ هر چند نوع و کیفیت فشار – با توجه به مراتب انسانها – متفاوت خواهد بود؛ چرا که فردى که اُنس و تعلق فراوانى به دنیا دارد، ألفتى با آخرت نخواهد داشت و همواره در حال فرار از آخرت و مأنوسات آن بوده، از وحشت، اضطراب، سختىها و فشار برزخى بیشتر نصیب خواهد برد.
و در مقابل کسى که ارتباط کمى با دنیا دارد و همواره از دنیا رو به سوى آخرت فرار مىکرده و گرایش به عوالم بالا و ارزشهاى والاتر داشته است؛ از فشار اول برزخ، کمتر برخوردار خواهد شد و به آسانى و با سرعت و بدون تکلّف، دنیا و آنچه را در آن بوده، فراموش کرده از آن منقطع خواهد شد و با آن نظام آشنا شده و از نعمتهاى برتر آن بهرهمند خواهد شد و به راه خود ادامه خواهد داد؛ به صورتى که گویا با خلاص شدن از نظام پست دنیوى، از زندان رهایى یافته و پر و بالش براى پرواز و صعود باز شده است.
البته با انس پیدا کردن به نظام جدید برزخى و برطرف شدن ألفت به دنیا و امور دنیایى، آن قسمت از فشارهایى که از این جهت در برزخ وجود داشت، برطرف مىشود. همچنین با از میان رفتن برخى از آلودگىها و ناپاکىها، فشارهایى نیز که از این ناحیه در برزخ بوده، مرتفع مىشود. همین طور با اُنس روح با نظام برزخى و کم شدن ارتباط روح و بدن مادى و انصراف روح به عالم، احکام و آثار برزخ و اصل توجّه روح به مسائل برزخ، فشارهایى که از ناحیه اضطراب و دهشت از جهت ناآشنا بودن به نظام جدید، رخت برخواهد بست.
«عالم برزخ» داراى احکام، آثار و معیارهایى غیر از احکام و آثار نظام دنیوى است. ازاینرو انسان با ورود به «عالم برزخ» با نظام و معیارهاى جدید و ناشناختهاى مواجه مىشود.
انسانى که در زندگى دنیایى، موفق به تجرید و انقطاع نشده و اسیر دنیا و تعلقات آن است، با داخل شدن به برزخ و مواجه شدن با آن احکام و آثار، نه تنها با یک نظام ناشناخته روبهرو مىشود؛ بلکه با از دست دادن مأنوسهاى دنیایى، در وحشت مىافتد و با فقدان آنچه که او با آنها مأنوس بوده و تنهایى خود را با آنها جبران مىکرد و هستى و بقاى خود را با آنها و در آنها مىدید؛ در فشار قرار مىگیرد.
این فشار توصیف کردنى نیست؛ وضعیتى معلق توأم با وحشت و غربت. گویى در معرض خطر قرار گرفته و مثل این که خود را ندارد و در حال از دست دادن خویش است. این وضعیت و حالات در بدو ورود، دست به دست هم داده و دهشت، وحشت، سختى و فشار به خصوصى را براى انسان پیش مىآورد.
«فشار برزخى» یک مسأله عمومى است و هر انسانى با آن مواجه خواهد شد؛ مگر براى ارباب معنا، مهذّبین، اهل انقطاع و مجاهدان جهاد اکبر که به مجرد انتقال از دنیا، با بهجت و سرور خاصى به نظامى که با تمام وجود مشتاق آن بوده و به سوى آن کشیده مىشدند، وارد مىشوند و به شهود جمال وجه حق – که مجذوب آن بودند – بیش از پیش نائل مىآیند و با کنار گذاشتن حجاب ماده و بدن، بزرگترین مانع را از سر راه خود در طلب مقصود بر مىدارند.
اما غیر از اینان همه با فشار برزخى روبهرو خواهند شد؛ هر چند نوع و کیفیت فشار – با توجه به مراتب انسانها – متفاوت خواهد بود؛ چرا که فردى که اُنس و تعلق فراوانى به دنیا دارد، ألفتى با آخرت نخواهد داشت و همواره در حال فرار از آخرت و مأنوسات آن بوده، از وحشت، اضطراب، سختىها و فشار برزخى بیشتر نصیب خواهد برد.
و در مقابل کسى که ارتباط کمى با دنیا دارد و همواره از دنیا رو به سوى آخرت فرار مىکرده و گرایش به عوالم بالا و ارزشهاى والاتر داشته است؛ از فشار اول برزخ، کمتر برخوردار خواهد شد و به آسانى و با سرعت و بدون تکلّف، دنیا و آنچه را در آن بوده، فراموش کرده از آن منقطع خواهد شد و با آن نظام آشنا شده و از نعمتهاى برتر آن بهرهمند خواهد شد و به راه خود ادامه خواهد داد؛ به صورتى که گویا با خلاص شدن از نظام پست دنیوى، از زندان رهایى یافته و پر و بالش براى پرواز و صعود باز شده است.
البته با انس پیدا کردن به نظام جدید برزخى و برطرف شدن ألفت به دنیا و امور دنیایى، آن قسمت از فشارهایى که از این جهت در برزخ وجود داشت، برطرف مىشود. همچنین با از میان رفتن برخى از آلودگىها و ناپاکىها، فشارهایى نیز که از این ناحیه در برزخ بوده، مرتفع مىشود. همین طور با اُنس روح با نظام برزخى و کم شدن ارتباط روح و بدن مادى و انصراف روح به عالم، احکام و آثار برزخ و اصل توجّه روح به مسائل برزخ، فشارهایى که از ناحیه اضطراب و دهشت از جهت ناآشنا بودن به نظام جدید، رخت برخواهد بست.